Tα συλλαλητήρια για τα Τέμπη δεν οργανώθηκαν από κανένα κόμμα μεν, παρήγαγαν ωστόσο πολιτικά αποτελέσματα, απ' ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί μετά από αυτά.
Όλοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι η κοινωνία απαίτησε φως σε όλα, απονομή Δικαιοσύνης, τιμωρία όσων κριθούν ένοχοι.
Σαφές και σωστό, αλλά υποκριτικό από πολλούς. Γιατί, επί της ουσίας, μετά τα συλλαλητήρια ξεκίνησε ένας πόλεμος με όλα τα μέσα κατά της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και της Δικαιοσύνης και λειτουργών της. Στην πράξη, βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια αλλοίωσης του ισχυρού μηνύματος των συλλαλητηρίων, μετατόπισης της στόχευσής τους.
Ο θυμός γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης εργαλειοποιούν τις αμφιβολίες που υπάρχουν, θεωρώντας ότι στο κλίμα αυτό έχουν την μοναδική ευκαιρία να πλήξουν τον Κ. Μητσοτάκη και την Κυβέρνηση.
Στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυριαρχεί η τοξικότητα και η μισαλλοδοξία, που τροφοδοτούνται αδιάκοπα. Δεν πιστεύω, δεν θέλω να πιστέψω, ότι η τελευταία συγκέντρωση στο Α.Π.Θ. αποδίδει το συνολικό κλίμα, αλλά από τις τοποθετήσεις κυριάρχησε ένα βασικό ζητούμενο, που ήταν να φύγει ο Κ. Μητσοτάκης και, αν μπορεί να γίνει, να μπει και φυλακή.
Ταυτόχρονα, το σύνθημα που καταχειροκροτήθηκε ήταν «Να πάρουμε τον Νόμο στα χέρια μας»! Άραγε, για ποια διερεύνηση της τραγωδίας μιλάμε; Για ποια Δικαιοσύνη μιλάμε; Για ποια δίκη;
Για κάποιους η απόφαση έχει ήδη ληφθεί... Αν η δικαστική απόφαση δεν ταιριάζει με την δική τους θα καταγγελθεί η «πουλημένη» Δικαιοσύνη και γι' αυτό υπάρχει τόση δυσανεξία απέναντι σε κάθε νέο στοιχείο. Δεν ήταν εντυπωσιακή η επιθετικότητα που αντιμετωπίστηκαν τα νέα video; Ό,τι χαλάει το αφήγημά τους, απλά είναι ύποπτο, στημένο.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι στο Α.Π.Θ. ήταν μια συγκέντρωση πιθανά αντιεξουσιαστών, στην οποία κάποιος ηλικιωμένος θυμήθηκε και τον Μάη του '68. Ωστόσο, ανησυχητικές, προβληματικές δηλώσεις γίνονται καθημερινά και από επικεφαλής κομμάτων, κάποια από τα οποία έχουν κυβερνήσει την χώρα.
Ο Ν. Ανδρουλάκης χαρακτήρισε τον Πρωθυπουργό «ενορχηστρωτή της συγκάλυψης» και σημείωσε ότι δεν πιστεύει και πολύ στην Δικαιοσύνη. Έχει ήδη καταλήξει για το τι συνέβη; Αν δεν πιστεύει στην Δικαιοσύνη, τότε υπάρχει κάποια καλή ιδέα, ποιος θα αναζητήσει την αλήθεια και θα απονείμει κατηγορίες; Ο ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι έχουμε μια «απονομιμοποιημένη Κυβέρνηση». Μα ποιος απονομιμοποιεί μια Κυβέρνηση; Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ; Απ' ό,τι γνώριζα, μόνον ο λαός διώχνει μια Κυβέρνηση με την ψήφο του και δεν έχω ακούσει κανένα κόμμα να ζητάει έστω εκλογές. Υπάρχει και ένας άλλος τρόπος: Να χάσει την δεδηλωμένη στην Βουλή. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Βέβαια, σε αυτό έρχεται Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρώην Υπουργός, και συμπληρώνει με μια πρωτότυπη αντίληψη ότι «η Κυβέρνηση έχει χάσει την δεδηλωμένη της κοινωνίας»! Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι σημαίνει αυτό, πάντως στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ στην χειρότερη στιγμή της εξαετίας της προηγείται 12%-13% του δεύτερου ΠΑΣΟΚ, που χάνει μάλιστα δυνάμεις, και ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζει τριπλάσια ή και τετραπλάσια επίδοση στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός.
Σε αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινότητά μας και τον δημόσιο διάλογο προστίθενται απειλές κατά του εφέτη ανακριτή και φανερή προσπάθεια να οδηγηθεί σε παραίτηση, αν και έτσι θα γυρίζαμε δύο χρόνια πίσω ως προς την διερεύνηση. Προστίθενται απειλές στην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Εμφανίζονται αναρτήσεις στο διαδίκτυο με σύνθημα «Όλοι στους δρόμους για να πέσει η χούντα». Άλλοι πολιτικοί και μη μιλάνε για «κυβέρνηση συγκάλυψης», για περίπου συμμορία δολοφόνων και Κυβέρνηση που στάζει αίμα από τα χέρια της! Η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Αυτό το κλίμα το βλέπουμε και στις δημοσκοπήσεις. Το πιο σοβαρό συμπέρασμα που προκύπτει από αυτές είναι ότι το 75%- 80% μιλάει στις δημοσκοπήσεις για συγκάλυψη και παρόμοια ποσοστά δείχνουν να μην υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε στη Δικαιοσύνη. Ωστόσο, και το 75% θεωρεί ότι η αντιπολίτευση εργαλειοποιεί την τραγωδία.
