Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ευτυχέστερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Του ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε να μην έχει αντιπολίτευση, ούτε κοινοβουλευτική ούτε εσωκομματική. Όμως, ο παράδεισος, ιδίως ο πολιτικός, είναι αντιστρόφως ανάλογος του μεταφυσικού. Διαρκεί ένα λεπτό και όχι μια αιωνιότητα.
Σε μια συγκυρία που η φθορά της κυβέρνησης είναι φανερή, αλλά όχι επαρκής για να διαταραχθούν οι ισορροπίες και να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, όποιος υπουργός ενδιαφέρεται να φτιάξει προφίλ για την επόμενη ημέρα πρέπει να ανοίξει την περπατησιά του.
Αυτό κάνει μεθοδικά το τελευταίο διάστημα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Από τη δημόσια αντιπαράθεση τον περασμένο Απρίλιο στην Άγκυρα, με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ως το κοινοβουλευτικό καταχέριασμα που οδήγησε στη διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, ο Δένδιας φιγουράρει πλέον ως δελφίνος.
Το ερώτημα είναι: πόσο μπορεί να αντέξει ένας, μόνος, επίδοξος δελφίνος στον σημερινό βιότοπο της Νέας Δημοκρατίας; Σε αυτήν τη φάση, το μαχαίρι και το πεπόνι το έχει ο κ. Μητσοτάκης. Όμως, το πώς θα κόψει το πεπόνι έχει πια μεγάλη σημασία. Η σύγκρουση στην Άγκυρα μπορεί να γέμισε υπερηφάνεια το εθνικό ακροατήριο, αλλά η διαχείριση της «επιτυχίας Δένδια» από το Μέγαρο Μαξίμου έλεγε πολλά. Αρχικώς τον συνεχάρησαν και έπειτα του ξεκαθάρισαν τα όριά του.
Το ύφος είναι ο άνθρωπος
Ο Δένδιας είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός, με πολύ ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία. Το ύφος του και οι διατυπώσεις του προκαλούν εντυπώσεις, ίσως να θέλει και ο ίδιος να τις καλλιεργήσει. Άλλωστε, το ύφος είναι ο άνθρωπος. Συνεργάτες του πρωθυπουργού μεταδίδουν ότι θεώρησαν επιβεβλημένη την αντίδραση του υπουργού Εξωτερικών στα όσα είπε ο Μπογδάνος, καθώς επιπλέον ήταν και ο μοναδικός υπουργός εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα. Ο καβγάς με τον βουλευτή της Α' Αθήνας συνεχίστηκε και στον διάδρομο, έξω από την αίθουσα της Ολομέλειας, με έντονο, από ό,τι λέγεται, φραστικό επεισόδιο.
Ο Μπογδάνος δεν μπορούσε να παραμείνει στην ΚΟ
Ο Μπογδάνος δεν θα μπορούσε να παραμείνει στην ΚΟ της ΝΔ, έπειτα από τις επανειλημμένες, ιδιωτικές και δημόσιες (μετά την αναπαραγωγή ξενοφοβικού άρθρου με ονόματα παιδιών νηπιαγωγείου), συστάσεις που του είχαν γίνει. Όμως, άβυσσος η ψυχή ενός βουλευτή, και μιας δύσκολης περιφέρειας, όπως η Α' Αθηνών, στην οποία πολιτεύονται βαριά ονόματα και παλιές καραβάνες της ΝΔ: Ολγα Κεφαλογιάννη, Βασίλης Κικίλιας, Νικήτας Κακλαμάνης, Αγγελος Συρίγος, Φωτεινή Πιπιλή. Ο Θανάσης Πλεύρης, που απευθύνεται στο ίδιο πάνω-κάτω ακροατήριο με τον Μπογδάνο, έγινε υπουργός, ενώ προετοιμάζεται για την κάθοδό του στην ίδια περιφέρεια ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Το πιθανότερο είναι ότι ο Μπογδάνος εκτίμησε λάθος την κατάσταση, πίστεψε ότι οι προειδοποιήσεις ήταν προσχηματικές και ότι είχε το ελεύθερο να χαϊδεύει αυτιά στον ακροδεξιό χώρο, ακόμα και με εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα. Έσφαλε…
Οι διαβεβαιώσεις πίστης του Δένδια
Ο Δένδιας όμως είναι πιο έμπειρος. Είδε τα σημερινά δημοσιεύματα που του πίστωναν την καρατόμηση του Μπογδάνου. Είδε και τις διαρροές του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, ότι ο πρωθυπουργός από τη Σλοβενία όπου βρισκόταν ενημερώθηκε από συνεργάτες του στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου για όσα είχαν συμβεί -και όχι από εκείνον, όπως διαδιδόταν αρχικά.
Ασφαλώς θα πληροφορήθηκε τα βιτριολικά σχόλια από την άλλη μπάντα της ΝΔ, η οποία ενοχλήθηκε από την κατηγορηματική άρνηση του αντικομμουνισμού και από το γεγονός ότι δεν απάντησε στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ, Θανάση Παφίλη, και τον έχρισε αρχηγό του ΚΚΕ με τις ευλογίες της Έλενας Ακρίτα.
Ως επιστέγασμα ήρθε και το «καρφί», σε μέγεθος ταβανόπροκας, του Άδωνι Γεωργιάδη. «Εγώ δεν υποδύομαι τον αρχηγό και δεν μου αρέσει να τον υποδύονται άλλοι», σχολίασε στην ΕΡΤ. Η απάντηση ήταν ευθεία στη φράση που είπε ο Δένδιας από τα υπουργικά έδρανα, «όσο εκπροσωπώ εγώ την κυβέρνηση, ως υπουργός, δεν θα ξαναγίνει ανεκτή σε αυτή την αίθουσα τέτοια προσπάθεια» (σ.σ.: συμπόρευσης με τη Χρυσή Αυγή και τον Κασιδιάρη).
