Ήταν αναμενόμενο ότι ένα νέφος τοξικότητας θα κάλυπτε τις εκλογές 2023. Με τον Μητσοτάκη κυρίαρχο στις δημοσκοπήσεις και αδιαφιλονίκητο εκφραστή του κεντρώου χώρου, η αντιπολίτευση θα τα έδινε όλα για όλα, προκειμένου να επιβιώσει σε ένα πολιτικό παιχνίδι με προδιαγεγραμμένο τέλος.
Όπως ήταν επίσης αναμενόμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε, για μια ακόμα φορά, το όριο του πολιτικού ανταγωνισμού. Σε καθημερινή πλέον βάση επιστρατεύει ένα εμπρηστικό μείγμα απειλών, ύβρεων και εκβιασμών. Ήρθε χθες και το κλείσιμο ματιού στη Χρυσή Αυγή και στην τρομοκρατική οργάνωση 17Ν και το ταμπλό ολοκληρώθηκε: χωρίς αιδώ, η αξιωματική αντιπολίτευση υποδήλωσε ότι ψαρεύει και στα άκρα του δημοκρατικού τόξου.
Η άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μπλοκάρει το κόμμα Κασιδιάρη στις εκλογές δείχνει ότι μετά τη συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και την ενσωμάτωση των πολιτευτών του, ο κ. Τσίπρας φλερτάρει και με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Για άλλη μια φορά την προστάτευσε στη Βουλή, όπως τόσα χρόνια την κρατούσε εκτός φυλακής. Και, ταυτόχρονα, προχώρησε και σε ένα απροσχημάτιστο κλείσιμο του ματιού στους εγκληματίες της 17Ν και εν γένει της τρομοκρατίας. Ζητώντας να γίνει διαχωρισμός μεταξύ 17Ν και ναζιστικών οργανώσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σε όλους φανερό ότι αποσκοπεί στην ψήφο του ακροαριστερού κοινού, αλλά και της ακροδεξιάς αντίδρασης, ενόψει εκλογών.
Πολλά από τα συνθήματά τους είναι, εξάλλου, κοινά. Θα σας βρούμε έναν έναν, θα σας βάλουμε τρία μέτρα κάτω από το χώμα, θα σας εκδημοκρατίσουμε με το καλό ή με το άγριο, θα καταλάβουμε τους αρμούς, η επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, πρόεδρε έλα με φόρα. Ποιοι τα λένε αυτά; Μα οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ. Τα «αριστερά» λόγια τους μοιάζουν με αυτά των άκρων σαν δυο σταγόνες νερό.
Παρατήρηση πρώτη: μετά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να μπλοκάρει τον Κασιδιάρη, καλή τύχη στους πρώην της ανανεωτικής αριστεράς, της κεντροαριστεράς, συνταγματολόγους και λοιπούς «γεφυροποιούς» που συναγελάζονται μαζί του και ονειρεύονται συγκυβέρνηση. Πόσο ύποπτα ακούγονται πλέον τα επιχειρήματα των «ανησυχούντων» για την ποιότητα της δημοκρατίας και των θεσμών, ενώ την ίδια ώρα η αξιωματική αντιπολίτευση διεκδικεί την εξουσία σπέρνοντας τον διχασμό, δηλητηριάζοντας τους οπαδούς της με μνησικακία και μίσος και απειλώντας τους αντιπάλους με εκδίκηση.
Παρατήρηση δεύτερη: Το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε την συνταγματική πρόταση της ΝΔ για μπλόκο στο κόμμα Κασιδιάρη, επιβεβαιώνοντας τον δημοκρατικό και προοδευτικό χαρακτήρα του. Επιλέγοντας όχθη, αυτόματα απέκλεισε τους «προοδευτικούς» θαυμαστές του ολοκληρωτισμού. Ούτε σοσιαλ-Καμμένος, ούτε σοσιαλ-Κασιδιάρης μπορεί να γίνει ο Ν. Ανδρουλάκης, αυτό ήταν το μήνυμα. Εξάλλου, θα ήταν πρωτοφανές να συνδιαλλαγεί με κόμμα που τον αποκαλεί «πιασμένο» και «εκβιαζόμενο». Με κόμμα που τον καλεί να προσέλθει σε συγκυβέρνηση υβριζόμενος και εκβιαζόμενος.
