Οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μετά τις πρόσφατες μομφές Κασσελάκη κατά Ανδρουλάκη για πολιτική ομηρεία του (υπονοώντας προφανώς ότι πηγάζει από τα ευρήματα των υποκλοπών) και με την άμεση απάντηση του ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζει, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι (σε ελεύθερη απόδοση) μια αμερικανική εκδοχή Πολάκη.
Μέχρι τώρα, μετά την εκλογή Κασσελάκη, η επιθετική ρητορική γινόταν από την πλευρά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, απρόκλητα συνήθως και με κατηγορίες όχι πάντα πολιτικές, όπως η επαγγελματική θητεία του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στην Goldman Sachs, ο τρόπος ζωής του κ.λπ.
Η τακτική Κασσελάκη ήταν όχι μόνο να μη στρέφει τα πυρά του προς το ΠΑΣΟΚ, αλλά και να μην απαντά καν στις κατηγορίες, συνεπής στη θέση του ότι επιδιώκει τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση απέναντι στην παντοδυναμία Μητσοτάκη.
Την ίδια γραμμή της σύγκλησης της αριστεράς με τους σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες ακολουθούσαν μέχρι τώρα και τα περισσότερα στελέχη ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε πριν από λίγες μέρες με την πρόταση των Ζαχαριάδη, Θεοχαρόπουλου και Ραγκούση να ενταχθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη σοσιαλιστική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, κάτι όμως που απορρίφθηκε από την ηγεσία.
Η μη επιδοκιμασία της πρωτοβουλίας των παραπάνω στελεχών νοηματοδοτήθηκε ως γενικότερη αλλαγή πολιτικής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ με την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου δεν περιορίστηκε μόνο στα περί ομηρίας Ανδρουλάκη, αλλά έκανε αναφορά και στα τραπεζικά δάνεια του ΠΑΣΟΚ, προφανώς για να υπαινιχθεί ότι βρίσκεται σε μια θέση εξάρτησης, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον εμφάνισε ότι έλαβε δάνειο από τον ίδιο για να λειτουργεί με όρους διαφάνειας και ανεξαρτησίας.
Είναι πια προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη αλλαγή πολιτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της κρίσιμης, αν όχι και καθοριστικής για την ηγεμονία στον χώρο της κεντροαριστεράς, μάχης των ευρωεκλογών. Αναμενόμενο αλλά και επιβεβλημένο για πολλούς, με δεδομένες τις σημαντικές απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγράφονται στις μετρήσεις.
Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν εξέφρασε ως επίσημη θέση του τη συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων, πολύ δε περισσότερο τη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο με την ηγεσία Κασσελάκη, αλλά και πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2023, επί προεδρίας Τσίπρα. Συχνές ήταν, μάλιστα, οι επιθέσεις Ανδρουλάκη από την αρχή της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και προς τον πρώην αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προς τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, τόσο για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας του όσο και για τη στάση του ως αντιπολίτευση κατά την προηγούμενη τετραετία.
Ακόμα και στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών το ΠΑΣΟΚ απέφυγε να ακολουθήσει την παραδοσιακή τακτική της (προεκλογικής) συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων με κοινούς υποψηφίους, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις. Ηταν δε ο ΣΥΡΙΖΑ που στον δήμο της Αθήνας, χωρίς κανέναν δισταγμό, υλοποίησε στην πράξη αυτή τη συνεργασία στον δεύτερο γύρο, που είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή Δούκα.
Είναι προφανές ότι η αλλαγή πολιτικής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι από τη μονομερή επιδίωξη της συνεργασίας ωφελημένος έβγαινε μόνον ο έτερος πόλος της κεντροαριστεράς. Μπορεί να πει κανείς ότι άργησε να το καταλάβει αυτό, αφού η στάση Ανδρουλάκη δεν είχε να κάνει μόνο με τα χαρακτηριστικά του νεοεκλεγμένου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με την κακή σχέση ανάμεσα στους δύο πολιτικούς αρχηγούς, αλλά με τη σταθερή στρατηγική επιδίωξή του να αρνηθεί οποιαδήποτε σύμπλευση, προκειμένου να κατακτήσει το κόμμα του την ηγεμονία στον χώρο της κεντροαριστεράς, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε ότι το έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στις μετρήσεις που εμφανίζεται οριακά ως δεύτερο κόμμα, αυτό το επιτυγχάνει λόγω της πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και όχι λόγω της ανόδου των δικών του ποσοστών.
Μάλιστα, με βάση όλες τις μετρήσεις και σε σύγκριση με το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου 2023, παρά τις σημαντικές διαρροές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά τους τελευταίους μήνες, δεν φαίνεται οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι του να στρέφονται προς το ΠΑΣΟΚ.
Αν και στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι πάντα προβλέψιμα, είναι πιθανό, αν η αντιπαράθεση, που μόλις ξεκίνησε, συνεχιστεί εκατέρωθεν και αν εξελιχθεί σε πολεμική, να ζημιωθούν εκλογικά και οι δύο πλευρές. Το χειρότερο όμως θα είναι ότι θα υπονομευτεί οποιαδήποτε δυνατότητα μελλοντικής σύμπλευσης των βασικών πόλων της κεντροαριστεράς. Διότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, κανένα από τα δύο κόμματα δεν φαίνεται να έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από μόνο του εναλλακτική προοπτική εξουσίας.
Προς το παρόν, μένει να δούμε αν η αργοπορημένη αλλαγή τακτικής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα φέρει αποτελέσματα, κάτι που θα φανεί σε επόμενες μετρήσεις και πάντως στην πιο επίσημη καταγραφή, που θα είναι οι ευρωεκλογές. Αν καταφέρει να παραμείνει δεύτερο κόμμα δεν θα είναι καθόλου άσχημα, αφού, δυστυχώς ή ευτυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πήχης έχει χαμηλώσει αρκετά, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση 11 βουλευτών και εκατοντάδων στελεχών και τη δημιουργία μιας νέας κοινοβουλευτικής ομάδας. Αν, μάλιστα, συνδυαστεί η δεύτερη θέση με τυχόν αποτυχία της νέας κίνησης της αριστεράς να περάσει το όριο του 3%, τότε η θέση Κασσελάκη θα είναι ενισχυμένη.