Στο τέλος της εβδομάδας ολοκληρώνεται η πρώτη φάση αγωνίας για τους έξι υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ, με τον α' γύρο των εσωκομματικών εκλογών.
Οι υποψήφιοι έχουν αποδυθεί σε ένα ντεμαράζ την τελευταία εβδομάδα προκειμένου να συνεγείρουν κόσμο στις κάλπες και να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους υποστηρικτές τους.
Το iefimerida.gr απευθύνθηκε σε έξι ένθερμους υποστηρικτές τους, προκειμένου να εξηγήσουν εκείνοι, με δικά τους λόγια, γιατί προτιμούν τον κάθε υποψήφιο έναντι των υπολοίπων.
Ο Λευτέρης Καρχιμάκης, ο Παναγιώτης Βλάχος, ο Γιάννης Μεϊμάρογλου, ο Γιάννης Κωνσταντάτος, ο Στέλιος Μαυρίδης και ο Μάξιμος Μουμούρης γράφουν στο iefimerida.gr για τον υποψήφιο που θα στηρίξουν.
Λευτέρης Καρχιμάκης -Νίκος Ανδρουλάκης
Για μια κυβέρνηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας
Οι εκλογές της 6ης και της 13ης Οκτωβρίου έρχονται σε μια συγκυρία όπου η πολυετής διακυβέρνηση της ΝΔ έχει διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, έχει επιταχύνει τις διαδικασίες διάλυσης της μεσαίας τάξης και φέρνει εις πέρας το σχέδιο για την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και ιδιαίτερα της υγείας και της παιδείας. Υπό αυτή την έννοια στις κάλπες της ερχόμενης Κυριακής κρίνεται το ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας ηγεσίας η οποία θα μπορέσει να δώσει προοδευτική διέξοδο στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Προκειμένου να αλλάξουν οι εκλογικοί συσχετισμοί και βεβαίως η ίδια η διακυβέρνηση της χώρας απαιτείται ένα σχέδιο με τρεις πυλώνες.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η σύγκρουση με τα οικονομικά συμφέροντα, τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια τα οποία εξυπηρετεί η ΝΔ με αποτέλεσμα οι λίγοι να πλουτίζουν εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας. Πρέπει να σπάσουμε το κυβερνητικό δόγμα του «η οικονομική ελίτ αποφασίζει, η πολιτική εκτελεί και η κοινωνία υποτάσσεται».
Προκειμένου η σύγκρουση αυτή να είναι επιτυχημένη και προς όφελος των σύγχρονων μη προνομιούχων, απαιτείται ένα ολοκληρωμένο και τεκμηριωμένο πολιτικό πρόγραμμα. Ο δεύτερος πυλώνας λοιπόν, είναι η εκπόνηση και η παρουσίαση ενός προγράμματος που θα έχει ως άξονες την θέσπιση κανόνων στην αγορά, την αποκατάσταση και την ενίσχυση του καταρρέοντος κοινωνικού κράτους, τον εκδημοκρατισμό της οικονομίας και της παραγωγής με την ενδυνάμωση των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, και τέλος την ενίσχυση της νέας γενιάς η οποία σήμερα αδυνατεί να δει προοπτική στην χώρα.
Ο τρίτος πυλώνας είναι οι αλλαγές στην δομή του ίδιου του κόμματος προκειμένου να μπορεί να εμπλέξει ενεργά τους ανθρώπους υπέρ των οποίων λαμβάνουμε θέση ώστε να αγωνιστούμε μαζί με αυτούς και όχι απλά στο όνομα τους. Στο ίδιο πλαίσιο χρειάζεται να αναδειχθεί το στελεχιακό δυναμικό το οποίο θα μπορέσει να φέρει εις πέρας την εφαρμογή του ενναλακτικού κυβερνητικού σχεδίου.
