Ακόμη και οι λάτρεις της συνωμοσιολογίας δεν μπορούν να βάλουν τα κομμάτια στην κατάλληλη θέση σ’ αυτό το παζλ που έχει απο-καταντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους 15 μήνες.
Τρέχα γύρευε και τρέχα απόδειξε ότι ο… κομψεπίκομψος έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το γελαστό αγόρι με το κοσμοπολίτικο ύφος και το επικοινωνιακό χάρισμα είναι εγκάθετη επιλογή περίεργων και σκοτεινών συμφερόντων που τον έριξαν στη χώρα μας για να… σαλτσοποιήσει το πολιτικό σκηνικό.
Πιο ρεαλιστικό φαντάζει ότι όλα προέκυψαν… κατά τύχη, από μια διαολιά της συγκυρίας, από ένα καπρίτσιο των καιρών που αποφάσισε να δώσει τέλος στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και να τον στείλει από κει που ήρθε… Όχι πως δεν συνέβαλαν σ’ αυτή την κατρακύλα και τα ποικιλώνυμα στελέχια του τσούρμου - το αντίθετο, μάλιστα. Ήρθαν ως αποτέλεσμα της κρίσης και του λαϊκού θυμού και οργής, καβάλησαν το κύμα, τα είδαν και τα έζησαν όλα, μα… δεν κατάλαβαν τίποτε!
Ο Κασσελάκης είπε, σε μιαν έκρηξη ειλικρίνειας των πρώτων ωρών του «θριάμβου» του, ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτός που είναι, θα γινόμουνα ποτέ εγώ αρχηγός του;». Σωστός! Μ’ άλλα λόγια, είδε φως και μπήκε για να ζήσει μια adventure στη γενέθλια χώρα του όπου είχε έρθει για διακοπές με τον καλό του…
Στο κατάξερο τοπίο του δαρμένου σε τρεις εκλογές ΣΥΡΙΖΑ τον υποδέχθηκαν ως Μεσσία. Και τα γνωστά από την Ιστορία επακόλουθα δεν άργησαν να επαναληφθούν, από τα «Ωσαννά» πολύ σύντομα περάσαμε στο «Σταύρωσον αυτόν»! Όποιος δεν έβλεπε υποψιαζόταν έστω την εξέλιξη, θα ήταν αφελής ή… αθεράπευτα αριστερός ιδεοληπτικός - και στο μαντρί του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι.
Ήταν επαρκής, ικανός, έμπειρος για τα βαριά και απαιτητικά καθήκοντα και υποχρεώσεις πολιτικού αρχηγού; Μη λέμε ό,τι θέλουμε - και δεν το έκρυψε και ο ίδιος άλλωστε, απλώς το… εξωράισε με το αμίμητο παιδικό «…αλλά μαθαίνω γρήγορα!». Παρά τα εντατικά φροντιστήρια (από ποιους, όμως;), απεδείχθη ανεπίδεκτος μαθήσεως. Μόνο για επικοινωνιακές φιοριτούρες ήταν καλός, για… ασχεδίαστους αιφνιδιασμούς, ψευτο-νταηλίκια, γενικώς κάθε είδους σόου.
Αυτός και τόσος ήταν. Αλλά… οι άλλοι, οι μπαρουτοκαπνισμένοι, οι έμπειροι, οι διαβασμένοι στα «ιερά κιτάπια», δεν πήραν χαμπάρι τι… σβέρκο ψωνίσανε; Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που τον εξέλεξε για αρχηγό, απαυδισμένος από τα χάλια και την κατάντια του κόμματος που πίστεψαν, αηδιασμένος από την έλλειψη της παραμικρής αυτοκριτικής μετά από τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές συντριβές που θα έδειχνε, αν μη τι άλλο, ότι κάποιοι κατάλαβαν τα από τα εγκληματικά λάθη τους, στήριξε τον «ουρανοκατέβατο» ως ύστατη και απέλπιδα καταφυγή. Οι… «άλλοι» που τώρα τον καθυβρίζουν, τον προπηλακίζουν, μέχρι και στα δικαστήρια τον σέρνουν, τι έκαναν; Απλώς τον ανέχονταν όσο νόμιζαν ότι εξυπηρετεί τα σχέδια και τις φιλοδοξίες τους, και όταν διαπίστωσαν ότι ο κοσμάκης, παρά τις τεράστιες και εγγενείς αδυναμίες του, δεν τον εγκαταλείπει συγκρίνοντάς τον «με δαύτους», τον πέταξαν έξω με τις κλωτσιές, τον «ξεπάστρεψαν» στο γόνατο, και τώρα… συναγωνίζονται και κάνουν και ντιμπέιτ, τρομάρα τους, για να δουν ποιος θα… κληρονομήσει και θα διαχειρισθεί τα… απομεινάρια μιας πάλαι ονείρωξης.
«Δεν ήταν έτοιμος…», θα προβάλουν ορισμένοι. Γιατί ο Τσίπρας που μας κυβέρνησε (ας πούμε…) πέντε χρόνια, ήταν έτοιμος; Μόνο για γιουρούσι ήταν ικανός (κι αυτό προετοιμασμένο από τη λαϊκή οργή, αγανάκτηση και απελπισία…) και μετά… «βλέποντας και κάνοντας»! Σήμερα ξέρουμε (και από τις πρόσφατες δημόσιες παραδοχές στενών συνεργατών του, π.χ. Βούτσης, Παπαδημούλης, Χουλιαράκης κ.λπ.) ότι οι ιδεοληπτικοί «σχεδιασμοί» του για τη διακυβέρνηση της χώρας έγιναν πρόχειρα και άτσαλα, πάντα εμπεριείχαν το… «επαναστατικό» στοιχείο «κι αν δεν μας ακούσουν, θα τινάξουμε ΕΕ και ευρώ στον αέρα!» - κάτι που οι «κουτόφραγκοι» και το γνώριζαν και τα μέτρα τους είχαν πάρει… Μια πολιτική βασισμένη στην μπλόφα, όλα «μια ριξιά στα ζάρια», και την «πεποίθηση» ότι αυτοί έχουν δίκιο «γιατί είναι αριστεροί ριζοσπάστες» και… άλλα κουραφέξαλα!
Η κοινωνία τα έχει ζήσει, τα έχει εμπεδώσει όλα αυτά. Γι’ αυτό και το περιβόητο rebranding που προσπαθεί ο κ. Τσίπρας καρκινοβατεί και… πνίγεται στα ρηχά!
Η τοξικότητα, η εχθροπάθεια, ο απολυταρχισμός, η μισαλλοδοξία που χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 12-2019, δεν έφυγε ποτέ από το DNA του. Είναι συστατικά που θα τον χαρακτηρίζουν ακόμη και στις ιστορικές συζητήσεις του μέλλοντος, όταν θα έχει εξαφανισθεί ως πολιτική οντότητα.