Η μια χοντράδα, ήρθε, λες, να κουκουλώσει την αμέσως προηγούμενη! Και στο επικοινωνιακό επίπεδο, αυτό που κυρίως ενδιαφέρει, ιδίως σε προεκλογικό τοπίο δείχνει να τα κατάφερε. Για τους ένθεν κακείθεν οπαδούς….
Για τους σοβαρούς, όμως, πολίτες η «έκρηξη» Πολάκη, ούτε κατά διάνοια ρίχνει στο περιθώριο, ξεθωριάζει, την πολύ σοβαρότερη περίπτωση της καταδίκης του Νίκου Παππά. Και κυρίως την συντεταγμένη στήριξη του καταδικασθέντος για ατιμωτικό (για πολιτικό) παράπτωμα…
Για να σοβαρολογούμε: τι παραπάνω, χειρότερο, αθλιότερο, χυδαιότερο έκανε ο Πολάκης με τις… προγραφές δικαστικών, δημοσιογράφων , κρατικών αξιωματούχων, από ότι έχει κάνει δεκάδες φορές μέχρι σήμερα; Αυτός δεν ήταν που απειλούσε δημόσια δημοσιογράφους ότι «θα σας χώσω τρία μέτρα στην γη!» , που απειλούσε δημόσια με χειροδικία επικριτές του εντός και εκτός Βουλής; Και μήπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ (μέσω… εντεταλμένων κομματικών τουπαμάρος…) δεν είχε γεμίσει με αφίσες «προγραφών» με φωτογραφίες συγκεκριμένων δημοσιογράφων, οι περισσότεροι από τους οποίους περιλαμβάνονται και στις προγραφές Πολάκη; Ήταν ποτέ ο… αψύς Σφακιανός σοβαρός καθωσπρέπει πολιτικός; Μια ζωή δεν τραμπούκιζε, με τις ευλογίες του Τσίπρα και του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ;
Απλώς ο Πολάκης υπερέβη εαυτόν, υπέπεσε στο τεράστιο σφάλμα να θεωρήσει εαυτόν… υπεράνω των πάντων ( και σ’ αυτό βοήθησε και η εγκληματική ανοχή του «συστήματος» απέναντί του για τόσα χρόνια!) και χωρίς σκέψη, υπερφίαλα, διέπραξε την «ύβρι» να αμφισβητήσει προκλητικά τον αρχηγό! Με το εκβιασμό που επιχείρησε «αν δεν είναι και ο κολλητός μου υποψήφιος στα Χανιά, δεν κατεβαίνω ούτε εγώ …»!
Από εκείνη την στιγμή, η μοίρα του στο κόμμα ήταν προδιαγεγραμμένη. Θα έμενε εκτός εκλογικών λιστών. Και ως απόδειξη πυγμής του αρχηγού, αλλά και για λόγους… μετεκλογικής προστασίας από τυχόν Πολάκηδες που θα σκεφθούν να αμφισβητήσουν (ύστερα από πέντε συνεχείς εκλογικές ήττες…) την ηγεσία Τσίπρα. Μετά το πρώτο «ανταρτιλίκι», ο Παύλος ήταν αναλώσιμος. Το ήξερε, και σκηνοθέτησε την… ηρωική επαναστατική έξοδο. Ίσως και ως κεφάλαιο μελλοντικών προσωπικών πολιτικών σχεδίων του.
Η απομάκρυνσή του, δεν θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις για τους σκληροπυρηνικούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Πάλι την ίδια ψήφο θα ρίξουν, κι ας γκρινιάζουν στο διαδίκτυο για τον «αποκεφαλισμό» του Παυλάρα. Ίσως, μάλιστα, να παρασύρει και κάποιους δυσαρεστημένους κεντρώους ψηφοφόρους του Μητσοτάκη το ’19, ότι «να, Ο ΣΥΡΙΖΑ σοβαρεύεται προς το κέντρο…».
Όλη η βαβούρα περί τον Πολάκη, αφήνει παράμερα την (πολύ σοβαρότερη και επί της ουσίας) υπόθεση του Νίκου Παππά. Που όχι μόνο δεν είχε γι’ αυτόν καμιά επίπτωση κομματική ή πολιτική η ατιμωτική καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο (και μάλιστα παμψηφεί!), αλλά αποτέλεσε και την αφορμή για σύμπαντα τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικώς τον κ. Τσίπρα, να… διατρανώσουν την αντιδημοκρατική, αντιθεσμική, αντισυνταγματική τους κουλτούρα και πολιτική στρατηγική, την οποία και επιχείρησαν να κάνουν καθεστώς στην κυβερνητική τους τετραετία- ευτυχώς για την κοινωνία και την δημοκρατική τάξη- άτσαλα, ερασιτεχνικά, αμπλαούμπλικα… Αλλά όπως μας έχουν… προειδοποιήσει, «την δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς…» και θα μας βάλουν στον …δημοκρατικό γύψο «είτε με το καλό είτε με το άσχημο»!
