Θέση υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη παίρνει ο Σταύρος θεοδωράκης μετά τον σάλο που ξέσπασε όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξομολογήθηκε ότι με τον σύντροφό του Τάιλερ θέλουν «να αποκτήσουν δύο αγόρια» με παρένθετη μητέρα.
Στο παρακάτω podcast, ο Σταύρος Θεοδωράκης θεωρεί άδικες τις επιθέσεις που έγιναν στον Στέφανο Κασσελάκη επειδή ομολόγησε την επιθυμία του να αποκτήσει δύο αγόρια. Κάνει λόγο για «ρατσισμό», απορρίπτει τις θεωρίες ότι τα περί δύο αγοριών έχουν να κάνουν με ευγονισμό και τονίζει:
«Η κοινωνία μας πρέπει να απελευθερωθεί από την πλαστή αντίθεση "στρέιτ – ομοφυλόφιλοι". Ο καθένας πρέπει να μπορεί να έχει τη ζωή του όπως τη θέλει. Γι’ αυτό επείγει, κατά την άποψή μου, η ψήφιση από τη Βουλή -με μεγάλη πλειοψηφία ελπίζω- του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Είναι η ζωή τους και δεν μπορούμε να ψαλιδίζουμε τα δικαιώματά τους. Δύο άντρες ή δύο γυναίκες που είναι ζευγάρι μπορούν να έχουν κοινή περιουσία, να νιώθουν ασφάλεια και βέβαια να έχουν παιδιά. Και να μην πανικοβάλλεται η κοινωνία μας».
Ολόκληρο το κείμενο του Σταύρου Θεοδωράκη:
Ξεκινώ αυτό το podcast, αν και στο βάθος του μυαλού μου αναρωτιέμαι: «Εδώ ο κόσμος χάνεται…» και εμείς διυλίζουμε τον κώνωπα στις προσωπικές εξομολογήσεις του Στέφανου Κασσελάκη.
Όμως δεν μπορεί κανείς να αφήσει αναπάντητες, τις βολές -και τις ντροπές, θα έλεγα- του Αχιλλέα Μπέου εναντίον όσων δεν γουστάρει.
Έχω την εντύπωση ότι ο Μπέος είναι δύο άνθρωποι. Ο ένας, είναι ο Δήμαρχος που οργώνει τους δρόμους της πόλης προσπαθώντας να διορθώσει - πολλές φορές τα αδιόρθωτα. Ένας φίλος τατουατζής, μου έλεγε ότι τις μέρες της πλημμύρας -που κοιμόταν στο μαγαζί του μήπως χρειαστεί να επέμβει- έβλεπε τον Δήμαρχο και το ξημέρωμα και το μεσημέρι και τα μεσάνυχτα! Με τα ίδια ρούχα, αλλά με διαφορετικούς κάθε φορά ακόλουθους, εργάτες κυρίως της καθαριότητας του Δήμου. Να δίνει εντολές και να φτυαρίζει κιόλας!
«Αλλάζει τα λουλούδια στις εισόδους της πόλης και στην παραλία τέσσερεις φορές τον χρόνο» συνεχίζει την αφήγησή του ο φίλος τατουατζής, επιβεβαιώνοντάς μου ότι το πεντάπτυχο του Μπέου είναι: «Λουλούδια – λαμπάκια – μάνικες - σκούπες και μπουζούκια για τον λαό». Με αυτά και με τα άλλα (το κυνήγι ας πούμε των μικροπωλητών μεταναστών από τους εμπορικούς δρόμους της πόλης) ο Μπέος πήρε ένα 55% στις εκλογές (και ένα 57% στις προηγούμενες και ένα 53% στις προ-προηγούμενες).Το ρεκόρ του μάλιστα, το 2019, το κατέγραψε ενώ είχε αντίπαλο και ένα αμιγώς Νεοδημοκρατικό συνδυασμό, ο οποίος πήρε τότε 15%!
Προσέξτε! 57 ο Μπέος και 15 η Νεοδημοκράτισσα, σύνολο 72%. Και μην μου πείτε ότι όλοι αυτοί είναι Ακροδεξιοί…
Ο Μπέος όμως αντί να αρκεστεί στα δημαρχιακά του καθήκοντα θεωρεί ότι μπορεί να νουθετεί το λαό της Μαγνησίας ή ακόμη καλύτερα το έθνος ολόκληρο. Με παρωχημένες «εθνικοπατριωτικές» κορώνες, προσπαθεί να αποσπάσει το χειροκρότημα αν και πολλοί κάνουν μαζί του χαβαλέ, με κόρνες, γέλια και φωνές.