Τους τρεις αυτούς πυλώνες μέχρι σήμερα τους έχει υπηρετήσει με επιτυχία ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο πρώτος ο οποίος έθεσε το θέμα των υπερκερδών των καρτέλ, συγκρούστηκε με αυτά και πρότεινε μέτρα τα οποία θα εμπόδιζαν τον πλουτισμό τους σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας του έχει προβάλλει έναν ενναλακτικό στην κυβέρνηση προγραμματικό λόγο με άξονα τις ανάγκες της κοινωνίας. Αποκορύφωμα αυτής της διαδικασίας ήταν η φετινή ΔΕΘ όπου παρουσιάστηκε ένα πλήρες πολιτικό πρόγραμμα μέσα από το οποίο αναδείχθηκε πως είναι θέμα επιλογής το αν θα χρησιμοποιήσεις τους διαθέσιμους πόρους για να ενισχύσεις τους ισχυρούς ή όσους έχουν ανάγκη. Μέσα από αυτό το πρόγραμμα αναδείχθηκε επίσης πως εμείς την επιλογή μας την έχουμε κάνει: Θα συγκρουστούμε με τις ελιτ για να υπηρετήσουμε τους ανθρώπους. Τέλος, παρά τις όποιες οργανωτικές αστοχίες ο Νίκος Ανδρουλάκης ανέδειξε νέα στελέχη με πολιτική και τεχνοκρατική επάρκεια και πρότεινε λύσεις στις οργανωτικές αστοχίες της προηγούμενης περιόδου όπως τα περιφερειακά συνέδρια, η αλλαγή στην δομή των οργάνων και η πιο ενεργή εμπλοκή σε κοινωνικά κινήματα, εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους. Την ερχόμενη Κυριακή λοιπόν δεν ψηφίζουμε απλώς πρόσωπο. Ψηφίζουμε για την προοπτική Αλλαγής στην χώρα, για την κυβέρνηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
*Ο Λευτέρης Καρχιμάκης είναι Λέκτορας Πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία.
Παναγιώτης Βλάχος – Χάρης Δούκας
Ένα δημιουργικό σοκ για το ΠΑΣΟΚ
Έναν χρόνο και κάτι μετά τον θρίαμβο του 41% τα σύννεφα πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται επικίνδυνα. Δεν είναι μόνο η συγχορδία των διαφωνούντων γαλάζιων βουλευτών με την κυβερνητική πολιτική ή η διαγραφή του κ. Σαλμά. Είναι η ολοένα και μεγαλύτερη απογοήτευση που καταγράφεται στις έρευνες γνώμης για την διαχείριση της ακρίβειας, της πολιτικής προστασίας, της δημόσιας υγείας και δημόσιας παιδείας και των κοινωνικών αγαθών από τη σημερινή κυβέρνηση.
Και αν η Συντήρηση παραδοσιακά έβλεπε στο κοινωνικό κράτος ένα περιττό “λίπος” που έπρεπε να περικόψει, η συνταγή του κ. Μητσοτάκη έχει πάει το manual του νεοφιλελευθερισμού ένα βήμα παραπέρα, μετατρέποντας την κοινωνική πολιτική σε ελεημοσύνη, voucher ή pass. Η δε αναπτυξιακή της πολιτική αφήνει εκτός των τειχών ένα μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, όπως οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι. Η εμμονή στον τουρισμό, στη μεσιτεία, το πέρασμα γης, υποδομών και επιχειρήσεων σε ξένα χέρια, η κερδοσκοπία των εταιριών ενέργειας, τροφίμων και τηλεπικοινωνιών, η “δωρεά” του Ταμείου Ανάκαμψης σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις, η αδιαφορία για δημόσιες επενδύσεις για τη θωράκιση πόλεων και υπαίθρου από την κλιματική κρίση, είναι μόνο μερικά από τα κραυγαλέα παραδείγματα. Όσα επιδόματα και να δώσει ο κ. Μητσοτάκης, όσους “μπαμπούλες” και αν επικαλεστεί, η ΝΔ ηττάται στην καρδιά των κοινωνικών αιτημάτων, αφού το αίσθημα δικαίου των μεσαίων και φτωχότερων στρωμάτων αιμορραγεί καθημερινά.
Με την διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό σύστημα χρειάζεται επειγόντως ισχυρή αντιπολίτευση, αλλά και πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης. Η ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ και η επανασύνδεσή του με τις κοινωνικές ομάδες που έχασε τα χρόνια των κρίσεων, είναι μονόδρομος. Εξού και η φιλοδοξία του δε μπορεί να μετριέται με τη μεζούρα των δεκαδικών ψηφίων ή με τη χαλαρότητα του ώριμου φρούτου. Η κοινωνική ρηγμάτωση που υπέστη το Κίνημα δεν θα αποκατασταθεί ούτε με στρογγυλεμένες θέσεις ούτε φυσικά με το business as usual της αγιοποίησης του παρελθόντος. Οι ιδρυτικές του αξίες, η ιστορία του, ο λόγος του χρειάζονται επειγόντως έναν αέρα ανανέωσης, ένα άνοιγμα οργανωτικό, προγραμματικό και στελεχιακό, για να μπορέσει να ακουστεί έξω από τα οργανωμένα δίκτυά του.
Η περίπτωση του Χάρη Δούκα φέρνει όλα τα στοιχεία του δημιουργικού σοκ που χρειάζεται το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Επιστημονική κατάρτιση, στιβαρή σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα, αυτοδιοικητική ευθύνη, ευθύς πολιτικός λόγος, ξεκάθαρη απεύθυνση σε κοινωνικές συμμαχίες μεσοστρομάτων και μη προνομιούχων, ατζέντα για φλέγοντα ζητήματα όπως η κλιματική κρίση, η ενεργειακή δημοκρατία, η υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, το άνοιγμα του κομματικού συστήματος και των θεσμών με αποκέντρωση και συμμετοχικές διαδικασίες.
Η ανασύνθεση του ΠΑΣΟΚ με αυτονομία, ενότητα, ξεκάθαρη προοδευτική ταυτότητα, αλλά και κινηματικά χαρακτηριστικά δεν θα είναι μόνο προϋπόθεση νίκης. Θα είναι και η εγγύηση ότι οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που θα απαιτηθούν από τη μελλοντική σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση θα έχουν την στήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, αλλά κυρίως, τη συμμετοχή της στους θεσμούς, τον παραγόμενο πλούτο και την αναδιανομή του.
Στις 6 Οκτώβρη το ΠΑΣΟΚ καλείται να κάνει την υπέρβαση. Τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος, αυτοί που έφυγαν και ψάχνουν αφορμή να επιστρέψουν ή αυτοί που θέλουν να ακουστεί η φωνή τους, έχουν τη δύναμη να σηκώσουν ξανά ανάστημα και να κάνουν τη συμμετοχή τους πηγή ελπίδας και προόδου για τους πολλούς.
*Ο Παναγιώτης Βλάχος, είναι μέλος ΚΠΕ, τ. Γραμματέας Επικοινωνίας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
Γιάννης Μεϊμάρογλου -Άννα Διαμαντοπούλου
Η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ έχει ονοματεπώνυμο
Η ασυμμετρία στην οποία οδήγησε το πολιτικό σύστημα η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας αφήνει ολοένα και πιο βαθύ το αποτύπωμά της στα κόμματα τα οποία αδυνατούν να διαχειριστούν τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε στην πολιτική ζωή της χώρας. Ο μεγάλος δικομματισμός που κυβέρνησε την Ελλάδα κατά τις τέσσερεις σχεδόν πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης παραχώρησε τη θέση του στον «μικρό» δικομματισμό που επέβαλε το λαϊκιστικό τσουνάμι των «αγανακτισμένων» και έδωσε την ευκαιρία στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να συγκυβερνήσουν. Ακολούθησε, μετά τα μνημόνια, ο δικομματισμός του ενάμισυ κόμματος που εξελίχθηκε στην μονοκρατορία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η διαλυτική εικόνα που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσμα της Κασσελακιάδας. Αντίθετα, η απαξιωτική πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το αποτέλεσμα των αλλοπρόσαλλων συσπειρώσεων και πολιτικών που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Από τη στιγμή που διερράγη ο συνεκτικός ιστός της εξουσίας, ως αντιμνημονιακής ιδεοληψίας, και έγινε συνείδηση ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» ήταν και η τελευταία, εξέλειπεν και ο λόγος παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό.
