Αν αυτή (ιδίως η δεύτερη) προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από τα… χασμουρητά που προκάλεσε στην κοινωνία, η μετεκλογική από τις 26 Ιουνίου κάθε άλλο παρά βαρετή και ανούσια θα είναι…
Πολλά τα επίδικα, σωρευμένες οι προσδοκίες του κόσμου, τεράστια και επείγοντα τα προβλήματα και οι προκλήσεις-άρα, τεράστιες και οι ευθύνες που θα κληθεί να αναλάβει η νέα κυβέρνηση, του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά πάσα βεβαιότητα. Η προηγούμενή του κυβέρνηση, κλήθηκε να διαχειρισθεί απρόσμενα μεγάλες και πρωτοφανείς κρίσεις, εγχώριες αλλά και παγκόσμιες, που είχαν όμως άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις και στον τόπο μας.
Η διαχείρισή τους κατά τρόπο άμεσο και αποτελεσματικό, είναι βέβαιο ότι συνέβαλε αποφασιστικά στην εικόνα του ως ρεαλιστή ηγέτη, με άμεσα και κατά τις περιστάσεις και των δεδομένων πολύ θετικά αποτελέσματα. Και είναι εκ των πραγμάτων βέβαιο, ότι επέδρασαν και στα ευνοϊκά γι’ αυτόν αποτελέσματα των πρώτων εκλογών της 21ης Μαΐου. Η ΝΔ, δεν ήρθε, και μάλιστα εντυπωσιακά, πρώτη με τεράστια διαφορά λόγω αδυναμίας (και σύγκριση του κόσμου με το κυβερνητικό αλλά και αντιπολιτευτικό παρελθόν του), του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η ανάγνωση είναι λάθος, που το εισέπραξε εκκωφαντικά και ο Τσίπρας, και ταυτόχρονα άδικη για την ΝΔ του Μητσοτάκη. Ο κόσμος τον έκρινε, εκτός από να τον συγκρίνει, βρήκε τα «συν» του περισσότερα και ουσιαστικότερα από τα «πλην» , αξιολόγησε την αποτελεσματικότητά που επέδειξε πιο ασφαλή για τα προβλήματά του, και τον επέλεξε για να συνεχίσει. Φυσικά με βελτιώσεις, αναμφίβολα με αυξημένες προσδοκίες και βελτιώσεις στην δομή του «επιτελικού κράτους», που τελικά λειτούργησε παρά τις αστοχίες του.
Ο Μητσοτάκης εκτιμήθηκε για τον ρεαλισμό και την άμεση αντίδραση στα γενόμενα. Δείχνει (εκτός από το να «διαβεβαιώνει») να έχει πλήρη επίγνωση των τεράστιων προκλήσεων που θα κληθεί να διαχειρισθεί, και έτοιμος να προχωρήσει στην ανάγκη για άμεσες αλλαγές και επί το αποτελεσματικότερο μεταρρυθμίσεις σε δομές, οργάνωση, πρόσωπα που θα εμπιστευθεί σ’ αυτόν το νέο αγώνα δρόμου που θα έχει να κάνει.
Η πραγματικότητα, είναι ο πιο… πιστός και σίγουρος αντίπαλος! Και γι’ αυτή θα κληθεί να σηκώσει τα μανίκια ο Μητσοτάκης από τις 26 Ιουνίου κι’ όλας. Η Ελλάδα, εκτός από την αμείλικτη πραγματικότητα, έχει να αντιμετωπίσει και τα επί σειρά ετών σωρευμένα χρόνια προβλήματα η σοβαρότητα των οποίων αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο λόγω της αδράνειας , ατολμίας, αβελτηρίας, και υπολογισμού του πρόσκαιρου μικροπολιτικάντικου «πολιτικού κόστους» και διαπλεκόμενων συμφερόντων ,σειράς (διακομματικών) κυβερνήσεων για πολλά χρόνια.
Το ΕΣΥ, έχει «γεράσει» προ πολλού με αποτέλεσμα η ανανέωσή του να είναι απείρως πιο προβληματική (σε δομές και κόστος) από όσο θα ήταν αν είχε επιχειρηθεί έγκαιρα. Το ίδιο ισχύει για όλα τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως χώρα. Δημόσια Διοίκηση και γραφειοκρατία (με τις διαπλεκόμενες επιπτώσεις της) Δικαιοσύνη, σεβασμός του κράτους προς τον πολίτη, σύστημα πελατειακών σχέσεων (που αποθρασύνει τελικά την κοινωνία, η οποία μαθαίνει να συμμετέχει και να απαιτεί διαρκώς, χωρίς να αισθάνεται ότι έχει κι’ αυτή ευθύνες και υποχρεώσεις… εκτός από απαιτήσεις. Σύστημα αποτελεσματικών ελέγχων σε όλα τα επίπεδα οικονομικής και εργασιακής δραστηριότητας. Αξιολόγηση αυστηρή αλλά δίκαιη και διάφανη σ’ οτιδήποτε εμπλέκεται το δημόσιο (ΔΥ, παιδεία, υγεία, δομές ασφάλειας και άμυνας, Δικαιοσύνη, δομές κοινωνικής προστασίας, πολεοδομία, δασικές υπηρεσίες κ.λπ).
Αναμφισβήτητα, η ανάπτυξη, ο επί το παραγωγικότερο ανασχεδιασμός της οικονομίας με νέο εθνικό σχέδιο (κυρίως στην πρωτογενή παραγωγή, τις υπηρεσίες και φυσικά τον τουρισμό- δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε από την θεαματική έκρηξή του, αν δεν χτίσουμε γερά θεμέλια και υποδομές θα είναι ευκαιριακός και πρόσκαιρος…), είναι η αναγκαία επιτακτική συνθήκη. Φυσικά, για να αντιμετωπισθούν όλες αυτές οι σωρευμένες παθογένειες, προϋποθέτουν στέρεη και με προοπτικές εθνική οικονομία από την οποία και θα στηριχθούν. Υπάρχουν όμως στόχοι τους οποίους για να πετύχεις αρκεί η αποφασιστικότητα, η περιφρόνηση του πολιτικού κόστους, ο σχεδιασμός και η εμμονή για υλοποίηση και επιτυχή αποτελέσματα…
Η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε (άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε ατελώς και με αχρείαστα πισωγυρίσματα, όχι πάντα λόγω αντικειμενικών δυσκολιών αλλά με… λογικές ισορροπιών) να αντιμετωπίσει την διαμορφωμένη πραγματικότητα. Και, σίγουρα, μια τετραετία και με τόσες πολλές κρίσεις που μας έπεσαν… κατακέφαλα , δεν αρκεί Άρχισε, όμως, μια φιλόδοξη εκσυγχρονιστική προσπάθεια, που πρέπει να συνεχισθεί, αν όχι για να λυθούν δια μιας αυτά τα διαρθρωτικά προβλήματα, τουλάχιστον να μπει… η δουλειά στ’ αυλάκι.
Αυτή είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει ή όχι, η πραγματικότητα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Είναι η πραγματικότητα, και η μεγάλη ευθύνη, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες…