Miserabile visu, η χθεσινή σύναξη του ΣΥΡΙΖΑ στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίασε (και επισήμως) την προεκλογική εκστρατεία προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου…
Μια αξιοθρήνητη παράσταση, από τις τελευταίες, ενός έργου που ξαναπαίχθηκε δυο εβδομάδες πριν και «πάτωσε», αλλά οι παραγωγοί της έπρεπε να ξαναδώσουν για την τιμή των όπλων, χωρίς πραγματικούς θεατές με εισιτήριο, αλλά μονάχα με επιστρατευμένους… συγγενείς, έτσι να μην παίζουν σε άδεια πλατεία.
Ότι ήταν να δώσει και να τάξει ο κ. Τσίπρας στο κοινό, το έκανε στην προεκλογική των ευρωεκλογών. Και δεν «τράβηξε» κόσμο. Ξέμεινε από υποσχέσεις, «οράματα», ψευδαισθήσεις έστω. Τώρα, επαναλαμβάνει θλιβερά τον εαυτό του, παρουσιάζει ένα deja vu σε νέο ντεκόρ με… τραπεζάκια έξω, περιστοιχισμένος από «φρέσκα» πρόσωπα, μπας και συγκινήσουν εκεί που τα «παλιά» απέτυχαν οικτρά…
Μιλάει για παροχές, μειώσεις φορολογίας, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, ξεχνώντας στο θολωμένο του μυαλό πως αυτά τα ίδια μόλις τα…απαγόρευσε πριν λίγα 24ωρα στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής! Στα τραπεζάκια του αίθριου, φάτσες βαριές και θλιμμένες, ντεκόρ σε ένα ρέκβιεμ που κατά βάθος όλοι όσοι το συναποτελούν εύχονται να τελειώσει μιαν ώρα αρχύτερα…
Ή ήττα, έχει προεξοφληθεί και από τους ίδιους. Τους νοιάζει μόνο το εύρος της, αν θα είναι πανωλεθρία ή… συντριβή. Και ποια περιθώρια και υπό ποιες προϋποθέσεις θα υπάρξουν ώστε να ελπίζουν σε κάποιο ρόλο «μαρκίζας», έστω δευτεραγωνιστικό.
Ακόμη και ο προσεκτικός Νίκος Βούτσης, δεν δίστασε να μιλήσει για «ελπίδα μετά την 7η Ιουλίου να έχουμε ρυθμιστικό λόγο στην μεγάλη υπόθεση της κεντροαριστερά…»
Αναγνώριση… επερχόμενης ήττας, ήταν επίσης η δημόσια παραδοχή του Προέδρου της Βουλής ότι «ήταν λάθος η υπόθεση με τις μετατάξεις στην Βουλή την τελευταία στιγμή, αλλά το έκαναν λόγω ευαισθησίας, για να μην…ξεμείνουν!» οι… κόρες, οι πρώην σύζυγοι, συγγενείς και φίλοι του ΣΥΡΙΖεπώνυμου πλήθους, μετά την απομάκρυνση της «πρώτης φορά αριστεράς» εκ του ταμείου. Βολεματάκια στο παρά πέντε, πριν έρθουν «οι άλλοι».
Αυτά τα καταδικασμένα ήδη από τις κάλπες της 26ης Μαΐου προεκλογικά καμώματα που επαναλαμβάνονται, με υπόκρουση την… κινδυνολογία περί επερχόμενης «νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς»,που θα… σφάξει κόσμο, αποδεικνύουν και το αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Και προοιωνίζονται και την αποτυχία της φιλοδοξίας του μετά την προεξοφλημένη ήττα του, να μεταλλαχθεί σε ένα… κανονικό κεντροαριστερό σχήμα, χωρίς ιδεοληψίες και εμμονές, με επίγνωση και όχι άρνηση της πραγματικότητας, με αναγνώριση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της καινοτομίας και νεωτερικότητας, της δημιουργικής έφεσης της μεσαίας τάξης. Αυτής που ο κ. Τσακαλώτος ομολόγησε ότι με σχέδιο τσάκισε, επειδή… «είναι αριστεροί» και έπρεπε να πετύχουν την εξίσωση επί τα χείρω…
Ίσως ο κ. Τσίπρας να εννοεί και να θέλει την επί το… ρεαλιστικότερο μετάλλαξη αυτού του συνονθυλεύματος που καβάλησε το κύμα οργής και απογοήτευσης λόγω κρίσης της κοινωνίας για να «καταλάβει» την εξουσία και να πραγματώσει τα απωθημένα του, να κερδίσει τον «Γ’ γύρο» του εμφύλιου. Το αν θα το επιδιώξει και πολύ περισσότερο αν θα το καταφέρει, είναι μια άλλη ιστορία…
Τα αποτελέσματα των εκλογών, θα δημιουργήσουν ένα εντελώς νέο πολιτικό πεδίο, σε μια έτσι κι’ αλλιώς προβληματική και απαιτητική συγκυρία για το μέλλον του τόπου. Θα δοκιμαστούν αρχές, προγράμματα, ειλικρινείς (αμφίπλευρες…) μεταμέλειες, η διάθεση για δημιουργική συνεννόηση παρά τις επιμέρους αντιθέσεις, προκειμένου να έχει δικαίωμα στην με θυσίες ελπίδα του κόσμου.
Θα μετρηθούν, όμως, παράλληλα και οι (αμφίπλευρες…) εσωκομματικές ισορροπίες και αντιστάσεις. Θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με την όποια μετεξέλιξή του ν’ ανταποκριθεί στην πρόκληση, ή θ’ αποτύχει (όπως δείχνει η μέχρι τώρα πορεία του στην πραγματική ζωή…) και θα ταμπουρωθεί ξανά στις αριστερές «δοκιμασμένες» πρακτικές του άρνησης, σε μια λογική «μικρής και ελεγχόμενης» γενικής αντάρτικης αντίδρασης;
Προσώρας, οι οιμωγές και ο ανεξέλεγκτος θυμός του εν’ όψει απώλειας της εξουσίας, δεν συνιστούν καλούς οιωνούς…