Βέβαια δεν είναι ο Μπέος ο μόνος που θέλει να μας καθοδηγήσει. Κατά καιρούς διάφοροι –ανάμεσα τους και τραγουδιστές, αθλητές, ηθοποιοί- μας κουνάνε το δάκτυλο υποδεικνύοντας πώς πρέπει να πορευτούμε… Τι να ψηφίσουμε και πώς θα προκόψει ο κόσμος όλος. Αντισυστημικές σαπουνόπερες και ψεκασμένες θεωρίες, πλασάρονται συχνά από καλλιτέχνες ειδικά πριν από τις συναυλίες τους και τις θεατρικές τους πρεμιέρες.
Πριν μιλήσω για την ουσία (υπάρχει;) των απόψεων Μπέου, θέλω να πω ότι το να βγαίνεις, την ημέρα της νίκης σου και να επιτίθεσαι σκαιότατα στους αντιπάλους σου, δεν είναι και πολύ μαγκιόρικο. Δεν είναι κιμπάρης δηλαδή ο Μπέος, για να μιλήσω στη γλώσσα του.
Κι αν έχεις μια δικαιολογία όταν είσαι στον προεκλογικό σου αγώνα, όταν είσαι νικητής δεν έχεις κανένα άλλοθι. Στις νίκες όπως και στις μεγάλες ήττες, βγάζει ο άνθρωπος τον πραγματικό του εαυτό και αυτός είναι αποκρουστικός κ. Μπέο.
Χωρίς καμία διάθεση να επαναλάβω τις αθλιότητες που περιφέρει από κανάλι σε κανάλι, ειλικρινά αναρωτιέμαι τι από όλα αυτά που είπε ο Κασσελάκης ενόχλησαν έναν άνθρωπο της πιάτσας όπως καμώνεται ότι είναι ο Μπέος.
Ότι, «εγώ και ο Τάιλερ θέλουμε δύο αγόρια»;
Συγκινημένος ήταν ο Κασσελάκης ενθυμούμενος τις δύσκολες μέρες που πέρασε επιχειρώντας να κάνει το δικό του come out. Πόσο έκλαψε το βράδυ που μίλησε στη μάνα του… Πόσο δύσκολο ήταν να φανερώσει την πραγματική του ζωή στους γονείς του, που όπως και οι περισσότεροι γονείς εκείνης της γενιάς, είχαν άλλα όνειρα για τα αγόρια τους.
Είπε λοιπόν ο Κασσελάκης ότι με τον σύντροφό του θέλουν δύο αγόρια. Δεν το έχουμε ξανακούσει αυτό; Έχω ένα φιλικό ζευγάρι που «μαλώνει» κάθε βράδυ στις παρέες, γιατί ο ένας θέλει κορίτσι και η άλλη αγόρι. Πρώτη φορά το ακούτε; Μόνο εγώ έχω ακούσει μια γυναίκα να λέει: «Θέλω ένα αγόρι να έχει τα μάτια του άντρα μου»; Ή έναν άντρα να λέει: «Θέλω μία κόρη να είναι κούκλα σαν τη γυναίκα μου»; Όλοι αυτοί πιστεύετε ότι ξημεροβραδιάζονται στα εργαστήρια ευγονικής για να μπορέσουν να πετύχουν το ακριβές αντίγραφό τους; Αστειότητες.
Θεωρώ λοιπόν άδικη την επίθεση στον Στέφανο Κασσελάκη, γι’ αυτή την προσωπική του εξομολόγηση. Άλλωστε έχει τόσα κενά ο πολιτικός του λόγος που οι αντίπαλοί του, έχουν πεδίο δόξης λαμπρό για να του επιτεθούν.
Και σκέφτομαι και κάτι άλλο. Ναι, ο Κασσελάκης δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά με τον «παραδοσιακό» -ας το πω- τρόπο. Αν έβγαινε μια γυναίκα, μια γυναίκα πολιτικός, στρέιτ, που δεν μπορούσε και αυτή να αποκτήσει παιδιά με τον «παραδοσιακό» τρόπο και έλεγε: «Το όνειρό μου είναι να αποκτήσουμε με τον άντρα μου δύο αγόρια» θα της την έπεφτε κανείς; Θα έλεγε κανείς: «Κυρία μου προπαγανδίζεις τον ευγονισμό;».
