Για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, αυτό το «οι γαλοπούλες δεν βιάζονται να έρθουν τα Χριστούγεννα…», που είπε ο κ. Μητσοτάκης για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πρόωρες εκλογές, κάλλιστα θα μπορούσε να ισχύει και για τον ίδιο και την κυβέρνησή του!
Θεωρήθηκε, εύλογα, ότι η (κατόπιν ερωτήσεων…) εκλογολογία στην πρωθυπουργική συνέντευξη στη ΔΕΘ, αυτό το «ακόμη και αν στο τέλος της τετραετίας οι εκλογές είναι διπλές, εγώ θα αναζητήσω την αυτοδυναμία…», εκ των πραγμάτων επαναφέρει στο προσκήνιο τον οψέποτε εκλογικό αιφνιδιασμό με πρόωρες κάλπες. Και θέτει πρόωρα το δίλημμα που θα προβάλει τότε: ή εγώ ή το χάος.
Το σύνηθες είναι ένας εν ενεργεία πρωθυπουργός να επιλέγει πρόωρες εκλογές αν είναι απολύτως σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, για να ανανεώσει τη θητεία του εν όψει δύσκολων προοπτικών... Ή να καταφεύγει σε αυτές αν εκτιμά ότι η εξάντληση της τετραετίας θα αποτελειώσει το ήδη κλονιζόμενο κόμμα. Αν, δηλαδή, θέλει να προλάβει μια πλήρη κατάρρευση.
Το ζήτημα είναι ποια είναι η εκτίμηση του ίδιου του κ. Μητσοτάκη, στο κρίσιμο μέσον της θητείας της κυβέρνησής του, που καταλήγει αποτιμώντας κέρδη-ζημιές, ποιες νομίζει (και μπορεί να στηρίξει με στοιχεία) ότι είναι οι προοπτικές, και πώς μπορεί να υπηρετήσει την επιδίωξή τους με νέα επικαιροποιημένα πλάνα, οργανωτικές ανακατατάξεις, νηφάλιες αποτιμήσεις των «θερινών περιπετειών», αποφυγή υπεραισιοδοξίας και… συνακόλουθα λάθη πανικού.
Εκτιμώ, ελπίζω περισσότερο, ότι ο πρωθυπουργός έχει σταθμίσει το κόστος που υπέστη από τον ατυχή χειρισμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας (ίσως και βαρύτερο του αναλογούντος, λόγω άριστης επίδοσης στο πρώτο), έχει αντιληφθεί τις άσκοπες «βιασύνες» και βεβιασμένες κινήσεις του «ανασχηματισμού». Κι’ αυτό, σε συνδυασμό ότι οι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις δείχνουν την κυβέρνηση να αντέχει σχεδόν εντυπωσιακά, «παρά ταύτα…», του προκαλούν ένα αίσθημα αυτοπεποίθησης. Λελογισμένης ελπίζω…
Τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε, αν βαδίζαμε σε μια σχετικά σύντομα πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, νομίζω ότι θα ήταν πιο «γενναιόδωρα» και εντυπωσιακά. Είναι στοχευμένα και ουσιαστικά, αλλά δεν… «ξεσηκώνουν», όπως θα ήταν η οριζόντια μείωση του ΕΝΦΙΑ, η κατάργηση του φόρου επιτηδεύματος, η επέκταση της κατάργησης της «εισφοράς αλληλεγγύης» (που είχαμε προβλέψει ότι θα εξαγγελθεί) και σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν επέλεξε το «δώσ' τα όλα!». Κινήθηκε στο πλαίσιο που επιτρέπει η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και οι οικονομικές προοπτικές. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι αυτό το 16,2% της αύξησης του ΑΕΠ (που επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση να προβληθεί σχεδόν πανηγυρικά…) είναι μεν αισιόδοξο και θετικό, αλλά σε μεσο-μακροπρόθεσμη βάση δεν προκαλεί αισθήματα ασφάλειας. Προκύπτει από την αύξηση της κατανάλωσης (μετά από ασφυκτικά λοκντάουν, αναγκαστικό περιορισμό καταναλωτικών δαπανών και… «υποχρεωτική» αύξηση της αποταμίευσης), και την πολύ καλύτερη του αναμενομένου πορεία του φετινού τουρισμού…
Για να είναι «στέρεη», «δομική» και με μακροχρόνια προοπτική η ανάπτυξη, θα πρέπει να σχεδιασθεί, καταρχήν, και να βασίζεται σε πλήρη αναδιάρθρωση του ξεπερασμένου και αναποτελεσματικού παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας. Στην πρωτογενή παραγωγή, στον τομέα των υπηρεσιών, της παραγωγής (και εξαγωγών…) βιοτεχνικών και βιομηχανικών προϊόντων, στα οποία η χώρα διαθέτει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, στην αναβάθμιση εκ βάθρων της Παιδείας και κυρίως των προγραμμάτων σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη σύνδεσή της με την αγορά, της επίσπευσης και επέκτασης σε κάθε τομέα του ψηφιακού κράτους…
Απ’ ό,τι δείχνει, ο κ. Μητσοτάκης (εκπλήξεις, φυσικά, δεν αποκλείονται) σκοπεύει να προχωρήσει σε σχετικές πρωτοβουλίες και… επικαιροποιήσεις και επισπεύσεις προεκλογικών και προγραμματικών δεσμεύσεών του. Αν δεν προκύψουν εγγενείς… αδυναμίες του κυβερνητικού συστήματος (και του «κομματικού στρατού» που δυστροπεί, αλλά πρέπει να βάλει πλάτη), και ευοδωθούν στο μεγαλύτερο μέρος τους οι εικαζόμενοι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, εκλογές το πιθανότερο είναι να γίνουν την άνοιξη του ’23, όταν ο πρωθυπουργός θα έχει να εμφανίσει έναν θετικό απολογισμό και καλές προοπτικές…
Αλλιώς, και με την «απλή» στο ενδιάμεσο που πολυπλοκοποιεί τα πράγματα (εκτιμώ ότι ο κ. Μητσοτάκης, ακόμη κι αν έρθει πρώτο κόμμα με δυνατότητες διακομματικής διακυβέρνησης, θα πάει σε νέες κάλπες…), πολίτες και… «γαλοπούλες» ας μην αποκλείουν τον αιφνιδιασμό!