Η κυβερνητική παντοκρατορία δεν άφησε αλώβητη ούτε τη Νέα Δημοκρατία. Η έλλειψη ισχυρής, ποσοστιαία τουλάχιστον, αντιπολίτευσης έβαλε ιδέες σε αρκετά στελέχη της, αρχής γενομένης από πρώην πρωθυπουργούς, τα οποία θεώρησαν ότι είναι μια καλή ευκαιρία να υπεραμυνθούν των θέσφατων αξιών της συντηρητικής παράταξης τις οποίες παραβιάζει ο σημερινός πρωθυπουργός προκειμένου να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία του. Η εκλογική και δημοσκοπική ενίσχυση δυνάμεων του πέραν της ΝΔ χώρου ενθαρρύνουν την εσωκομματική αντιπολίτευση που βλέπει ότι μπορεί να εκπροσωπηθεί και διαφορετικά αν χρειαστεί. Οι κίνδυνοι για στροφή της κυβερνητικής πολιτικής προς μια τέτοια κατεύθυνση πολλαπλασιάζονται.
Το ΠΑΣΟΚ έχει την - τελευταία ίσως - ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι μία βίντατζ πολιτική δύναμη που αναπολεί τα «ωραία χρόνια» μιας κοινωνίας η οποία βρέθηκε στη συνέχεια ανοχύρωτη και ανυπεράσπιστη στα νύχια της βαθιάς κρίσης και του ακραίου λαϊκισμού. Ότι έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί με επάρκεια στις απαιτήσεις της πολύπλοκης ελληνικής και παγκόσμιας συγκυρίας και να δώσει απαντήσεις στις πρωτοφανείς προκλήσεις της νέας εποχής. Ότι διαθέτει ένα πειστικό πολιτικό αφήγημα ικανό να εμπνεύσει την κοινωνία και να ευαισθητοποιήσει τους αποστασιοποιημένους πολίτες καθώς και το ρεαλιστικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο για να το υλοποιήσει.
Μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει στο τιμόνι του μια προσωπικότητα με τη βούληση, την ικανότητα και την απαιτούμενη εμπειρία ώστε να ηγηθεί με επιτυχία της δημοκρατικής παράταξης και της χώρας. Η μακρά και πλούσια πολιτική διαδρομή της Άννας Διαμαντοπούλου σε υπεύθυνα δημόσια αξιώματα που υπηρέτησε ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στις δύσκολες αποστολές που ανέλαβε τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς καθώς και η προσωπική της εμπειρία από την αγορά εργασίας αποδεικνύουν ότι είναι η πλέον κατάλληλη για να επωμιστεί την ιστορική ευθύνη ως νέα Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Αρκετά είναι αυτά που μπορεί να καταλογίσει κανείς στο ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της πενηντάχρονης διαδρομής του. Όχι όμως ότι δεν διαθέτει ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης επιλέγοντας, κάθε φορά που χρειάστηκε, «καθαρές» λύσεις, ακόμα κι όταν ήταν επώδυνες. Η ανάθεση, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, στον Κώστα Σημίτη του εγχειρήματος του εκσυγχρονισμού της χώρας ήταν αυτή που οδήγησε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ενωμένης Ευρώπης. Όπως και η ανάθεση στον Ευάγγελο Βενιζέλο «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» της κρίσης, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση των «Σαμαροβενιζέλων» η οποία έβαλε τότε τη χώρα στις ράγες της εξόδου από τα μνημόνια. Η εκλογή του Οκτωβρίου για την ανάδειξη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ είναι ξανά μια τέτοια στιγμή.