Αν ξεφύγουμε από μια συλλογιστική, αν την πληρώνει κυβέρνηση ή όχι και πόσο, ο φόβος είναι ότι βασικά την πληρώνει η Δημοκρατία. Γιατί αν μια κυβέρνηση συγκαλύπτει, αν η Δικαιοσύνη είναι αμφίβολης ηθικής και αποτελεσματικότητας, αν η Αντιπολίτευση εργαλειοποιεί, αν ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμμετείχε κι αυτός στην «συνωμοσία», αν την αλήθεια την αναζητούμε σε αποκαλύψεις δημοσιογράφων, κάποιοι από τους οποίους επαναλαμβάνουν ανά πέντε-έξι μήνες τις ίδιες «αποκαλύψεις» που διαψεύδονται, αν είμαστε όλοι μας θύματα ψιθύρων, φημών που οδηγούν σε γενικευμένη καχυποψία και δυσπιστία, άρα σε απώλεια εμπιστοσύνης, τότε το κύριο πρόβλημα δεν είναι αν θα φθαρεί πολύ ή λίγο ο Κ. Μητσοτάκης.
Τότε το πρόβλημα είναι η ίδια η κρίση εμπιστοσύνης που οδηγεί σε κρίση εκπροσώπησης, σε κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, σε ενίσχυση όσων καταγγείλουν πιο δυνατά, σε διχασμό που μας πάει χρόνια πίσω, σε ακυβερνησία, αφού δε φαίνεται και κανένας ικανός να πάρει το τιμόνι της χώρας, σε ενίσχυση εξωπολιτικών κύκλων που τους ικανοποιούν παρόμοιες εξελίξεις.
Η κυβέρνηση είναι πιεσμένη και βρίσκεται στο χειρότερο σημείο τής τελευταίας εξαετίας. Αναζητεί κάποια διέξοδο, δείχνει να προσπαθεί να αντιδράσει, αλλά η κυβέρνηση κοιμήθηκε επί μακρόν και αυτό έδωσε χώρο σε δυνάμεις που δεν περιμένουν καν την ανάκριση ή τη δίκη, δεν περιμένουν τα πορίσματα και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αλλά έχουν καταλήξει ότι μιλάμε για έγκλημα και συγκάλυψη.
Η προσπάθειά της, επομένως, δεν είναι πια και τόσο εύκολη. Οι παραλείψεις, η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και οι λάθος χειρισμοί στην υπόθεση των Τεμπών έχουν προκαλέσει ένα κύμα ανάμεικτων συναισθημάτων, που φτάνουν μέχρι τον θυμό, την οργή και την απογοήτευση. Δύσκολη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και αυτό οδηγεί σε απώλεια ποσοστών κατά 1.5%-2%, το κυριότερο όμως «πειράζονται» ποιοτικά μεγέθη που αφορούν στη συνολική εικόνα της κυβέρνησης.
Δύσκολη η κατάσταση και για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που δημοσκοπικά πέφτουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι δεν αποδίδει το ολίγον προφίλ από αντισυστημισμό.
Αν κάποιοι μπορούν να κερδίσουν είναι η γκρίζα ζώνη που φτάνει το 22%-23% και βεβαίως η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, όπως και δυνάμεις σαν κι αυτές που ακούσαμε και είδαμε στην προαναφερθείσα συγκέντρωση του Α.Π.Θ.
Αν δεν κοιτάξουμε το ευρύτερο περιβάλλον, αν δεν συνειδητοποιήσουμε τα διακυβεύματα της περιόδου, όπως άλλωστε γινόταν την περίοδο 2011-2015, στις πλατείες των αγανακτισμένων, με τα γνωστά αποτελέσματα, τότε ο κίνδυνος για τη χώρα είναι μεγάλος. Το ίδιο και η προοπτική ανόδου δήθεν αντισυστημικών δυνάμεων, επί το απλούστερο λαϊκίστικων, ανορθολογικών δυνάμεων που βλέπουν παντού συνωμοσίες, συμμορίες δολοφόνων κ.λπ.
Ωστόσο, επειδή το θέμα αυτή την ώρα, το θέμα που κυριαρχεί, είναι η εξέλιξη της πλήρους διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών, ας πούμε ότι η απαίτηση είναι να αναδειχθεί όλη η αλήθεια όχι από αυτόκλητους εισαγγελείς αλλά από τη συντεταγμένη Δικαιοσύνη. Ας σκεφτόμαστε ταυτόχρονα όλοι πιο κριτικά, ας προταχθεί η λογική, ο σεβασμός στους θεσμούς, οι βαθιές αλλαγές. Είναι ο μόνος τρόπος να μην ξαναζήσουμε πλατείες, εχθροπάθεια, συνάντηση αριστεροακροδεξιών δυνάμεων, λαϊκισμό, ακυβερνησία. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες θωράκισης των θεσμών, υπεράσπισης του έργου της Δικαιοσύνης, συνάντησης των δυνάμεων της λογικής και του ορθολογισμού.
Σε μια εποχή που ο πλανήτης γκρεμίζεται και μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε σοβαρές γεωστρατηγικές, οικονομικές κρίσεις, η χώρα δεν έχει ανάγκη από περιπέτειες. Γι' αυτό άλλωστε σε έρευνες φαίνεται από την μία η κοινωνία να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα, αλλά το 75% να θεωρεί ότι χρειάζεται σταθερότητα με όσα συμβαίνουν.