Πέρασαν στο περιθώριο και λαϊκοί ξεσηκωμοί στα νησιά για τα “κλειστά κέντρα”, και κωμωδίες μπουφόνε με τους “προστατευόμενους” που όλοι ξέρουν ποιοι είναι, αλλά το “μυστήριο” και η ίντριγκα, παραδοσιακό καύσιμο για να κινούνται οι κομματικές σακαράκες, καλά κρατούν, και ιδεολογικοπολιτικές κραυγές ένθεν κακείθεν- ελάχιστες μόνο…
Το πέταγμα της πεταλούδας στην μακρινή Ανατολή, έφερε την πνευμονία στην Δύση! Όλων το ενδιαφέρον, πασπαλισμένο με αγωνία και πανικό, μονοθεματικά επικεντρωμένο στον κορωνοϊό! Αφού αποτύχαμε να ξορκίσουμε την απειλή και να την κρατήσουμε έξω από την αυλή μας με δυναμικούς καυγάδες για… το ετυμολογικό και την ορθογραφία του νέου επαπειλούμενου ολέθρου, αφού με το “σύνδρομο του σούπερ-μάρκετ” εξαφανίσαμε ότι μάσκα υπήρχε και εκτοξεύσαμε την τιμή της από τα λίγα σεντς το κομμάτι στην μια περιουσία η συσκευασία των τριών, το γυρίσαμε στην μοιρολατρεία- “ε, άμα είναι να μας αφανίσει η πανδημία…”.
Και καλά να πανικοβαλλόμαστε εμείς οι ανατολίτες Έλληνες- αλλά και οι ψύχραιμοι και ρασιοναλιστές κεντροευρωπαίοι, μια από τα ίδια με μας; Σαν τις ακρίδες στα σουπερμάρκετ, αφιονισμένοι να καρφώνουν πολίτες περιοχών “κορωνο-γκέτο” που πάνε να ξεφύγουν στον “καθαρό” κόσμο;. Σαν την Κίνα ένα πράγμα, που αστυνομικοί με διαστημικές φόρμες, δέρνουν ανηλεών και σέρνουν πίσω στα σπίτια τους ύποπτους για μόλυνση. Πέθανε μόνος σου άνθρωπε μου, περήφανος που δεν μόλυνες κι’ άλλους. Κι καλά, εκεί είναι κατ’ ανάγκην πειθαρχημένοι-άσε που κοντεύουν και τα δυο δισ, αντέχουν στις απώλειες…
Ευτυχώς που το ανθρώπινο είδος ξεχνάει. Για λίγο μόνο συγκλονίζεται, για λίγο νοιώθει αδύναμος και απροστάτευτος από λοιμούς και καταποντισμούς, χολέρες και πανδημίες ανά τους του αιώνες…Μετά επανοπλίζεται με το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, αισθάνεται μικρός Θεός, θαυμάζει τα τόσα επιτεύγματά του από την εποχή του Αδάμ, πιστεύει πως είναι αήττητος (κι’ ας γεννιέται με την τραγική επίγνωση της αναπόφευκτης τελικής ήττας, του θανάτου, που σπαταλάει μιαν ολόκληρη ζωή να τον ξορκίζει…) και συνεχίζει την “ύβρη”.
Ο Ερντογάν, χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες για τα γεωστρατηγικά του παιγνίδια- τους κοντρολάρει και τους εκμεταλλεύεται. Και τώρα που τα ετοιμοθάνατα καραβάνια από την Ανατολή, θα φέρουν στην χώρα του και τον ανεξέλεγκτο κορωνοϊό, τι θα κάνει; Πως θα προστατέψει τους… ψηφόρους του; Ο Τράμπ, ανόητος οιηματίας και επικίνδυνος άγαρμπος ζογκλέρ του παγκόσμιου χωριού, νόμισε πως θα γονατίσει την Κίνα (και κάμποσους άλλους) με αποκλεισμούς, εμπορικούς πολέμους, πυρηνικές απειλές. Και τώρα, πως θα αντιμετωπίσει την νέα θεομηνία, που απειλεί με αφανισμό τον μισό πληθυσμό της Γης- κατά τις προβλέψεις των ειδικών, που καμιά φορά “ανεπιγνώστως” ρίχνουν νερό στον μύλο της κερδοφορίας των πολυεθνικών…
Οι Ευρωπαίοι, βολεμένοι από το στοίβαγμα των ντεσπεράντος στην Τουρκία, Ελλάδα, Λιβύη κ.λ.π., χάραζαν “πολιτικές ασφαλείας”, ο καθένα για τον οίκο του, εκ… του ασφαλούς. Με τον κορωνοϊό, που δεν αναχαιτίζεται ούτε από φράκτες στα χερσαία σύνορα, ούτε… από πλωτά φράγματα στα θαλάσσια, λέτε να αναγκασθούν να υιοθετήσουν κάποια “κοινή πολιτική” (κοινή αλλά… για όλους) και ουσιαστική έκφραση της θεωρητική “αλληλλεγγύης” που μονότονα και ψευδεπίγραφα επικαλούνται σε… εορτές και πανηγύρεις;
Αν δεν ήρθε η ώρα της… Δευτέρας Παρουσίας, θα την σκαπουλάρουμε και από τούτη την θεϊκή απειλή, τον κορωνοϊό. Κι’ ο πανικός, εντάξει χρειάζεται κάθε τόσο να ενεργοποιεί χωμάτινα αντανακλαστικά, ζωώδη ένστικτα, αλλά θα καταλαγιάσει. Και ο άνθρωπος θα ξαναγυρίσει στην νιρβάνα και την αυταπάτη της παντοδυναμίας του, θα ξαναπιστέψει στο αήττητο του, θα κουρνιάσει στην θαλπωρή της λησμονιάς όσων ήδη έχει περάσει και δοκιμασθεί. Στην ουσία ασήμαντος, χιλιοστομόριο κόκκου σκόνης στο απέραντο σύμπαν, θα καμώνεται πως είναι το κέντρο του κόσμου, θα βολοδέρνει σαν τον Σίσυφο, θα ξεχνάει και διαρκώς θα ελπίζει από την αρχή…