Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή έχει περάσει πλέον στην πιο επικίνδυνη φάση του. Εάν δεν καταστεί εφικτό να σταματήσει - με βάση την τελευταία ειρηνευτική πρωτοβουλία του Κατάρ και της Αιγύπτου - θα βρεθούμε μπροστά σε δραματικές και πιθανόν απρόβλεπτες εξελίξεις.
Πέρα από το τι θα συμβεί στην Γάζα, στην Ράφα, στη Δυτική Όχθη, πέρα από το πώς θα αντιδράσουν οι άλλες δυνάμεις της ευρύτερης περιοχής - κυρίως το Ιράν αλλά ακόμη και η Τουρκία - οι συνέπειες θα είναι αρνητικές και στην Δύση.
Ήδη, βλέπουμε τα πρώτα δείγματα στις ΗΠΑ. Οι διαδηλώσεις των φοιτητών στα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια και η βίαιη καταστολή τους από την Αστυνομία ξυπνούν μνήμες Βιετνάμ. Κάποιοι αναλυτές, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να κάνουν ευθύ παραλληλισμό της σημερινής κατάστασης με το 1968, όταν στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968 στο Σικάγο, οι διαδηλωτές κατά του πολέμου κατά του Βιετνάμ συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς. Ακολούθησε η ήττα των Δημοκρατικών και ο εκλογικός θρίαμβος του Ρίτσαρντ Νίξον. Επειδή και φέτος το Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών είναι στο Σικάγο κάποιοι βιάζονται να κάνουν παραλληλισμούς, με αφορμή αυτά που συμβαίνουν στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βεβαίως, οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Τότε οι φοιτητές διαδήλωναν για κάτι που τους αφορούσε άμεσα, καθώς ήταν και οι ίδιοι στρατεύσιμοι σε έναν πόλεμο που θεωρούσαν απαράδεκτο. Παρά ταύτα, πέραν του υπερβολικού παραλληλισμού, θα ήταν λάθος να υποτιμήσει κανείς τη δυναμική των σημερινών διαδηλώσεων κατά του πολέμου στην Γάζα. Το φοιτητικό κίνημα ξεκίνησε και συνεχίζεται δυναμικά στα πιο σημαντικά πανεπιστήμια της χώρας, μαζί με την προσπάθεια του Ισραηλινού λόμπι να ταυτίσει τις φοιτητικές διαδηλώσεις με κίνημα «αντισημιτισμού». Παραδοσιακά στις ΗΠΑ οι συγκρούσεις στα πανεπιστήμια, οι αιματηρές μάχες για τα ίσα δικαιώματα και τόσες και τόσες μάχες για τις πολιτικές ελευθερίες είχαν τους Εβραίους στην πρώτη γραμμή. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια είναι πράγματι πρωτοφανές.
Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μπορεί να επηρεάσουν καθοριστικά το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών. Πολλοί ψηφοφόροι των Δημοκρατικών, κυρίως νέοι σε ηλικία αλλά και κάποιοι μεγαλύτεροι που ανήκουν στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, απαιτούν από τον Μπάιντεν πιο ξεκάθαρη καταδίκη της πολιτικής του Νετανιάχου. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο. Δεν πρόκειται μόνο για φιλοπαλαιστίνιους. Η αντίδραση στην πολιτική του Ισραήλ στην Γάζα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική. Φυσικά οι πολέμιοι του Νετανιάχου δεν θα ψηφίσουν Τραμπ. Μπορεί όμως να του εξασφαλίσουν τη νίκη μέσω της αποχής τους σε κρίσιμες πολιτείες. Το Μίσιγκαν και η Πενσυλβάνια - που ανήκουν στα swing states - έχουν υψηλό ποσοστό Αράβων και Μουσουλμάνων ψηφοφόρων, που μπορεί επίσης να κρίνουν το αποτέλεσμα μη προσερχόμενοι στις κάλπες.
Ο Μπάιντεν έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ο Νετανιάχου αναδεικνύεται στον πιο πολύτιμο άτυπο σύμμαχο του Τραμπ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Η προσπάθεια του θα κλιμακωθεί προκειμένου να σταματήσει η αιματοχυσία και να επανέλθει στο τραπέζι το θέμα της ίδρυσης Παλαιστινιακού κράτους. Με Χαμάς από τη μια και Νετανιάχου από την άλλη το στοίχημα Μπαιντεν μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο. Εάν, ωστόσο, δεν επιτευχθεί με Δημοκρατικό πρόεδρο, αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια με πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ!