Η χώρα έζησε για πολλές δεκαετίες στην οικονομική χίμαιρα του λεφτόδενδρου.
Ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε με δανεικά, ο ιδιωτικός τομέας που θα παρήγαγε πλούτο και φορολογητέα ύλη έγινε κατ’ εξοχήν κρατικοδίαιτος και πέρασε στα χέρια ολιγαρχών που συνδιαλέγονταν με την εκάστοτε πολιτική εξουσία, δηλαδή με το κράτος. Μια τέτοιου τύπου οικονομία δεν χρειάζονταν, δεν στηρίζονταν στην αξιοκρατία, στην αξιολόγηση αλλά στην οργάνωση ενός καθαρά πελατειακού κομματικού οικονομικού συστήματος.
Γενιές νέων ανθρώπων γαλουχήθηκαν έχοντας ως στόχο ζωής την εύρεση μιας θέσης εργασιας στο Δημόσιο. Η έννοια του επιχειρηματικού ρίσκου ποινικοποιήθηκε ως συμπεριφορά συντηρητική και ατομισμού, η προσπάθεια κερδοφόρου δραστηριότητας ως μέγιστη αντικοινωνική αμαρτία. Η εύρεση εργασιας δεν στηρίζονταν στην ποιότητα γνώσης και δεξιοτήτων αλλά στις κομματικές γνωριμίες η στην αποδοχή από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Τα ολιγαρχικά κρατικοδίαιτα συμφέροντα απέκτησαν τεράστια οικονομική δύναμη, έλεγξαν (ελέγχουν ακόμη) τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προωθώντας την νοοτροπία του κρατισμού, του ρουσφετιού, του κομματισμού, συνθήκες που θα συντηρούσαν το οικονομικό σύστημα του κρατικού λεφτοδενδρου το οποίο έλεγχαν απόλυτα. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που σήμερα οι οικονομικοί ολιγάρχες στηρίζουν πολιτικά κόμματα και πολιτικούς της κοινωνίας του λεφτοδενδρου. Η στήριξη των ΜΜΕ που ελέγχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, η προώθηση του ‘προοδευτικού’ κυβερνητικού συνασπισμού, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Μέρα25 επιβεβαιώνει περίτρανα τις βλέψεις τους για το μέλλον της οικονομίας της χώρας.
Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία αμφισβήτησε, ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα, την μεταπολιτευτική οικονομία του λεφτόδενδρου. Η προηγούμενη προσπάθεια αμφισβήτησης ήταν αυτή του Κώστα Σημίτη. Η προώθηση τα τελευταία 4 χρόνια των αποκρατικοποιήσεων, η ενσωμάτωση της αξιολόγησης ανθρώπων και διαδικασιών στο Δημόσιο, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους και η ευκολότερη και διαφανέστερη αξιολόγηση του μέσω αυτής της λειτουργίας του δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην οικονομία του λεφτόδενδρου. Ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα βλέπει πλέον αυτόν τον πολιτικό ως την μεγαλύτερη σύγχρονη απειλή στα συμφέροντα του. Αν συνεχιστεί η πολιτική του ηγεμονία ο κίνδυνος να αλλάξουν νοοτροπίες που στήριξαν μεταπολιτευτικά το σύστημα του λεφτόδενδρου είναι μεγάλος. Το μεταπολιτευτικό σύστημα του λεφτόδενδρου δίνει πλέον αγώνα επιβίωσης. Οι λυσσώδεις προσωπικές επιθέσεις στον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν τον χαρακτήρα προθανάτιων σπασμών αυτού του συστήματος. Ο κύριος εκφραστής αυτού του συστήματος είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, συνοδευόμενος από ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ (το οποίο κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην αρχική φύτευση του λεφτόδενδρου), αλλά και ένα μικρότερο τμήμα της ΝΔ που πριν λίγα μόλις χρόνια πότισε το λεφτόδενδρο της χρεοκοπίας.
Οι πολίτες που ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας και των παιδιών τους έχουν στις επερχόμενες εκλογές την ευθύνη να δώσουν την χαριστική βολή στο σύστημα του λεφτόδενδρου, στηρίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μια νέα τετραετία του θα εμπεδώσει την προσπάθεια εκσυγχρονισμού της οικονομίας και του κράτους. Η δεύτερη θητεία του στην πρωθυπουργία έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι βαθύτατα μεταρρυθμιστική. Η αποκτηθείσα κυβερνητική εμπειρία του στις εξαιρετικά δύσκολες διεθνείς συνθήκες της προηγούμενης τετραετίας που αντιμέτωπε με σημαντική επιτυχία και η πιθανότητα της μετέπειτα εξόδου του από την ελληνική πολιτική τον απελευθερώνουν ως μεταρρυθμιστή πολιτικό.