Η νέα απόφαση για οριζόντιο κλείσιμο των σχολείων αποτελεί την πιο ηχηρή αποτυχία της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης, με το υπουργείο Παιδείας να έχει επιδείξει πρωτοφανή διοικητική ανικανότητα και πολιτική απροθυμία να εξασφαλίσει την υγειονομική ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών.
Η κυβέρνηση αντί για υγειονομική επιτήρηση προωθεί την αστυνομική επιτήρηση: πρόστιμα, αναίτιες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς των νέων στις πλατείες. Είναι πλέον σαφές πως έχει πράξει ελάχιστα για την ασφαλή και ομαλή λειτουργία των δημόσιων σχολείων, ενώ χιλιάδες μαθητές είναι αποκλεισμένοι από τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης λόγω έλλειψης εξοπλισμού.
Ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν και κλείνουν όπως άνοιξαν δίχως ουσιαστικά μέτρα, επαναλαμβάνοντας το ίδιο αποτυχημένο πείραμα σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης και των οικογενειών. Ενδεικτικά:
Ωστόσο, την ίδια στιγμή το υπουργείο Παιδείας βρίσκεται σε νομοθετικό «ντελίριο» και αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία για τη μεγαλύτερη αντιδραστική και αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση των τελευταίων ετών. Θέσπισε νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και θεσμοθέτησε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, επανάφερε την Τράπεζα Θεμάτων, ψήφισε διευκολύνσεις στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, αναμόρφωσε προς το χειρότερο την Επαγγελματική Εκπαίδευση & Κατάρτιση και νομιμοποίησε την ανήλικη απλήρωτη εργασία.
Παράλληλα, αγνοώντας τις έκτακτες υγειονομικές και παιδαγωγικές συνθήκες, επέλεξε να συγκρουστεί με τους εκπαιδευτικούς. Ξεκίνησε σοβαρές διαμάχες για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (και έχασε συντριπτικά), ναρκοθέτησε κάθε επικοινωνία και συνεννόηση με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, ενώ σήμερα, προσπαθεί να επιβάλλει-ανεπιτυχώς- την τιμωρητική αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών.
Δυστυχώς, το υπουργείο Παιδείας έχει μετατραπεί σε υπουργείο ιδιωτικής παιδείας, επικοινωνιακής διαχείρισης, απευθείας αναθέσεων χιλιάδων ευρώ σε ιδιώτες, παραβίασης προσωπικών δεδομένων. Επίσης έχει μετατραπεί σε υπουργείο «ατμομηχανή» της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής ατζέντας που εχθρεύεται το δημόσιο σχολείο και τη δημόσια εκπαίδευση, ενώ επιδεικνύει «ένοχη» αδράνεια για την απρόσκοπτη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος εν μέσω πανδημίας.