Παρά την αισιοδοξία που επιχειρεί να εκπέμψει στον δημόσιο λόγο του για την έκβαση της εκλογικής μάχης της 7ης Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι θα είναι ο μεγάλος χαμένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως ο ίδιος προσωπικά…
Είναι απολύτως λογικό (και ανθρώπινο…) να ενδιαφέρεται για την εικόνα και κυρίως το ηγετικό κύρος που θα εκπέμπει την επερχόμενη…«επόμενη μέρα». Της ήττας και της μοναξιάς. Βεβαίως, και για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Που όπως και να’ ρθουν τα πράγματα, θα παραμείνει το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, η αξιωματική αντιπολίτευση, με κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις.
Ακόμη και αν (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξασφαλίσει την κυβερνητική αυτοδυναμία, η παγίδα της απλής αναλογικής που με μαεστρία έστησε ο κ. Τσίπρας, θα βρίσκεται καθ’ οδόν. Και κάποια στιγμή, αν η επόμενη κυβέρνηση δεν εξασφαλίσει με συμμαχίες 200 ψήφους για ν’ αλλάξει τον εκλογικό νόμο στην επόμενη Βουλή, κάποια στιγμή θα κληθούμε να ψηφίσουμε με αυτό το σύστημα…
Σ’ αυτή την στιγμή ποντάρει ο κ. Τσίπρας. Όποτε κι’ αν έρθει. Αυτή την στιγμή θα παίξει τα ρέστα του, για ν’ αναδειχθεί ως ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων. Και του βέβαιου χάους που θα ενσκήψει στην χώρα…
Ποιος θα είναι ο ρόλος( και η ισχύς…) του κ. Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ στις 8 Ιουλίου; Θα αμφισβητηθεί εσωκομματικά (οι δυνάμεις υπάρχουν, οι φωνές είναι συγκεκριμένες) και θα προκύψει νέα ηγεσία του κόμματος; Και αν προκύψει, ποια γραμμή θα ακολουθήσει; Την γνωστή του έξαλλου ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε ως αντιπολίτευση μέχρι το 2015, η θα επιχειρηθεί μια στροφή… μετάλλαξης σε κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, χώρο με τον οποίον έχει ήδη δείξει ότι φλερτάρει επί των ημερών του…ύστερου Τσίπρα;
Ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Και για τα προσωπικά του σχέδια και τον ρόλο που θ’ αναλάβει. Στην τελευταία τηλεοπτική του συνέντευξη, ο κ. Τσίπρας χωρίς τον «αέρα» που είχε και την αυτοπεποίθηση που απέπνεε πριν από τις εκλογές της 26ης Μαΐου, με λόγο απολογητικό διανθισμένο με συγγνώμες και αναγνώριση λαθών και εσφαλμένων εκτιμήσεων, έδωσε αμφίσημες απαντήσεις στο κρίσιμο ερώτημα που του έθεσε (και στο οποίο επέμεινε) ο κ. Σρόϊτερ για σκέψεις περί ενδεχόμενης αποχώρησής του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την πιθανή ήττα του κόμματος στις εκλογές…
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να καταφύγει σε μια κλισέ απάντηση σε τέτοιου είδους προεκλογικά ερωτήματα, απαγγέλοντας με αμήχανο χαμόγελο τον στίχο από το τραγούδι «στρατιώτη μου, στον πόλεμο δεν πας για να πεθάνεις…». Αλλά απάντηση στον άλλο στίχο, «αν στην επιστροφή όρκο δεν κάνεις, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνεις…», αν δηλαδή παίρνει όρκο για την… επιστροφή του από την μάχη, δεν έδωσε!
Με ήρεμο και προσεγμένο λόγο, ως να τον είχε επεξεργασθεί για πιθανό τέτοιο ερώτημα, ο κ. Τσίπρας είπε: «Με απόλυτη ειλικρίνεια δεν αισθάνομαι ότι έχω να αποδείξω τίποτα γιατί έχω κατακτήσει πράγματα που δεν γεννήθηκα για να τα αποκτήσω. Δεν γεννήθηκα σε πριγκιπικές καρέκλες, σε πολιτική, πρωθυπουργική οικογένεια. Όλη η παρουσία μου στην πολιτική έχει ένα γνώμονα, να είμαι χρήσιμος για την παράταξή μου και όταν απέκτησα θεσμικό ρόλο, για την πατρίδα. Ήμουν ο νεότερος πρωθυπουργός της χώρας και είχα την ατυχία να βρεθώ μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις…»!
Η αμφίσημη αυτή τοποθέτηση του κ. Τσίπρα, θύμισε σε πολύ μεγάλο βαθμόανάλογη απάντηση που είχε δώσει ο Κώστας Καραμανλής, λίγο πριν από τις εκλογές του 2009, όταν «έπαιζε» πολύ στα ΜΜΕ κάτι που ο Νίκος Χατζηνικολάου είχε αποκαλύψει ότι του είχε εκμυστηρευθεί ο τότε πρωθυπουργός, ότι δηλαδή «είναι και αισθάνεται πολύ κουρασμένος…».
Μάλιστα, και ο Κώστας Καραμανλής στο καίριο ερώτημα «τι θα κάνει την επόμενη μέρα, αν χάσει…», είχε απαντήσει με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο με αυτόν του κ. Τσίπρα. Είχε σημειώσει ότι… έγινε ο μικρότερος σε ηλικία πρωθυπουργός της χώρας, πως κυβέρνησε για δυο θητείες και ότι «δεν αισθάνεται ότι έχει ν’ αποδείξει το παραμικρό σε κανέναν!»…
Νομίζω ότι παρά τις αμφισημίες και τα κλειστά χαρτιά του, ο κ. Τσίπρας δεν θα φύγει από το πολιτικό προσκήνιο. Ούτε ότι θα αμφισβητηθεί δυναμικά εσωκομματικά- τουλάχιστον το πρώτο μετεκλογικό διάστημα. Θα επιδιώξει και θα εξασφαλίσει την παραμονή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (αυτός ήταν άλλωστε που το εκτόξευσε από το 3% στην εξουσία, και του το πιστώνουν άπαντες, ασχέτως λαθών και «αυταπατών»του), για να ελέγξει την κρίσιμη μετεκλογική πορεία του τραυματισμένου ΣΥΡΙΖΑ. Και τον προσανατολισμό του…
Θα προκύψουν, όμως, μεγάλες και σημαδιακές αλλαγές. Εκ των πραγμάτων, θα υπάρξει εντυπωσιακή «αλλαγή φρουράς». Την οποία θα «προπονήσει» για κάποιο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος με τις τελευταίες κινήσεις του (και ιδίως την πανηγυρική εκδήλωση στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, όπου… επί σκηνής περιστοιχιζόταν από πολλούς «νέους» πολιτικούς του κόμματος), θεωρείται ότι έχει σημάνει την αλλαγή σελίδας, την απομάκρυνση από το μοντέλο της αρχηγοκεντρικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε επί των ημερών της παντοδυναμίας του, και την μετεξέλιξη της σε κάποιο είδους «συλλογική ηγεσία». Συλλογικότερη, έστω. Τουλάχιστον για να επωμισθούν κι’ άλλοι πλην του ιδίου το βάρος της εκλογικής ήττας. Και να συναποφασίσουν το «νέο έργο» που θα παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εντελώς διαφορετική νέα πολιτική σκηνή και με εντελώς άλλους συσχετισμούς δυνάμεων…