Χωρίς την παραμικρή διάθεση να δικαιολογήσει κανείς ή να καλύψει πολιτικά την κυβέρνηση για το αδιανόητο έγκλημα που διαπράχθηκε στο ΑΤ Αγίων Αναργύρων όχι μόνο μπροστά στα μάτια αλλά και με την… ανοχή της αστυνομίας, η αποτρόπαιη πραγματικότητα είναι ότι στον πυρήνα του δράματος βρίσκεται η γενική χαλαρότητα (και όχι μόνο αναφορικά με την αστυνομία) που διακρίνει ένα σύστημα που δεν λειτουργεί σωστά. Σε κανένα επίπεδο…
Μιλάμε για αμέλεια, θεοπάλαβη γραφειοκρατία, «πρωτόκολλα» που είτε έχουν καταστεί προ πολλού ξεπερασμένα και αναποτελεσματικά, είτε εφαρμόζονται τόσο… διασταλτικά, που εν τέλει αποδεικνύονται εγκληματικά νοσογόνα. Κι αυτή η χρόνια συστημική παθογένεια έχει αποδειχθεί στην πράξη, σε χιλιάδες διαφορετικές περιπτώσεις, πως δεν θεραπεύεται με… «σε βάθος εξέταση», με ανακρίσεις που κατατείνουν στο «να λάμψει όλη η αλήθεια» -το μαχαίρι και «να φθάσει στο κόκκαλο!», το πράγμα δεν φτιάχνει…
Ας πούμε (έτσι, για να λέμε…) ότι τα πρωτόκολλα εφαρμόστηκαν, ακολουθήθηκαν οι νόμιμες προβλεπόμενες διαδικασίες, τα αστυνομικά όργανα έκαναν το περιγραφόμενο «καθήκον» τους. Μόνο που παραβλέφθηκε κάτι που προϋποτίθεται δομικά, προκειμένου να είναι αποτελεσματική η όποια παρέμβαση, δράση, αντίδραση του κρατικού μηχανισμού: η ανθρωπιά, η κοινή λογική, η ενσυναίσθηση, η άνευ σκέψης οφειλόμενη αλληλεγγύη στον συνάνθρωπό μας που βρίσκεται σε δύσκολη θέση! Πώς να «διδάξεις» αυτές τις ιδιότητες στην οποιαδήποτε «σχολή»;
Το μόνο λογικό να γίνει, είναι, μετά την όποια διδασκαλία, αυτοί που την (όπως…) την έλαβαν να αξιολογούνται αυστηρότατα, να βρίσκονται υπό διαρκή και ανελέητο έλεγχο των εμπειροτέρων (που, όμως, και αυτοί με τις ίδιες… διαδικασίες έφθασαν να γίνουν «παλαιότεροι» και εμπειρότεροι…), πριν τοποθετηθούν σε υπηρεσίες και καθήκοντα «πρώτης γραμμής», κι αν αποδειχθούν ανίκανοι και αναποτελεσματικοί να πάνε να κάνουν κάποια άλλη δουλειά, και όχι αυτή (που λέγεται και είναι λειτούργημα!) που επέλεξαν, τις περισσότερες φορές όχι γιατί την αγαπούν, την πιστεύουν και θέλουν να προσφέρουν, αλλά... για να εξασφαλίσουν έναν «εύκολο» μισθό.
