H μόνη πιθανότητα να σχηματιστεί «κυβέρνηση ηττημένων» στις 21 Μαΐου είναι να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς, δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο (δεύτερος) ΣΥΡΙΖΑ και ο (έκτος) Βαρουφάκης να αθροίσουν το 46,7% που απαιτείται για να σχηματιστεί πλειοψηφία στη Βουλή.
Bέβαια, οι εκλογολόγοι θεωρούν σχεδόν απίθανο να συγκεντρωθεί τέτοιο τεράστιο ποσοστό, ακόμη κι αν τα τρία κόμματα συμφωνήσουν σε συγκυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΝΔ σταθερά πρώτη με 4-5 μονάδες διαφορά. Ο Κ. Μητσοτάκης κέρδισε μέσα στον Μάρτιο τέσσερις μονάδες στην επιλογή πρωθυπουργού, ενώ η παράσταση νίκης για τη Νέα Δημοκρατία «είναι στο Θεό» [Δρυμιώτης, ΕΡΤ]. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βγάλει η κάλπη.
Η «κυβέρνηση ηττημένων» είναι ένα σενάριο που παραμένει στα πλαίσια των πιθανοτήτων, ανάλογα με τα αποτελέσματα της 21ης Μαΐου. Αν το πρώτο κόμμα φτάσει ένα 30-31%, το δεύτερο έχει διαφορά έως τρεις μονάδες, και η αριθμητική δείξει ότι μπορεί να υπάρξει προοπτική κυβέρνησης συνεργασίας, τότε δημιουργείται χώρος και θετικό κλίμα για τα κόμματα που θέλουν τις συνεργασίες. Ήδη κάποια συμφέροντα, «κύκλοι» και ΜΜΕ ωθούν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση -σχεδόν προκλητικά.
Επομένως, αν και το ΠΑΣΟΚ πάρει καλό διψήφιο ποσοστό, οι πιθανότητες να ζήσουμε ένα νέο 2015 είναι ορατές. Ήδη «οι τρεις» το βροντοφωνάζουν και ευθυγραμμίζονται: ο κ. Ανδρουλάκης ζήτησε επανακρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ο Πολάκης επανακρατικοποίηση τραπεζών, ο Βαρουφάκης «ανατινάξεις τραπεζών». Τσίπρας, Δραγασάκης, Τζάκρη και ΣΥΡΙΖΑ συζητούν ήδη για σκληρή φορολογία στη μεσαία τάξη και στις επιχειρήσεις, μπλόκο στα αμυντικά σχέδια της χώρας, μπλόκο στην επένδυση στο Ελληνικό, όχι στον φράχτη κλπ. Mε άλλα λόγια, μια επανάληψη του 2015.
Κι αυτή είναι μόνο η αρχή.
Δεν ξέρω, λοιπόν, κατά πόσο είναι εφικτή, αλλά μια αλά 2015 «κυβέρνηση ηττημένων» σχεδιάζεται από κάποιους, και το ΠΑΣΟΚ θα έχει την απόλυτη ευθύνη της επαναφοράς της.
Προσωπικά δεν γνωρίζω αν ο Νίκος Ανδρουλάκης θα συμπράξει σε μια τέτοια καταστροφική πολιτική πράξη για την χώρα. Ή αν θα έλεγε εύκολα το «ναι» για να αναδειχθεί ξανά μια επικίνδυνη κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα σενάριο που το απεύχεται η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, άρα θα το διπλοσκεφτεί. Δεν θα ήθελε το ΠΑΣΟΚ να καταλήξει στα χέρια του απόκομμα του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα δεν θα έβρισκε σύμμαχο σε τέτοια σχέδια έναν Σημίτη ή το εκσυγχρονιστικό ρεύμα που είναι αρκετά ισχυρό και επιδραστικό στην κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει το μάθημά του από το σκοτεινό 2015 και το αχρείαστο νέο μνημόνιο που το συνόδευσε, δύσκολα θα μπορούσε να συνηγορήσει να συρθεί η χώρα ξανά σε περιπέτεια και οπισθοδρόμηση. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει άλλοθι για επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς. Να γιατί οι εκλογές της 21ης Μαΐου θα είναι πραγματικά κρίσιμες για τον κ. Ανδρουλάκη.