Η Μάχη μένει στο Λονδίνο και εργάζεται στα χρηματοοικονομικά. Μπορεί να μη ζει μόνιμα εδώ, αλλά έρχεται τακτικά στην Ελλάδα, συμμετέχει στις εξελίξεις μέσα από το παγκόσμιο χωριό της δικτύωσης και παρεμβαίνει με πάθος. Γιατί να μην έχει λόγο στις εθνικές εκλογές, με την ψήφο της;
Στη Μάχη και σε όλους τους Ελληνες του εξωτερικού που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, η κυβέρνηση επιδιώκει να δώσει, με νέο νόμο, δικαίωμα επιστολικής ψήφου. Απλό και πρακτικό: επειδή δύσκολα πλέον θα τρέξει στο χωριό της Πάτρας να ψηφίσει, η Μάχη να μπορεί να επιλέξει την επόμενη κυβέρνηση επιστολικά, από το γραφείο της στον Τάμεση. «Όχι» απαντούν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ -αυτό το ντουέτο που στοιχειώνει τη μοίρα μας. Ζητούν, μάλιστα, να μπει «κόφτης» στους επίδοξους ψηφοφόρους εξωτερικού, με κριτήρια προσωπικής ζωής και σχέσης με την ελληνική εφορία.
Δηλαδή, για την Αριστερά, παίρνεις ένα απλό πράγμα και το κάνεις βουνό, ώστε ουσιαστικά να το καταργήσεις. Ποιος φοβάται, λοιπόν, την ψήφο της Μάχης;
Εκατομμύρια Ελλήνων, ανάμεσά τους και η Μάχη, διαπρέπουν στο εξωτερικό με τις ικανότητες και την εργατικότητά τους. Το 2017, η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού τούς βρήκε διεσπαρμένους σε 140 χώρες της υφηλίου και τους μέτρησε, είναι πάνω από 5.000.000. Μισή επιπλέον Ελλάδα ζει εκτός συνόρων, κυριολεκτικά! Άλλοι γιατί επέλεξαν συνειδητά το εξωτερικό για τις ευκαιρίες που προσφέρει, κάποιοι γιατί δεν άντεξαν τον μιζεραμπιλισμό της Ψωροκώσταινας, οι περισσότεροι γιατί αναγκάστηκαν από τις ατυχίες της Ιστορίας να γίνουν οικονομικοί μετανάστες.
Δεν υπάρχει ένα πορτρέτο-ρομπότ για τον Έλληνα της διασποράς. Έλληνας θεωρείται και ο Πορτοκάλος της ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά», που λέει ο λόγος, Έλληνας και ο καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο οποίος διαπρέπει στην τεχνητή νοημοσύνη.
Οι Έλληνες έχουν κατακτήσει θέσεις στην πολιτική, στην ιατρική, στον εφοπλιστικό κόσμο, στα πανεπιστήμια, στις επιχειρήσεις του πλανήτη. Λαχταρούν να ρίξουν γέφυρες με τη μητέρα πατρίδα, αποζητούν τη σχέση με την Ελλάδα, ταξιδεύουν συχνά και μπολιάζουν θετικά όλους εμάς εδώ πίσω. Πολλοί περιμένουν ανυπόμονα την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα για να γυρίσουν οριστικά -έχουν σπίτια και οικογένειες εδώ, που τους περιμένουν. Γιατί να μην έχουν λόγο και στις εθνικές εκλογές;
Όσοι ζουν στο εξωτερικό και κάνουν αναπόφευκτες συγκρίσεις, αδημονούν να δουν την Ελλάδα να αλλάζει πιο γρήγορα και να προοδεύει, είναι βέβαιο. Στον Έλληνα που κάνει καριέρα στο City του Λονδίνου, διδάσκει σε σχολείο της Αυστρίας ή εργάζεται, π.χ., σε κατάστημα στο Παρίσι ή στο Μπρονξ, φαίνεται αδιανόητο ότι το ελληνικό Δημόσιο λειτουργούσε με φαξ, ως χθες. Ονειρεύονται μια Ελλάδα που δίνει ευκαιρίες, προσφέρει ποιότητα ζωής και αναπτύσσει ταχύτητες προς το μέλλον, ώστε να χωράνε και οι ίδιοι που απέκτησαν, στο μεταξύ, υψηλότερα στάνταρντ. Αποζητούν μια χώρα που αξιολογεί τους καλύτερους και επιβραβεύει τους εργατικούς, ώστε να τους συμπεριλάβει.
Η Μάχη, για να επανέλθω, δούλεψε στο Χονγκ Κονγκ και στο Ντουμπάι και τρελαίνεται με τις αντιρρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την τηλεκπαίδευση. Πώς να φάνηκε άραγε η πρόσφατη κουβέντα για τον Κουφοντίνα σε έναν Έλληνα που εργάζεται, π.χ., σε δικηγορικό κολοσσό στο Λουξεμβούργο; Απεχθής, ακατανόητη, αρρωστημένη, κατά τη γνώμη μου. Ή πώς του ακούγονται οι απειλές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «την επόμενη φορά» θα ’χουμε περισσότερο Βελουχιώτη και Κολοκοτρώνη στις ζωές μας; Ξεπερασμένη και επικίνδυνη.
Κάτι μου λέει ότι αυτοί οι Έλληνες του εξωτερικού που έχουν αποκτήσει κριτήρια ζωής και εργάζονται σκληρά για να προκόψουν, προτιμούν τον Πιερρακάκη από τον Πολάκη. Εκεί οφείλεται μάλλον και η δυσανεξία της Αριστεράς για την επιστολική ψήφο. Δεν μπορεί να μετρήσει πολλά κουκιά στον απόδημο ελληνισμό. Δεν κόβεις εισιτήρια στους Έλληνες των ΗΠΑ ή της Γαλλίας όταν τους αποκαλείς συλλήβδην «ακροδεξιούς» και «ψηφοφόρους του Τραμπ» -απίστευτο να μοιράζεις πιστοποιητικά φρονημάτων στον 21ο αιώνα. Κι εδώ που τα λέμε, με αυτά τα μυαλά στην Ελλάδα, λογικό στο τέλος να μη θέλουν καν να ψηφίσουν οι απόδημοι.