Πείτε μου: αν η μοιραία αξιωματικός υπηρεσίας (μια νέα αστυνομικός με ελάχιστη ή μικρή πείρα) δεν υποδεχόταν στο τμήμα μια άγνωστη κοπέλα, ένα «τυχαίο» περιστατικό της βάρδιάς της, αλλά την ίδια της την κόρη, θα αντιδρούσε, θα ενεργούσε, θα αποφάσιζε με βάση το ίδιο «πρωτόκολλο»; Θα της έλεγε «τράβα έξω και κάλεσε με το κινητό σου ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης…», ή θα την… παλούκωνε σε μια καρέκλα και θα καλούσε η ίδια (με την προσήκουσα αγωνία και φόβο…) τον συνάδελφο στο τηλέφωνο; Πώς και γιατί το ανθρώπινο, το αυτονόητο και λογικό, το «με νοιάξιμο», που θα έκανε για το παιδί της, δεν το έπραξε ενστικτωδώς και για μια «άλλη» κόρη που ζήταγε βοήθεια γιατί «θα τη σκοτώσουν»;
Άσε που την ίδια ώρα στο τμήμα ήταν και η υποδιοικητής (που εκτελούσε υπηρεσία ελεγκτού), η οποία είχε… παρκαρισμένο το περιπολικό που τη μετέφερε έξω από το ΑΤ με την οδηγό της στο τιμόνι… Άσε που αποδείχθηκε ότι υπήρχε διαθέσιμο περιπολικό του τμήματος, αλλά για «άλλη δουλειά»! Και, καλά, δεν υπάρχει στάνταρτ «πρωτόκολλο» που να επιβάλλει, όταν ένας πολίτης σε αστυνομικό τμήμα καταγγέλλει κάποιον, ο υπεύθυνος αστυνομικός να ανατρέχει στα ηλεκτρονικά στοιχεία να μάθει το ποιόν, το παρελθόν του, το πόσο επικίνδυνος είναι;
Αλλά και όταν κατ’ ανάγκην προτεραιότητα έχουν τα «πρωτόκολλα» και όχι η κοινή λογική και η ανθρώπινη ενσυναίσθηση, με ποια λογική εφαρμόζονται; Λ.χ., ο φρουρός έξω από το τμήμα, που μπροστά στα μάτια του κατακρεουργήθηκε η δύσμοιρη κοπέλα χωρίς να κουνηθεί καν από το φυλάκιό του, ήταν… υπό απόταξη, λόγω καταδίκης του σε εγκληματική ενέργεια, αλλά ο… «κανονισμός» λέει ότι μέχρι να κοινοποιηθεί η τελεσίδικη καταδίκη του η «υπηρεσία» είναι υποχρεωμένη να τον κρατάει ως ενεργό!
Έστω, να δεχθούμε κι αυτόν τον παραλογισμό - αλλά αυτόν τον καταδικασμένο, μέχρι να τον πετάξεις με τις κλωτσιές έξω από το σώμα, πού στην ευχή τον βάζεις και τι δουλειά του αναθέτεις; Του… δίνεις όπλο και τον βάζεις να… φρουρεί το αστυνομικό τμήμα; Πόσες «πρωτοκολλικές» ηλιθιότητες και μπούρδες θα ακούσουμε ακόμη;
Ο τηλεφωνητής της Άμεσης Δράσης, την οποία κάλεσε η κοπέλα έξω από το τμήμα για να ζητήσει… περιπολικό να τη συνοδεύσει στο σπίτι της, όπως τη συνεβούλευσε η αξιωματικός υπηρεσίας, και του είπε τι ακριβώς συμβαίνει και ποιον κίνδυνο ζωής αντιμετωπίζει, της είπε, βαριεστημένα, «και τι είναι τα περιπολικά, ταξί;». Θα το έλεγε και στη συνάδελφό του αξιωματικό υπηρεσίας, αν του είχε εκείνη τηλεφωνήσει υπηρεσιακώς, ζητώντας βοήθεια;
Ανθρωπιά, αγάπη για αυτό που θέλεις να γίνεις και να κάνεις, ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο λέγαμε ότι πρέπει να χαρακτηρίζουν τους αστυνομικούς. Και όχι μόνον αυτούς που βγαίνουν από σχολές (και υποτίθεται ότι έχουν κάποια σχετική εκπαίδευση - αν και τα μαθήματα αντιμετώπισης της έμφυλης βίας καταγγέλθηκε ότι διαρκούν… μόλις 4 ώρες!), αλλά από όλους όσοι υπηρετούν στο Σώμα.
Ακόμη και αυτούς που έγιναν αστυνομικοί παλαιότερα ως… ρουσφέτια πολιτικά, από ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις, άνδρες και γυναίκες που προσλήφθηκαν ως «ειδικοί φρουροί» για τη φύλαξη των συνόρων και μετά… Αναβαθμίσθηκαν σε φύλακες και προστάτες του νόμου, της τάξεως, της ζωής και της περιουσίας του πολίτη…
Η «έρευνα σε βάθος», κύριοι της κυβέρνησης! Μέχρι τα… «πρωτόκολλα» και την κοινή λογική και ανθρωπιά…