Παρατήρηση τρίτη: Όποιος παρακολουθεί τι λένε μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, μένει κατάπληκτος με τον βαθμό υστερίας που εκπέμπουν: σύμφωνα με το αφήγημά τους, ο Τσίπρας διεκδικεί να ξανακυβερνήσει [χωρίς πρόγραμμα] κάνοντας ανένδοτο «για να επαναφέρει τη δημοκρατία στη χώρα», η οποία κινδυνεύει από τον «ακροδεξιό Μητσοτάκη». Παραλογισμοί, διανθισμένοι με ανήκουστα επιχειρήματα και συνθήματα από την Κατοχή, τη μετεμφυλιακή Ελλάδα και την Επταετία. Τι μας λένε, εν ολίγοις; Να φύγει η ΝΔ και να έρθουμε εμείς να κάνουμε τη δική μας «αριστερή» εκτροπή. Διαφημίζουν έναν «Τσίπρα με τανκς», ο οποίος θα επιβάλλει τη Δημοκρατία με το άγριο και τη συγκυβέρνηση με απειλές!
Προφανώς καταφέρνουν το αντίθετο: ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν ένας αλλοπρόσαλλος καβγατζής, ικανός για όλα, αγχωμένος κυρίως για το δικό του πολιτικό μέλλον. Στο κλειστό της Πάτρας μπήκε υπό τους ήχους του ύμνου του ΕΑΜ -άντε πάλι η νοσταλγικά παρωχημένη προβιά του Βελουχιώτη. Υποσχέθηκε... εκδίκηση και παροχές δισεκατομμυρίων. Αλλά μόλις κλήθηκε από τον πρωθυπουργό στη Βουλή να μιλήσει για κοστολόγηση είπε το αμίμητο: «Μα αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα;»
Ορισμένοι τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά ως προεκλογικές μπαρούφες, που εκστομίζονται για να ανέβουν τα ποσοστά. Κάποιοι στα social media σπάνε πλάκα λέγοντας ότι δεν πρόκειται για τοξική, αλλά για μποΤοξική αντιπολίτευση. Άλλοι εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, προεξοφλώντας την ήττα, μεταλλάσσεται πάλι σε «κόμμα των θυμωμένων» και περισυλλέγει ό,τι πέφτει από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα: οργισμένοι, Ρουβίκωνες, Εξάρχεια, αντιδεξιοί, ακροδεξιοί, αντισυστημικοί, ακροαριστεροί, περιθώριο, ψεκασμένοι, όλοι καλοδεχούμενοι.
Το σίγουρο είναι πως η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει περισσότερο γιουρούσι παρά τακτικό σχεδιασμό. Είναι βέβαιο ότι δεν συγκινεί το κεντροαριστερό ακροατήριο ή ανθρώπους με κάποια λογική. Η στημένη όξυνση, όταν είναι τόσο χονδροειδής και ξαναπαιγμένη, το πολύ να καταλήξει ιλαρό σποτάκι στους Ράδιο Αρβύλα. Σίγουρα δεν ωφελεί αυτόν που την προκαλεί.
Αν πάει έτσι ως τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να υποστεί μια ήττα μεγαλύτερη από αυτήν που μετρούν οι σημερινές δημοσκοπήσεις. Και θα έχει καταφέρει το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτεια» να το μετατρέψει σε «σταθερότητα ή φαρσοκωμωδία». «Με φόρα» μπούκαραν και οι χαχόλοι του Τραμπ στο Καπιτώλιο, αλλά είδαμε πού κατέληξαν.