Γιάννης Κωνσταντάτος - Παύλος Γερουλάνος
«Είναι μονόδρομος η επιλογή Γερουλάνου
Ως αιρετοί εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η επιτυχία του έργου μας και η υλοποίηση των δράσεών μας συνδέονται στενά με τις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις της εκάστοτε κεντρικής κυβέρνησης.
Έχοντας μια δεκαετή πορεία ως Δήμαρχος Ελληνικού Αργυρούπολης πρεσβεύω την άποψη ότι ο Δήμος δεν έχει ιδεολογία ή κομματικό προσανατολισμό, αλλά μόνο μία φιλοσοφία: «την υπηρεσία των ανθρώπων και των αναγκών τους». Αυτό το δόγμα έχω υπηρετήσει μέχρι στιγμής και με αυτό πορεύομαι, προσπαθώντας να βρω διαύλους επικοινωνίας με όλες τις κυβερνήσεις και όλα τα συναρμόδια υπουργεία και την Περιφέρεια προκειμένου να παράξω έργο μετρήσιμο από τους δημότες μας.
Στη μέχρι σήμερα αυτόνομη δημοτική μου πορεία, δεν εξέφρασα ποτέ δημόσια θέση σε κομματικές εξελίξεις, παρόλο που αρκετές φορές υπήρξαν και οι προϋποθέσεις και οι παροτρύνσεις για να το πράξω.
Σήμερα, εκτιμώ ότι οι συνθήκες το επιτάσσουν και γι’ αυτό για πρώτη φορά δηλώνω ότι είναι μονόδρομος η επιλογή του Παύλου Γερουλάνου για νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου η δημοκρατική παράταξη να βρεθεί ξανά σε πορεία ανάπτυξης, ενότητας και δημιουργίας.
Προσωπικά, δεν έκρυψα ποτέ ότι είμαι γέννημα θρέμμα του κεντρώου χώρου, ότι έχουμε ρίζες οικογενειακώς στη δημοκρατική παράταξη, από την εποχή των Βαλκανικών ακόμα πολέμων, τότε που ο προπάππους μου πολέμησε στο πλευρό του Ελευθέριου Βενιζέλου και όχι μόνο!
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟ γιατί μέσα από τις συζητήσεις μας με έπεισε ότι μπορεί να φέρει την πραγματική ανανέωση στον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, προωθώντας την ενότητα και τη δημιουργικότητα.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟ γιατί είναι ο μόνος υποψήφιος που χαίρει εκτίμησης και σεβασμού από όλους, ανεξαρτήτως αν ανήκουν στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ή αν είχαν επιλέξει κάποιον άλλο πολιτικό χώρο στις προηγούμενες εκλογές.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟ γιατί έχει το προφίλ ενός ηγέτη που δεν περιορίζεται από κομματικά στεγανά, αλλά αντίθετα ενώνει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αυτός ο προσανατολισμός είναι που χρειάζεται η δημοκρατική παράταξη, προκειμένου να συμβάλει στην αναγέννηση της χώρας και να προσφέρει ένα ισχυρό όραμα για το μέλλον.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟ γιατί μια χώρα για να έχει ισορροπία και στην πράξη δημοκρατία, χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση και ισχυρή αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, αυτή τη στιγμή το πλοίο μπατάρει μονόπλευρα και το βλέπω σε μια σειρά επιλογών και πολιτικών που αγγίζουν την καθημερινότητα και τη ζωή μας ως πολίτες.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟ γιατί η αυτοδιοίκηση, όπως και η χώρα, χρειάζεται ανθρώπους με σχέδιο, όραμα και τη δύναμη να υπερβούν τις προκλήσεις του σήμερα. Ο Παύλος Γερουλάνος έχει τη γνώση και τη θέληση να οδηγήσει σε αυτή την κατεύθυνση.
