Η σημασία της Αντιπολίτευσης είναι καθοριστική για το πολιτικό σύστημα. Είναι ένα θεσμικό αντίβαρο στον έλεγχο της εξουσίας.
Η κυβέρνηση της ΝΔ πιστώνεται- μέχρι στιγμής-μία ικανοποιητική αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά έχει κάνει ορατή και στον απλό πολίτη την επιλογή της κοινωνικής μονομέρειας προς όφελος των λίγων και ισχυρών στην οικονομία. Από την χαλαρή στάση της απέναντι στο ιδιωτικό τομέα υγείας με την πλημμελή συμμετοχή στην αντιμετώπιση της νόσου μέχρι την εύνοια στα «μεγάλα πορτοφόλια» με αφορμή τους πόρους του Ταμείου ανάκαμψης και τα εργασιακά ζητήματα προς όφελος της εργοδοσίας.
Σε αυτό το πεδίο η αντιπολίτευση έχει μεγάλα περιθώρια κριτικής στην πολιτική Μητσοτάκη.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ επικεντρώνει σε αυτό το μέτωπο τα πυρά του την ιδία ώρα που στηρίζει την κυβερνητική προσπάθεια στην μάχη με την πανδημία και ειδικά στην υπόθεση του μαζικού εμβολιασμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το επίπεδο χάνει το πλεονέκτημα του κύρους ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πελαγοδρομεί ανάμεσα σε λαϊκίστικα συνθήματα και κλασικές κινήσεις διαμαρτυρίας. Λες και έχει χάσει κάθε επαφή με την εμπειρία της διακυβέρνησης. Σαν να μην κυβέρνησε ποτέ. Με την ίδια δηλαδή γκρινιάρικη θέση στα πράγματα.
Είναι χαρακτηριστικά τα τρία συσσωρευμένα λάθη του μέσα στον Ιούλιο:
- Η επίσκεψη Τσίπρα στην Μύκονο μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει. Ο συμβολισμός για την κριτική προς τα κυβερνητικά μέτρα στην πανδημία δεν μπορεί να έχει ως βάση έναν τουριστικό προορισμό με πολλές αμφιβολίες για την θέση του στο ζήτημα της διασποράς της νόσου από τα κορωνοπάρτι αλλά και την εμβληματική φοροδιαφυγή.
- Η ανακοίνωση στην συνέχεια για το μηχανογραφικό των υποψήφιων φοιτητών είναι ένα ακόμα εντυπωσιακό φαινόμενο παλαιοκομματισμού στο βαθμό που συνδέεται όχι με την όποια κριτική της Αριστεράς στα προβλήματα της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά με υποσχέσεις του παραδοσιακού κυβερνητισμού με στοιχεία ψηφοθηρίας.
- Και τέλος έρχονται τα μισόλογα για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών πού ακυρώνουν τις ίδιες τις δηλώσεις του του Αλέξη Τσίπρα για την υποχρεωτική συμμετοχή γιατρών και νοσηλευτών στο εμβολιαστικό πρόγραμμα. Μία κίνηση που δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως κλείσιμο του ματιού προς τους λεγόμενους «αρνητές» ένα τμήμα των οποίων-όπως προκύπτει από τα δημοσκοπικά ευρήματα- κινείται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το απόλυτο παράδειγμα οπορτουνισμού και μικροκομματικής νοοτροπίας.
Η κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ -παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του- πολιτεύεται με σοβαρότητα και ευθύνη. Δεν γίνεται από τα σφάλματα και τις γκάφες της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχουμε ένα είδος «χορηγίας» στον Μητσοτάκη.
Ο πολιτικός σχεδιασμός για την αλλαγή των συσχετισμών σε πιο αριστερή κατεύθυνση έχει την αξία του στο βαθμό που συνδέεται με την υπεράσπιση των πιο αδύναμων στρωμάτων, της μεσαίας τάξης, του Δημόσιου χώρου και του Κοινωνικού κράτους. Σε αυτή την οπτική η ΝΔ προγραμματικά αλλά και με τις ίδιες τις εφαρμοσμένες πολιτικές της βρίσκεται στην «άλλη όχθη».
Το ζήτημα όμως είναι η αλλαγή των συσχετισμών να μπορέσει να εξελιχθεί με την σφραγίδα της Σοσιαλδημοκρατίας. Δηλαδή με ενισχυμένες τις θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ. Το δίλημμα πάντως πού προβλέπει για να μην έρθει πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ να διαιωνίζεται η γραμμή ανοχής στην ΝΔ ή και το αντίστροφο με την αποδοχή κάθε αστοχίας του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην επικρατήσει η ΝΔ δεν αποτελεί σοβαρή πολιτική. Είναι μόνο για κουβέντα στη πρέφα.
*Ο Θόδωρος Μαργαρίτης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.