Σε μια προσωπικού χαρακτήρα αναφορά προχώρησε ο Παύλος Μαρινάκης, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα μη κρατικά ΑΕΙ.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, σε ανάρτησή του, αμέσως μετά την ψήφιση του ιστορικού νομοσχεδίου, υπενθυμίζει την έναρξη ενασχόλησής του με την πολιτική, ως φοιτητής στη Νομική σχολή της Θράκης.
« Ήμουν και εγώ ένας από τους πολλούς φοιτητές δημόσιου πανεπιστημίου, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι ιδεοληψίες της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στερούσαν από νέους ανθρώπους τη δυνατότητα, αν το επιθυμούσαν, να σπουδάσουν σε ένα μη κρατικό πανεπιστήμιο στη χώρα τους» αναφέρει ο κ. Μαρινάκης.
«Αρκετά χρόνια μετά, έχω την τιμή να μετέχω στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη η οποία αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο βήμα για να σταματήσει η χώρα μας να αποτελεί μία θλιβερή εξαίρεση» σημειώνει και προσθέτει: «Είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι πάλεψαν εδώ και δεκαετίες, σήμερα νιώθουν δικαιωμένοι για τις φορές που δεν υποτάχθηκαν στις νοσηρές συμπεριφορές μειοψηφιών, αλλά έδωσαν μάχες για όσα στις υπόλοιπες χώρες φάνταζαν αυτονόητα.
Η ανάρτηση του Παύλου Μαρινάκη για τα μη κρατικά ΑΕΙ
«Πριν από 18 χρόνια, φοιτητής τότε της Νομικής Θράκης, αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική ως μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, επειδή δεν μπορούσα να ανεχτώ μειοψηφίες να μου στερούν τις σπουδές και να κρατάνε την τριτοβάθμια εκπαίδευση κολλημένη στο χθες. Ήμουν και εγώ ένας από τους πολλούς φοιτητές δημόσιου πανεπιστημίου, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι ιδεοληψίες της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στερούσαν από νέους ανθρώπους τη δυνατότητα, αν το επιθυμούσαν, να σπουδάσουν σε ένα μη κρατικό πανεπιστήμιο στη χώρα τους.
Αρκετά χρόνια μετά, έχω την τιμή να μετέχω στην Κυβέρνηση του ΚΜ η οποία αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο βήμα για να σταματήσει η χώρα μας να αποτελεί μία θλιβερή εξαίρεση.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι πάλεψαν εδώ και δεκαετίες, σήμερα νιώθουν δικαιωμένοι για τις φορές που δεν υποτάχθηκαν στις νοσηρές συμπεριφορές μειοψηφιών, αλλά έδωσαν μάχες για όσα στις υπόλοιπες χώρες φάνταζαν αυτονόητα. Αγωνίστηκαν για να μπορούν οι επόμενες γενιές να σπουδάζουν σε πανεπιστήμια με ανθρώπινες συνθήκες και να μην αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τη χώρα τους.
Η σημερινή ημέρα είναι ιστορική και αποδεικνύει ότι καμία μάχη δεν πάει χαμένη».