*Ο Γιάννης Κωνσταντάτος είναι δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης
Μάξιμος Μουμούρης -Νάντια Γιαννακοπούλου
«Σαν να είναι στη σκηνή μόνο για εσένα»
Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος για να εκφράσω τους λόγους που θα πρέπει κανείς να ψηφίσει την Νάντια Γιαννακοπούλου στις επικείμενες προεδρικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ μιας και είμαι ο πιο προκατειλημμένος.
Ίσως όμως και όχι.. Ίσως να είμαι ο καταλληλότερος για να εξηγήσω τους λόγους υπερψήφισης της (η αδερφή της η Ελένη ίσως είναι ακόμα πιο κατάλληλη μιας και την ξέρει από την κούνια στην κυριολεξία). Από την άλλη, ακόμα και ο πιο ενδεδειγμένος αν είμαι, δεν ξέρω πόσο μπορώ να εκφράσω εις βάθος το γιατί πιστεύω τόσο πολύ πως είναι μια πολιτικός που αξίζει κανείς να την εμπιστεύεται. Αν μιλούσα με όρους θεατρικής πράξης και υποκριτικής, θα την παρομοίαζα με ηθοποιό που ό,τι και να κάνει στη σκηνή είναι ειλικρινές και όλη της η ενέργεια για όσο «παίζεις» μαζί της είναι προς τα εσένα και μόνο. Σαν να είναι στη σκηνή μόνο για εσένα και απλά δεν μπορείς παρά να το ανταποδώσεις.
Επίσης, η σκηνή, όπως και η πολιτική, συχνά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ριγκ για πολεμικές τέχνες και θα πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα και να απαντήσεις όσο δυναμικά απαιτούν οι περιστάσεις και επειδή πολλές φορές ακούω την προσφώνηση «αντράκι» για την γυναίκα μου (στερεοτυπική αλλά νομίζω συνεννοούμαστε), την αποδέχομαι πλήρως. Θα έλεγα πως την παραδέχομαι γιατί το «ρινγκ» που μάχεται είναι καθαρά ανδροκρατούμενο και στέκεται μέσα σε αυτό κοιτώντας τους όλους στα μάτια.
Αν, από την άλλη ήταν σκηνοθέτης θεάτρου, η προσαρμοστικότητα, η ικανότητα στην ιεράρχηση καταστάσεων, σε συνδυασμό με την μόνιμη τάση να λύνει ζητήματα εδώ και τώρα, την κατατάσσει στις περιπτώσεις σκηνοθετών που θα ήθελα να δουλεύω συνεχώς μαζί τους. Φανταστείτε τι αποτελέσματα θα έχει και ως πρόεδρος!
Όμως, ό,τι και να πω για την Νάντια, όσο και να εκθειάσω τις πολιτικές ικανότητες και δυναμικές της, το σημαντικότερο από όλα είναι πως παράλληλα καταφέρνει και είναι μια υπέροχη μητέρα και σύζυγος. Το μαγικό είναι πως ακόμα και σε περιόδους που πρέπει να λείπει αρκετά από τα κορίτσια, εκείνες δεν νιώθουν την απουσία της.
