Στους δημοσιογράφους ήταν ο «συγχώρα με καρδούλα μου…». Έτσι άρχιζε την τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, κάνοντάς τους να απορούν για ποιο πράγμα να τον συγχωρήσουν! Ένα δικής του εμπνεύσεως επικοινωνιακό τέχνασμα… σεμνότητας και ταπεινότητας!
Φοβερός δημοσιοσχεσίτης, δεν δυσαρεστούσε ποτέ τον συνομιλητή του, ακόμη και όταν δεν συμφωνούσε μαζί του. Όταν τον βόλευε, έβγαζε το καπέλο του πολιτικού (υποψήφιου, βουλευτή, υπουργού, εξ απορρήτων του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, υποψήφιου Προέδρου Δημοκρατίας, αλλά και Προέδρου στη συνέχεια…) και φόραγε εκείνο του πανεπιστημιακού καθηγητή. Φυσικά, δεν χάλαγε χατίρι και δεν… αρνιόταν ρουσφέτι («μόνο για σένα καρδούλα μου!»). Άνθρωπος υπερφιλόδοξος, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, πρόθυμος για όλες τις δουλειές και «πιστός μέχρι θανάτου» με τον… εκάστοτε ισχυρό.
Απόδειξη, η… προθυμία με την οποία δέχθηκε την πρόταση του Τσίπρα (πρόταση-νάρκη που οδήγησε σε πρόωρες εκλογές και τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015), επειδή αυτό εξυπηρετούσε τα σχέδια τού εν αναμονή τότε πρωθυπουργού, αλλά και κάποια… καταχθόνια σχέδια ιστορικών ονομάτων της ΝΔ να δικτυωθούν με το «νέο καθεστώς» που αναδυόταν, και να ελέγξουν προληπτικά τις εξελίξεις στη ΝΔ, που αναπόφευκτα θα ακολουθούσαν την εκλογική της ήττα. Έτσι ο υποψήφιος Πρόεδρος, ο «Πάκης της καρδιάς μας», πήρε το «πράσινο φως» από το παλιό «αφεντικό» και πέρασε χοροπηδώντας στην αυλή του νέου!
Ο «Πάκης της καρδιάς μας», ο Προκόπης Παυλόπουλος ο καθηγητής, πολιτικός σύμβουλος, βουλευτής, υπουργός, κατόρθωσε να αναρριχηθεί στο ύπατο αξίωμα, να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Και από τη θέση αυτή να προσφέρει (άλλοτε διά της σιωπής, άλλοτε με χαμόγελα συγκατάβασης μέχρι (συχνότερα…) εκ βάθους καρδίας και… προσφοράς! Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο Πάκης δεν στάθηκε ποτέ αχάριστος, αγνώμων. Πάντοτε φρόντιζε να μη δυσαρεστεί το «χέρι που τον τάιζε» με αξιώματα και προβολή… Αν μαζέψει κανείς τις αρνητικές κριτικές που δέχθηκε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας… του Τσίπρα για τις αβάντες (εκούσιες οι περισσότερες) που του προσέφερε, ως μη όφειλε εκ της θέσεώς του, θα καταλάβει…
Ο «κ. τέως ΠΔ» χολώθηκε πολύ που στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές του 2019, το πρώην κόμμα του (τι μνήμη, Θεέ μου!), η ΝΔ, δεν τον ψήφισε και έμεινε με τις (λίγες πια) ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νταλκάς του δεν κρυβόταν. Έψαχνε (αλλά και εφεύρισκε…) ευκαιρίες να εμφανισθεί, να μιλήσει «στον κόσμο», κατέφευγε σε κοινοτοπίες της συμφοράς για να σχολιάσει κάθε τόσο την επικαιρότητα -χωρίς φυσικά να χρειάζεται η γνώμη του. Πώς λέμε «Κωνσταντίνος Καραμανλής», παλιότερο αφεντικό του, της σιωπής, της φειδούς, του σπάνιου αλλά πάντα ζυγιασμένου λόγου; Ε, ο Πάκης, καμιά σχέση!