Γιατί λοιπόν αυτός ο ρατσισμός απέναντι σε έναν άντρα ή μάλλον σε ένα ζευγάρι αντρών, που λέει ότι θέλουμε να αποκτήσουμε δύο αγόρια;
«Ο τρόπος που ο Κασσελάκης προσπάθησε να δικαιολογήσει γιατί θέλουν αγόρια και δεν θέλουν κορίτσια, ήταν επιπόλαιος», λένε κάποιοι. Μπορεί και να ‘τανε. Πόσο σημαντικό είναι όμως αυτό; Δηλαδή θέλουμε να είναι όλοι «πολιτικά ορθοί» ακόμη και στις εξομολογήσεις τους; Καλοκουρδισμένοι πολιτικοί που διαβάζουν τσιτάτα από οργανώσεις δικαιωμάτων ή ακόμη και από το Ευαγγέλιο;
Και δεν εξοργίσθηκε μόνο ο Δήμαρχος αλλά και κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστεροί και δικαιωματιστές. Είδα «σεντόνια» ολόκληρα, σελίδες επί σελίδων, για το πόσο προσβλητικός απέναντι στις γυναίκες και στα ομόφυλα ζευγάρια ήταν ο Κασσελάκης.
Ποιος; Αυτός που αν ένα μόνο πράγμα πρέπει να του αναγνωρίσουμε, είναι η ευθύτητά του ως προς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ήρθε, δεν κρύφτηκε, παρουσίασε αμέσως τον σύντροφό του, απελευθερώνοντας ίσως και χιλιάδες άλλους ανθρώπους, ειδικά στην περιφέρεια, που δεν τολμούν να πουν, αυτό που πραγματικά ζουν.
Θα επιμείνω ξέροντας ότι θα δεχθώ πλείστες όσες επιθέσεις και εκ δεξιών και εξ αριστερών. Η αρνητική στάση που πιθανόν προκαλούν οι «θέσεις» ή οι «μη θέσεις» του Κασσελάκη - η πολιτική του ταυτότητα δηλαδή - δεν θα πρέπει να σαρώνει και την σεξουαλική του ταυτότητα.
Η Κοινωνία μας πρέπει να απελευθερωθεί από την πλαστή αντίθεση «στρέιτ – ομοφυλόφιλοι». Ο καθένας πρέπει να μπορεί να έχει τη ζωή του όπως τη θέλει. Γι’ αυτό επείγει, κατά την άποψή μου, η ψήφιση από τη Βουλή - με μεγάλη πλειοψηφία ελπίζω - του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Είναι η ζωή τους και δεν μπορούμε να ψαλιδίζουμε τα δικαιώματά τους. Δύο άντρες ή δύο γυναίκες που είναι ζευγάρι μπορούν να έχουν κοινή περιουσία, να νιώθουν ασφάλεια και βέβαια να έχουν παιδιά. Και να μην πανικοβάλλεται η κοινωνία μας.
«Μα αν τους αναγνωρίσουμε τον γάμο, θα αυξηθούν»! Ναι και αυτή η βλακεία γράφτηκε. Χαλαρώστε! Η ισότητα στα δικαιώματα θα βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους που σήμερα καταπιέζονται. Παντού θα βρεις ανθρώπους που ακροβατούν ανάμεσα στο «αποδεκτό» και στο «κατακριτέο». Και στην Πολιτική και στη Δημοσιογραφία και στην Εκκλησία ακόμη. Προφανώς δεν είμαι υπέρ του outing. Του βίαιου ξεμπροστιάσματος δηλαδή. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του μέχρι που μπορεί να φτάσει. Αρκεί να μην υποκρίνεται για να… παραπλανά. Δεν μπορεί δηλαδή να είσαι πολιτικός, να φωτογραφίζεσαι στις εθνικές επετείους με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, να προβάλεις στα εκλογικά σου φυλλάδια την οικογένειά σου και ταυτόχρονα να έχεις μια εντελώς διαφορετική προσωπική ζωή. Γιατί αυτό είναι εξαπάτηση!
Προπαγανδίζεις το «Α» και είσαι το «Β». Αν δεν προπαγανδίζεις τίποτα, μπορεί να είσαι είτε το «Α» είτε το «Β», ό,τι θέλεις τέλος πάντων. Αλλά νομίζω ότι ξεφεύγω.
Ας τελειώσει εδώ αυτό το podcast και ανάλογα με τις αντιδράσεις, τα ξαναλέμε!