Ο τελευταίος χρόνος μας έδωσε πάρα πολλά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μαθήματα, μέσα από τη σκληρή δοκιμασία της πανδημίας.
Η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση βρίσκεται, πλέον, εκτός ελέγχου και σε υγειονομικό, αλλά κυρίως σε οικονομικό επίπεδο, με πολλαπλές συνέπειες που θα γίνουν ορατές στο μέλλον. Επιπλέον, την κυβέρνηση βαραίνουν πολλά ατοπήματα, όπως οι υποθέσεις κάλυψης παρουσιαστών και ηθοποιών, η υπόθεση Cisco, τα ζητήματα αστυνομικής βίας, οι εμβόλιμες αθλητικές τροπολογίες για τον έλεγχο των ομοσπονδιών, οι «κατά παραγγελία» προνομιακοί εμβολιασμοί στελεχών της, ο τρόπος διάθεσης των πόρων στήριξης στις επιχειρήσεις που οδήγησε σε αύξηση καταθέσεων των μεγάλων και ισχυρών.
Παρόλα αυτά, η Νέα Δημοκρατία απέδειξε ότι διαθέτει ένα πανίσχυρο επικοινωνιακό μηχανισμό ο οποίος κυριολεκτικά έχει κάνει «το άσπρο μαύρο». Θριαμβολογίες, επιθέσεις κατά πάντων, ανακριβείς ιστορικές αναφορές και στατιστικά τρικ στο υγειονομικό πεδίο έχουν καταφέρει να μετριάσουν τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος.
Σε αυτό συμβάλλει καθοριστικά η αμήχανη πολιτικά στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία έχει αναλωθεί σε ζητήματα που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από την ουσία των κυβερνητικών λαθών, έχει προβεί σε δηλώσεις και ενέργειες που προκαλούν οργή-όπως οι συνεχείς πορείες εν μέσω πανδημίας-και κυρίως αδυνατεί να αρθρώσει ουσιαστικές αντιπροτάσεις που θα τη δικαιολογήσουν ως σοβαρή κυβερνητική επιλογή.
Μόνο το Κίνημα Αλλαγής έχει αποδεδειγμένα παρουσιάσει σχέδιο και προτάσεις και έχει συναινέσει ή έχει διαφωνήσει δημιουργικά. Και αυτό δεν αρέσει σε κανέναν από τους δυο…
Γιατί το ΠΑΣΟΚ, κατά ένα περίεργο τρόπο, τους ενώνει. Ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας παραμένει αντιπολιτευτικός… προς το ΠΑΣΟΚ. Λογικό, εφόσον προσπαθούν να διατηρήσουν ένα τεράστιο κομμάτι ψηφοφόρων που αποχώρησαν την τελευταία δεκαετία από τη δημοκρατική παράταξη, την ίδια στιγμή που δίνουν μάχη για να εμποδίσουν οποιαδήποτε συζήτηση για ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου, εξέλιξη που φαντάζει μονόδρομος στο αδιέξοδο της σημερινής άχαρης αντιπαράθεσης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέχασε τη ρητορική «ελπίδας» και προσπαθεί να επαναφέρει το κλίμα «της πλατείας» του 2010, ενώ η Νέα Δημοκρατία προφανώς ευνοείται από το κλίμα πόλωσης, προβάλλοντας μια συντηρητική ρητορική δήθεν «ασφάλειας».
Σε αυτή τη ρητορική μίσους και οπαδισμού, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να προτάξει την ελπίδα και τη λογική.
Την ελπίδα, απέναντι στο συντηρητισμό και τις πρακτικές μιας κυβέρνησης βγαλμένης από τους εφιάλτες των αγωνιστών του παρελθόντος, τα κεκτημένα των οποίων καταρρίπτονται ένα προς ένα στο βωμό του φόβου και του «οικονομικού μονόδρομου».
Τη λογική απέναντι σε μια αξιωματική αντιπολίτευση που ταλανίζεται από εσωστρέφεια και ακραίες ιδεολογικές διαφωνίες. Που αδυνατεί να παρουσιάσει κυβερνητική πρόταση και που εμφανίζει την οπισθοδρόμηση ως πρόοδο, φλερτάροντας με ακραία στοιχεία στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας.
Το Κίνημα Αλλαγής, πιστό στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, οφείλει να βγει και πάλι μπροστά, με γνώμονα την αξιοπρέπεια των πολιτών και την ευημερία των πολλών, όχι μόνο των «αρίστων»! Όπως έκανε πάντα η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, με συναίσθηση εθνικού καθήκοντος και πατριωτικής ευθύνης για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
*Ο Μιχάλης Κατρίνης είναι βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος
του Κινήματος Αλλαγής