Αλλά το «πένθος» δεν ταιριάζει στον κ. τέως. Είδε κι απόειδε ότι οι ελπίδες του να αναδειχθεί σε… νέο Κινγκινάτο εξαερώθηκαν, και σκέφθηκε να υποκαταστήσει την προεδρική καρέκλα με την… τήβεννο του Ακαδημαϊκού! Ένα ακόμη αξίωμα προς τιμήν του, μετά τη χυλόπιτα της Ηρώδου Αττικού. Χρόνια καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με γνωριμίες και… ρουσφέτια σε συναδέλφους και «ισχυρούς», κατάφερε η Ακαδημία Αθηνών να προκηρύξει έδρα Δημοσίου Δικαίου, για την οποία ανταποκρίθηκε… μόνον ο κ. Παυλόπουλος! Και, φυσικά, εξελέγη άνευ ανταγωνισμού! Πώς μανουβραρίστηκαν τα πράγματα, ουδείς γνωρίζει ή αποκαλύπτει! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Πάκης κατέχει πλέον έδρα στην Ακαδημία Αθηνών! Άξιος…
Το ενοχλητικά περίεργο, όσο «τυπικό» και αν ακούγεται, είναι ότι στην ανακοίνωσή της η Ακαδημία Αθηνών περιγράφει την πολιτική σταδιοδρομία του νέου μέλους της ως «άξια μνείας»! Χωρίς… περιττές και επικίνδυνες «λεπτομέρειες»! Γιατί, τι… αξιομνημόνευτο είχε το πέρασμά του από το υπουργείο Εσωτερικών (με τα «σταζ» και τις επαναπροσλήψεις εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων που οι συμβάσεις τους ορισμένου χρόνου είχαν λήξει); Τα… «αξιομνημόνευτα» αυτά ήταν που συνέβαλαν κάτι περισσότερο από αποφασιστικά στην οικονομική και κοινωνική κρίση του 2009, εμπνεύσεως Κώστα Καραμανλή, διά χειρός Προκόπη Παυλόπουλου.
Θέλετε και άλλα «αξιομνημόνευτα»; Τη λαϊκίστικη, απαράδεκτη στάση του στις πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο, τις αμήχανες και φοβικές αντιδράσεις του στις ταραχές που ξέσπασαν το 2008 και κατέκαψαν την Αθήνα, με αφορμή τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Και όταν πλέον ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπαψε να εντυπωσιάζει… και να διακρίνεται «αξιομνημόνευτα», όπως τότε που καθισμένος συνεσταλμένα στον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου άκουγε τα ανιστόρητα και αναθεωρητικά που έλεγε ο Ερντογάν δίπλα του, σε… ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση (για να έχει κάτι να… μνημονεύει ο λαός!), τις παράνομες απαιτήσεις του, τις «συμβουλές» του να μην ερεθίζει την Τουρκία η Ελλάδα! Και πώς αντέδρασε σε αυτό ο «οικοδεσπότης» Παυλόπουλος; Με μια… αιδήμονα και «αξιομνημόνευτη» σιωπή, που έκανε και τον τελευταίο Έλληνα να απορεί…
Ίσως εξ αιτίας εκείνης της αδιανόητης στάσης του, αργότερα απηύθυνε «αυστηρές προειδοποιήσεις», στα… βήματα του Καμμένου, προς την Άγκυρα! Για να έχει κάτι… «άξιον μνείας» από την πολιτική του σταδιοδρομία να επικαλεσθεί η Ακαδημία Αθηνών, πριν τον… τυλίξει στην τήβεννο!
Δεν βαριέσαι... Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις και ό,τι οι συγκυρίες με τις καραμπόλες τους σε έκαναν. Υπουργό, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, άντε Ακαδημαϊκό…
Άξιος, άξιος…