Έλειπα στο εξωτερικό για προγραμματισμένες επιστημονικές υποχρεώσεις και δεν παρακολούθησα από κοντά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Όμως, κάποιες εξελίξεις τους ήταν από πριν οφθαλμοφανείς στους ενεργούς και ενδιαφερόμενους για τα κοινά πολίτες:
-ο κ. Αγοραστός είναι επί 3 θητείες Περιφερειάρχης Θεσσαλίας. Ήταν εμφανής η πολιτικά κουρασμένη υποψηφιότητα μιας 4η θητείας, παρότι ο ιδιος προσέφερε στη περιφέρεια. Η κ. Τζανακούλη από τον ίδιο πολιτικό χώρο τον εκτέλεσε πολιτικά εν ψυχρώ με την υποψηφιότητα της από τον πρώτο γύρο, προωθώντας στην ουσία την υποψηφιότητα του κ. Κουρέτα. Γιατί το κόμμα των κυρίων Αγοραστού και Τσανακούλη δεν έκανε στη Θεσσαλία ότι με τον κ. Πατούλη στην Αττική; Αντίθετα, η μισή κυβέρνηση με τον κ. Πρωθυπουργό στήριξαν την κουρασμένη υποψηφιότητα του κ. Αγοραστού εκθέτοντας τον πολιτικά περαιτέρω, με προεκλογικές μάλιστα υπερβολές στα όρια του πολιτικού εκβιασμού.
-ο κ. Μπακογιάννης έδειξε θετικά στοιχεία αλλά και τεράστια απειρία να χειριστεί με προτεραιότητες τα πολλαπλά προβλήματα του μεγαλύτερου μητροπολιτικού δήμου της χώρας. Μέλος της οικογένειας του κ. Πρωθυπουργού δέχτηκε όχι αδικαιολόγητα και τα πυρά περί οικογενειοκρατίας. Η δεύτερη υποψηφιότητα του ήταν προβληματική εξ αρχής, σημειολογικά και ουσιαστικά. Έτσι ο κ. Δούκας στη ουσία πριμοδοτήθηκε ανέλπιστα, προσθέτοντας αυτήν την πριμοδότηση στην ενδιαφέρουσα για τους πολίτες τεχνοκρατική του εικόνα.
-η υποψηφιότητα του κ. Ζέρβα στον δεύτερο μεγαλύτερο δήμο της χώρας ήταν επίσης εμφανώς προβληματική λόγω συσσωρευμένων αποτυχιών στην επίλυση βασικών προβλημάτων της συμπρωτεύουσας, όπως εξέφραζαν προεκλογικά και στεντόρεια πολλοί Θεσσαλονικείς. Αντίθετα, η υποψηφιότητα του νεοδημοκράτη κ. Αγγελούδη εξέφραζε την υπερκομματική πρόταση ενός γνώστη της πόλης και των προβλημάτων της. Το κυβερνών κόμμα αγνόησε όλα αυτά τα στοιχεία και εύλογα οι Θεσσαλονικείς έκαναν την διόρθωση.
Είναι παρήγορο ότι οι πολίτες είδαν αυτοδιοικητικά πέρα από κομματικές σφραγίδες. Κι αυτό είναι νομίζω το βασικό μάθημα προς κάθε κατεύθυνση από την δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Καλό είναι τα κόμματα να το λάβουν σοβαρά υπόψιν τους στις επικείμενες ευρωεκλογές με τις σωστές επιλογές προσώπων, πριν βρεθούν προ περαιτέρω εκπλήξεων. Ιδιαίτερα αυτήν της περαιτέρω μείωσης της εκλογικής συμμετοχής που απαξιώνει το πολιτικό σύστημα. Αλήθεια, τι νομιμοποίηση έχει ένας δήμαρχος που εκλέγεται με το 15% του συνολικού εκλογικού σώματος; Η ανησυχητικά μεγάλη αποχή από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές κινδυνεύει να κάνει μικρά πολιτικά τέρατα μεγάλα και επικίνδυνα για το μέλλον της χώρας. Ο παρατηρούμενος θρυμματισμός του πολιτικού συστήματος είναι ανησυχητικός.
Είναι πλέον εμφανές ότι το πολιτικό σύστημα χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση που θα αποτελέσει ισχυρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και αυτή δεν μπορεί να προκύψει από τους αδιόρθωτους πολιτικούς αναχρονιστές ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται επίσης η σημερινή κυβέρνηση με την πρόσφατη ισχυρή κυβερνητική εντολή να προωθήσει θαρραλέα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δίχως την σημερινή της ανασταλτική βεβαιότητα ανυπαρξίας αντιπάλου που εμφανίζεται πλέον στους πολίτες ως ο κορυφαίος πολιτικός εκβιασμός των τελευταίων δεκαετιών. Εάν ο πολιτικός αυτός εκβιασμός συνεχιστεί θα φθείρει σοβαρά την κυβέρνηση και την εικόνα του Πρωθυπουργού. Οι ευρωεκλογές δεν είναι μακριά.
Η σημερινή πολιτικά ανισόρροπη κατάσταση συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, εάν δε αλλάξει, θα οδηγεί σε μελλοντική συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και θα διώχνει τους πολίτες από τις κάλπες. Το πρώτο καμπανάκι χτυπά η μετεωρική είσοδος στη πολιτική της χώρας του ανεκδιήγητου νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν είναι δυνατόν, κι όμως είναι!