Όταν ο Δένδιας υπέγραψε την ελληνογαλλική συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, έγραψε στο Twitter του: «Υπέγραψα στο Παρίσι την αμυντική συμφωνία, παρουσία του πρωθυπουργού». Τυπικώς ορθό, πολιτικώς λάθος. Αλλά είπαμε, το ύφος…
Από το Μέγαρο Μαξίμου μεταδίδουν ότι δεν υπάρχει καμία ενόχληση για τον Δένδια. Αναμενόμενο, αλλά όλοι πιστεύουν ότι τον περιμένουν στη γωνία. Ακόμα και ο ίδιος, διαφορετικά δεν θα έσπευδε με τρεις αναρτήσεις στο Twitter, σήμερα, να απολογηθεί για τη στάση του απέναντι στον Μπογδάνο, αποκηρύσσοντας κάθε ιδέα διαφοροποίησής του από τον πρωθυπουργό. «Καθιστώ σαφές, άπαξ και διά παντός: Ως Υπουργό Εξωτερικών με επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Την κυβέρνησή του εκπροσωπώ και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, όπως τονίζω σε κάθε ευκαιρία. Οι ενέργειές μου είναι το προϊόν της στενής και ειλικρινούς συνεργασίας μου μαζί του και η ισχυρή προσήλωσή μου στην επιτυχία των κυβερνητικών στόχων είναι δεδομένη», έγραψε.
Η ομολογία πίστεως ήταν επιβεβλημένη, για δύο λόγους. Αφενός, το Μέγαρο Μαξίμου επείγεται να κλείσει το θέμα, ώστε να επιστρέψει η συζήτηση στην ελληνογαλλική συμφωνία, εκεί δηλαδή που έχει το πολιτικό πλεονέκτημα. Εξ ου και ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι «ο κ. Δένδιας αντέδρασε με τον απολύτως προφανή τρόπο», ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει μελλοντικά ο Μπογδάνος στην ΚΟ της Νέα Δημοκρατία.
Αφετέρου, ο Δένδιας δεν έχει ισχυρά ερείσματα στη ΝΔ, τέτοια που να του επιτρέπουν να αμφισβητήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δική του ομάδα στους βουλευτές του κόμματος δεν έχει. Η «καραμανλική πτέρυγα», την οποία θεωρητικά θα ήθελε να εκφράσει, δεν υφίσταται ως οργανωμένη ομάδα. Οι καραμανλικοί βουλευτές μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής δεν επεμβαίνει στα εσωτερικά του κόμματος.
Σε τι είδους παράταξη εξελίσσεται η ΝΔ
Με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος παραμένει ισχυρός πόλος στο κόμμα, μοιράζεται μια δύσκολη σχέση. Ο Δένδιας ήταν βουλευτής Κέρκυρας, όταν ο Σαμαράς τον κατέβασε στην Αθήνα και τον έκανε υπουργό σε κορυφαία υπουργεία, Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Ανάπτυξης και στη συνέχεια Εθνικής Αμυνας. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 εξελέγη πρώτος σε σταυρούς βουλευτής στη Β' Αθήνας, αν και το κόμμα του έχασε τις εκλογές και σχηματίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Στην πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, ο πρώτος που επιτέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά ήταν ο Δένδιας, και πολλοί στο κόμμα θυμούνται ακόμα την καυστική απάντηση του πρώην πρωθυπουργού: «Θυμάμαι, Νίκο, ότι ερχόσουν στο Μαξίμου και μου έλεγες "πρόεδρε, έχεις κουραστεί πολύ. Χρειάζεται ξεκούραση". Τώρα κατάλαβα τι είδους ξεκούραση εννοούσες».
Ο Δένδιας, όπως γνωρίζει καλά το νεοδημοκρατικό στερέωμα, δυσκολεύτηκε στην αρχή στο υπουργείο Εξωτερικών, δεν γνώριζε σε βάθος τα θέματα και η προκλητικότητα της Τουρκίας έριχνε τη χώρα από κρίση σε κρίση. Ωστόσο, κανένας δεν του αρνείται ότι δούλεψε σκληρά και έμαθε. Δεν αρκεί, όμως, μια ευδόκιμη θητεία σε ένα κορυφαίο υπουργείο για να ανοίξει κάποιος αρχηγική περπατησιά. Η κοινή είσοδος Σαμαρά-Καραμανλή στο Βελλίδειο, στη Θεσσαλονίκη, στην ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, μόνο τυχαία δεν ήταν. Στον ήχο κάθε τους βήματος θα μπορούσε να ακούσει κάποιος «είμαστε εδώ, θεματοφύλακες της παράταξης», οι ακροβατικές διευρύνσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αρέσουν σε πολλούς στη Νέα Δημοκρατία.
Δύσκολοι καιροί για μοναχικούς φιλόδοξους δελφίνους. Μετά από αυτές τις εξελίξεις, θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του νυν Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκδήλωση που προγραμματίζει στις 13 Οκτωβρίου το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, με αφορμή την επέτειο ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας (4 Οκτωβρίου 1974). Γιατί, πλέον, το βασικό ερώτημα, που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο έπειτα και από όσα είπε στη συνέντευξή του ο Αντώνης Σαμαράς, είναι σε τι είδους παράταξη εξελίσσεται η Νέα Δημοκρατία. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η διεύρυνσή της, ποιο είναι το στίγμα της και τι χαρακτηρίζει σήμερα τη φυσιογνωμία της;