Με ενίσχυση της συμμαχίας Ελλάδας - Γαλλίας απαντά η κυβέρνηση στις προκλήσεις του Ταγίπ Ερντογάν, ύστερα κι από την τελευταία απειλή του ότι η χώρα του θα συνεργαστεί με την Ιταλία για κοινές γεωτρήσεις σε περιοχές που προβλέπονται από το μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης.
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί στο Παρίσι την ερχόμενη εβδομάδα (29 Ιανουαρίου) και θα συναντηθεί με τον Εμανουέλ Μακρόν. Η συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο είναι ιδιαιτέρως σημαντική, καθώς γίνεται ακριβώς την ίδια στιγμή που οι εξελίξεις με τη Λιβύη και την Τουρκία τρέχουν και οι Γάλλοι προβάλλουν ως ο πιο ουσιαστικός -προσώρας- σύμμαχος της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η κατάπλευση του αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ» στη Μεσόγειο, η οποία θα συνοδεύεται και από πλοίο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, απέναντι σε πιθανές προκλήσεις της Άγκυρας.
Ασκήσεις νότια της Κρήτης
Η φρεγάτα «Σπέτσες» θα συνοδεύσει το γαλλικό αεροπλανοφόρο από την Τουλόν μέχρι τα Στενά του Ορμούζ, διασχίζοντας ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μαζί και δέκα τουλάχιστον φρεγάτες, καταδρομικά και αντιτορπιλικά, όπου θα πραγματοποιηθούν μεταξύ άλλων και ασκήσεις κατά της τρομοκρατίας. Ενδιάμεσος δε σταθμός θα είναι τα νότια της Κρήτης, όπου θα πραγματοποιηθούν ασκήσεις με το ελληνικό πολεμικό ναυτικό και την πολεμική μας αεροπορία.
Το Παρίσι, επίσης, έχει συμμετοχή στην άσκηση «Μέγας Αλέξανδρος» που πραγματοποιούν οι ελληνικές ένοπλες Δυνάμεις, με συμμετοχή μάλιστα γαλλικού ελικοπτεροφόρου.
Το μήνυμα των δύο χωρών
Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση Μακρόν ενισχύει και τις σχέσεις της με όλα τα σχήματα Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου που την ενδιαφέρουν, αποδεικνύει την ελληνογαλλική συνεργασία στην περιοχή, στη βάση πάντοτε των συμφερόντων των δύο χωρών. Αποδεικνύει επίσης πως το Παρίσι είναι ιδιαίτερα δραστήριο και θέλει να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και του Περσικού, καλύπτοντας το κενό που εξακολουθεί να εμφανίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην εξωτερική της πολιτική. Η δε Ελλάδα, με τη συμμετοχή της με φρεγάτα στα Στενά του Ορμούζ, δείχνει πως θα «παίξει» πιο αποφασιστικά στο παιχνίδι των ανταγωνισμών στην περιοχή, έστω και αν αλλάζει το δόγμα δεκαετιών για μη έξοδο της χώρας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις από την περιοχή της Μεσογείου, με τις ευκαιρίες αλλά και -κυρίως- τους κινδύνους που υποκρύπτει η στρατηγική αυτή.