Ο Αλέξης Τσίπρας από την αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργού έδειξε μια σκανδαλώδη εύνοια στο πρόσωπο της κυρίας Βασιλικής Θάνου. Χάρη σε αυτή την εύνοια έγινε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπηρεσιακή πρωθυπουργός και στη συνέχεια -ως εκλεκτή του κ. Τσίπρα- επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
«Μας φωτογραφίζουν ως κομματικά πρόσωπα. Δεν είναι λογικά και νομικά βάσιμο να υποστηρίζει κανείς πως αν κάποιος προσέφερε τις υπηρεσίες του σε κάποιο πολιτικό πρόσωπο παίρνει και την κομματική ταμπέλα αυτού του προσώπου», υποστήριξε η κυρία Θάνου, κατά την ακρόαση των φορέων στη συζήτηση του νομοσχεδίου για το επιτελικό κράτος, με διάταξη του οποίου τέθηκε ασυμβίβαστο στη θέση της επικεφαλής της επιτροπής Ανταγωνισμού με θέσεις και αξιώματα του κυβερνητικού επιτελείου.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η κ. Θάνου υποστήριξε ότι διαθέτει όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας για να παραμείνει επικεφαλής μιας τόσο σημαντικής αρχής. Μια ματιά στη διαδρομή της κ. Θάνου αρκεί για να αποδειχθεί το εντελώς αντίθετο.
Η ταύτισή της με τον ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει ήδη πριν από το 2015
Η κ. Θάνου ορίστηκε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου την 29η Ιουνίου 2015 στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, η οποία ελήφθη δια περιφοράς. Και μάλιστα η επιλογή της έγινε με βαθιά βουτιά στην επετηρίδα των ανώτατων δικαστών -προσπέρασε ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά εννιά αρχαιότερους υποψήφιους για τη θέση! Η επιλογή δεν έγινε τυχαία, ούτε επειδή ο κ.Τσίπρας ανακάλυψε τότε τις ικανότητές της. Η ταύτιση της με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε ξεκινήσει ήδη πριν από το 2015, από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση και η ίδια συνδικαλίστρια δικαστικός, οπότε είχε διαπρέψει εκδίδοντας ανακοινώσεις με όχι απλώς πολιτικό χρωματισμό αλλά σαφή πολιτική -αντιμνημονιακή- τοποθέτηση. Ενώ αμέσως με την εκλογή της κυβέρνησης Τσίπρα είχε στείλει επιστολή στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ζητώντας του να παρέμβει στα όργανα της Ε.Ε. υπέρ των προτάσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχε χαρακτηρίσει την κυβέρνηση Σαμαρά «κυβέρνηση κράτους απολυταρχικού». Όλα αυτά τα εξωφρενικά τα έκανε όντας εν ενεργεία ανώτατη δικαστικός.
Ο διορισμός της στις 27 Αυγούστου 2015 ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού
Το δραματικό καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φρόντισε να αφήσει επί μήνες κενές τις θέσεις των Προέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ώστε να μην έχει ευχέρεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διορίσει άλλο πρόσωπο ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Έτσι, χάρη στις μεθοδεύσεις αυτές, όταν οδηγηθήκαμε σε πρόωρες εκλογές, ήταν η κυρία Θάνου που διορίστηκε στις 27 Αυγούστου 2015 υπηρεσιακή πρωθυπουργός.
Η προσπάθεια να αποφύγει την υποχρεωτική συνταξιοδότηση
Στη συνέχεια η κυρία Θάνου, ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου, προσπάθησε να κάνει λάστιχο την ερμηνεία της σαφέστατης διάταξης του Συντάγματος για την ηλικία υποχρεωτικής συνταξιοδότησης των δικαστών, μόνο και μόνο για να μπορέσει να παραμείνει η ίδια για λίγο ακόμη στη θέση της- μια κίνηση την οποία αρχικά υποστήριξε και ο κ. Τσίπρας. Αλλά «ο αγώνας δεν δικαιώθηκε». Η κυρία Θάνου δεν τα κατάφερε, καθώς βρήκε αντίθετη σύσσωμη την ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου και όλο τον νομικό κόσμο της χώρας. Παρά την αποτυχία της και την προσβολή στο κύρος του θεσμού που εκπροσωπούσε, με την απόπειρά της να επεκτείνει αντισυνταγματικά τη διάρκεια της θητείας της, ο κ. Τσίπρας βρήκε ξανά μια θέση για να την αξιοποιήσει, και μάλιστα μόλις 10 ημέρες μετά την αφυπηρέτησή της από το Δικαστικό Σώμα. Στις 10 Ιουλίου 2017 την τοποθέτησε ως άμισθη προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού. Θέση την οποία διατήρησε μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2018, οπότε προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση της προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ένα αξίωμα στο οποίο έπρεπε να τοποθετηθεί ένα πρόσωπο που θα όφειλε να πληροί όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας, ο κ.Τσίπρας επέβαλε την εκλεκτή του. Κι όχι μόνο αυτό. Το «σετ» έδεσε τοποθετώντας στης θέση της αντιπροέδρου της Αρχής τη διευθύντρια του γραφείου του κ. Παππά.
Με όλα τα παραπάνω γίνεται απολύτως αντιληπτό γιατί ο κ. Τσίπρας δίνει μάχες να κρατήσει την κυρία Θάνου επικεφαλής της Επιτροπής. Είναι ξεκάθαρο πως θέλει σε ένα πολύ σημαντικό πόστο, όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού, έναν δικό του άνθρωπο.