Αν δεν έδιωχναν το γραφικό (και ως εκ τούτου σχετικά ακίνδυνο…) Πολάκη, μικρό το κακό. Το πολύ-πολύ η επόμενη Βουλή να είχε (ίσως) πάλι έναν από τους επώνυμους γελωτοποιούς…
Το ότι, όμως, όχι μόνο δεν διώχνουν τον καταδικασμένο ατιμωτικά Παππά, αλλά σπεύδουν από πάνω να τον… ανεβάσουν στο βάθρο του «πολιτικά διωκόμενου»… μαχητή της δημοκρατίας, και να χαρακτηρίσουν την δίκη «στημένη και πολιτική», έχει αναμφίβολα την ξεχωριστή του σημασία και στοχεύει να στείλει (στους φανατικούς που θέλει να συγκρατήσει ο κ. Τσίπρας εκλογικά) το μήνυμα των προθέσεων που έχουν για την… «δεύτερη φορά» τους, αν τύχει.
Θα πείτε: ο Παππάς, όσα έκανε για να ελέγξει τα κανάλια και να δημιουργήσει με τον εξαρτώμενο Καλογρίτσα το… « ΣΥΡΙΖΑ-τσάνελ», τα έκανε σε πλήρη συνεννόηση με την ηγεσία της κυβέρνησης-άσχετο αν προέκυψαν και κάποιες… «παρεκκλίσεις» κατά την εφαρμογή του σχεδίου. Το Μαξίμου αλλά και ο ίδιος ο Τσίπρας, ήταν βαθειά χωμένοι στην όλη … «επιχείρηση». Δεν θα διακινδύνευε το άδειασμα Παππά.
Αναγκαστικά, λοιπόν, κατέφυγε στην.. πεπατημένη της «στημένης πολιτικής δίκης», και τα εξαπτέρυγα του σε «ελεγχόμενους ανώτατους δικαστές» που… εκτέλεσαν εντολές! Πέραν του «αστείου» ο σκηνοθέτης της σκευωρίας Novartis (με την γνωστή κατάληξη- μπούμερανγκ) να κατηγορεί σήμερα την κυβέρνηση για «στημένη πολιτική δίκη», και «εξωνημένους δικαστές» ο κ. Τσίπρας, που πριν λίγες εβδομάδες μας διαβεβαίωνε περιχαρής ότι «υπάρχουν δικαστές εις τας Αθήνας…»! Υπάρχουν, τελικά ή δεν υπάρχουν, και η… ύπαρξή τους εξαρτάται από το εάν οι αποφάσεις τους είναι αυτές που μας συμφέρουν;
Η χειρότερη , όμως, ύβρις για την δημοκρατία και τους θεσμούς της την οποία διέπραξε ο κ. Τσίπρας, είναι η απόφανσή του ότι… «την πολιτική απόφαση εναντίον του Παππά, θα την ανατρέψει σύντομα η… λαϊκή ετυμηγορία!» Καταργείται, δηλαδή η κατεστημένη Δικαιοσύνη και την απονομή της αναλαμβάνει αποκλειστικά… ο κυρίαρχος λαός! Ποια διάκριση των εξουσιών και κουραφέξαλα…
Δεν πρωτοτυπεί, βεβαίως, ο κ. Τσίπρας σ’ αυτό το αντιθεσμικό και αντιδημοκρατικό του παραλήρημα (που μάλλον σκοπεύει να κάνει «νόμο και τάξη» σε ενδεχόμενη επανάκαμψη του…). Το πρωτοείπε το ίνδαλμά του που διαρκώς επιχειρεί να μιμείται, χωρίς να έχει ίχνος καν των ικανοτήτων του, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τρεις δεκαετίες και βάλε πριν. Στην συνέχεια, είχε την ευφυΐα να… διασκεδάσει το θεσμικό ατόπημά του.
Για να δούμε αν θα έχει το θάρρος να τον μιμηθεί και σ’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας…