Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινίασε απόψε τους νέους χώρους του Ωδείου Αθηνών.
Υπογράμμισε έτσι ότι με την ολοκλήρωση των εργασιών αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεών του, κλείνει οριστικά μια εκκρεμότητα πενήντα ετών, και ανασυστήνεται ως πολιτιστικός πόλος σε μια ευρύτερη γειτονιά, όπου συνυπάρχουν το Βυζαντινό Μουσείο, το Λύκειο Αριστοτέλη, η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Γουλανδρή.
Ειδικότερα, η κυρία Σακελλαροπούλου έκανε λόγο για ένα κέντρο πολιτισμού στην καρδιά της Αθήνας, που επιτρέπει τη συνάντηση και αλληλεπίδραση σπουδαστών, καλλιτεχνών και κοινού και ευνοεί τη δημιουργική ώσμωση των ποικίλων εκφάνσεων της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Υποστήριξε επίσης ότι «λίγα είναι τα ιδρύματα με παρουσία εκατόν πενήντα και πλέον χρόνων στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας και ακόμη λιγότερα όσα διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στην μουσική και θεατρική μας παιδεία» σημειώνοντας ότι «το Ωδείο Αθηνών, από την ίδρυσή του το 1871 ως σήμερα, συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού».
Αναφερόμενη στο πάθος και την ενεργητικότητα του Διοικητικού του Συμβουλίου του ιστορικού Ωδείου Αθηνών, σημείωσε ότι οδεύει σήμερα προς το μέλλον με τις καλύτερες προοπτικές και ευχήθηκε οι αναβαθμισμένες πλέον κτιριακές εγκαταστάσεις του, να αποτελέσουν έναν πυρήνα εκπαίδευσης, μύησης στην τέχνη, δημιουργικών ανταλλαγών και γόνιμης διασύνδεσης με την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότητα και τόνισε ότι «το επιβάλλει η ιστορία του, το απαιτούν οι προκλήσεις της εποχής μας».
Ακολουθεί ο χαιρετισμός της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στα εγκαίνια των νέων χώρων του Ωδείου Αθηνών:
«Λίγα είναι τα ιδρύματα με παρουσία εκατόν πενήντα και πλέον χρόνων στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας και ακόμη λιγότερα όσα διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στην μουσική και θεατρική μας παιδεία. Το Ωδείο Αθηνών, από την ίδρυσή του το 1871 ως σήμερα, συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού. Εδώ γοήτευσε η Μαρία Κάλλας την καθηγήτρια μονωδίας Ελβίρα ντε Ιδάλγο «με τους καταρράκτες της φωνής της, γεμάτους θεατρικότητα και συναίσθημα» και, μαθήτριά της ακόμη, ξεκίνησε τη λαμπρή της σταδιοδρομία. Εδώ μαθήτευσε η διεθνής πιανίστα Τζίνα Μπαχάουερ, από εδώ ορμώμενος διέπρεψε στο πόντιουμ μεγάλων συμφωνικών ορχηστρών ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Σε αυτόν τον χώρο σπούδασαν οι μεγάλοι συνθέτες μας, από τον Σπυρίδωνα Σαμάρα και τον Νίκο Σκαλκώτα ως τον Μίκη Θεοδωράκη, και γαλουχήθηκαν στα νάματα της τέχνης τους δεκάδες διακεκριμένοι μουσικοί ερμηνευτές μας. Η σχολή Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, ήδη από την εποχή του Κωνσταντίνου Ψάχου, εξακολουθεί να μορφώνει και να καταρτίζει επαγγελματικά ιεροψάλτες και καθηγητές, σύμφωνα με την παράδοση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Ωδείου, η αρχαιότερη της χώρας, μπορεί να σεμνύνεται για την παρουσία δασκάλων, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Δημήτρης Μυράτ, ο Κώστας Μουσούρης, που λάμπρυναν τις τάξεις της, και μαθητών που κόσμησαν το νεότερο ελληνικό θέατρο. Και για να μη μείνουμε μόνο στο παρελθόν, το τμήμα ηλεκτρονικής μουσικής που λειτουργεί σε συνεργασία με το ιστορικό Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας και το τμήμα διδακτικής της τζαζ, σχετικά πρόσφατες προσθήκες στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, δίνουν το στίγμα ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού ιδρύματος που συνομιλεί ενεργά με τα νεότερα ρεύματα της τέχνης.
Όλη αυτή η μακρά παράδοση καλλιτεχνικής προσφοράς του Ωδείου είχε ως κέλυφος, από το 1976, το εμβληματικό κτίριο που σήμερα παραδίδεται ανακαινισμένο στους σπουδαστές του και στο κοινό. Σημείο αναφοράς στον πολεοδομικό ιστό της πρωτεύουσας, σχεδιασμένο με βάση τις αρχές του μοντέρνου κινήματος αλλά και με επιρροές από την κλασική αρχιτεκτονική από τον φημισμένο αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλο, μαθητή του ιδρυτή της σχολής του Μπάουχαους Βάλτερ Γκρόπιους, παρέμενε δυστυχώς ημιτελές, με χώρους αναξιοποίητους και δυσλειτουργικούς. Τώρα, με την ολοκλήρωση των εργασιών αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεών του, κλείνει οριστικά μια εκκρεμότητα πενήντα ετών. Αίθουσες διδασκαλίας μουσικής, χορού και δραματικής τέχνης, ένα θαυμάσιο αμφιθέατρο που ήδη φιλοξενεί σημαντικές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, φουαγιέ τεχνών, σύγχρονα εξοπλισμένα στούντιο ηχογραφήσεων και βιβλιοθήκη, αλλά και τα προσφάτως ιδρυθέντα Κέντρο Έρευνας και Τεκμηρίωσης και Κολέγιο μουσικής του Ωδείου, συνθέτουν ένα κέντρο πολιτισμού στην καρδιά της Αθήνας, που επιτρέπει τη συνάντηση και αλληλεπίδραση σπουδαστών, καλλιτεχνών και κοινού και ευνοεί τη δημιουργική ώσμωση των ποικίλων εκφάνσεων της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Μετά από πολύχρονες διαδικασίες, το ιστορικό Ωδείο Αθηνών, χάρη στο πάθος και την ενεργητικότητα του Διοικητικού του Συμβουλίου, δεν περνά απλώς σε μια νέα φάση, αλλά ουσιαστικά ανασυστήνεται ως πολιτιστικός πόλος σε μια ευρύτερη γειτονιά όπου συνυπάρχουν το Βυζαντινό Μουσείο, το Λύκειο Αριστοτέλη, η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Γουλανδρή. Δεν είναι ακριβώς το «Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας» όπως το είχε φανταστεί και σχεδιάσει ο πρωτοπόρος Ιωάννης Δεσποτόπουλος, δίνοντας έμφαση στην κοινωνική δυναμική των τεχνών, συγκεντρώνει ωστόσο κορυφαία ιδρύματα, σημαντικά τοπόσημα ενός πολιτιστικού περιπάτου στην καρδιά της πόλης. Ανάμεσά τους το Ωδείο Αθηνών, πρωτοστάτης μιας νέας πορείας, οδεύει σήμερα προς το μέλλον με τις καλύτερες προοπτικές.
Εύχομαι οι αναβαθμισμένες πλέον κτιριακές εγκαταστάσεις του Ωδείου να αποτελέσουν έναν πυρήνα εκπαίδευσης, μύησης στην τέχνη, δημιουργικών ανταλλαγών και γόνιμης διασύνδεσης με την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότητα. Το επιβάλλει η ιστορία του, το απαιτούν οι προκλήσεις της εποχής μας».