Εγώ πάλι, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως θαυμάζω την Νάντια για όλα τα παραπάνω και για πολλά περισσότερα. Και ακόμα πιο πολύ, μπορώ να πω με ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα πως όχι μόνο την αγαπάω αλλά κυρίως την σέβομαι. Την σέβομαι γιατί σιχαίνεται το ψέμα. Την σέβομαι για το θάρρος που δεν είχα ποτέ εγώ και αποκτάω μαζί της. Την σέβομαι γιατί ό,τι και να φοβάται, βρίσκει τρόπο και κουράγιο να το αγκαλιάσει και να πορευτεί μαζί του μέχρι να το νικήσει. Την σέβομαι για την γενναιοδωρία της, για το βαθύ, αληθινό χαμόγελο της και κυρίως γιατί δεν ξεχνάει πως πάνω από όλα είναι άνθρωπος και αξίζει κανείς να μην το ξεχνάει…
*Ο Μάξιμος Μουμούρης είναι ηθοποιός και σύζυγος της Νάντιας Γιαννακοπούλου
Στέλιος Μαυρίδης-Μιχάλης Κατρίνης
Μια πρόταση ρήξης και ελπίδας για μια παράταξη που συνθέτει, ενώνει και εμπνέει
Οι εσωκομματικές εκλογές της 6ης και 13ης Οκτωβρίου πρέπει να σηματοδοτήσουν μια νέα αφετηρία για το ΠΑΣΟΚ, το κίνημα που έχει ανάγκη η χώρα. Για να συμβεί όμως αυτό, το ΠΑΣΟΚ οφείλει πρωτίστως να ακούσει τους πολίτες και να ενώσει τις πλειοψηφικές δημοκρατικές δυνάμεις που αναζητούν έναν σταθερό, αξιόπιστο, εναλλακτικό πόλο διακυβέρνησης, στον οποίο θα μπορούν να ακουμπήσουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους και να ατενίσουν ξανά με αισιοδοξία το αύριο.
Στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να εμπνεύσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, παρά την καθίζηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες βέβαια, κατά τη διαδικασία εκείνη έστειλαν ένα σαφές μήνυμα ότι δεν εμπιστεύονται πιά την Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως, δεν εντόπισαν μία αξιόπιστη εναλλακτική και με ρεαλιστική προοπτική πρόταση στην οποία να μπορούν να στηριχθούν.
Μέσα από την επικείμενη εσωκομματική διαδικασία τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος, οφείλουν να επιλέξουν τον υποψήφιο που μπορεί να αντιληφθεί το μήνυμα των πολιτών και να το κάνει πράξη, επαναφέροντας την ελπίδα σε μια πληγωμένη κοινωνία που δικαίως αναζητά ξανά την πολιτική δύναμη που, όπως και στο παρελθόν, θα αλλάξει τη ζωή της. Αυτό θα το πετύχει μόνο εκείνος που θα εμπνεύσει τους πολίτες να συστρατευτούν σε μια πλατιά παράταξη με σαφείς θέσεις και προτάσεις για όλα τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, όπως η ακρίβεια, τα ενοίκια, τα εργασιακά και η φορολογία, με κόκκινες γραμμές σε θέματα δημοσίων αγαθών και προστασίας του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ, με ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας και με εθνική, πατριωτική ατζέντα.
Ο Μιχάλης Κατρίνης, μέσα από την πορεία του, τις προτάσεις του αλλά και την κοινοβουλευτική του παρουσία έχει αποδείξει ότι θέλει, ξέρει και μπορεί να κάνει πράξη όλα τα παραπάνω, να εμπνεύσει και να συσπειρώσει γύρω του, με διείσδυση και αναφορά σε όλη τη δημοκρατική και προοδευτική βάση της κοινωνίας, που ξεπερνά κατά πολύ τα σημερινά στενά κομματικά όρια. Η στάση του φανερώνει έναν πολιτικό που δεν συμβιβάζεται με λογικές που οδηγούν στο περιθώριο, που προτιμά το φως από τις σκιές, με καθημερινές μάχες απέναντι σε νοοτροπίες που θέλουν το Κίνημα μικρό, σιωπηλό και ακίνδυνο. Με όραμα να αποτελέσει ξανά ένα Κίνημα ελπίδας και προοπτικής για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Είναι ζητούμενο και στοίχημα ο προοδευτικός κόσμος, στις 6 και στις 13 Οκτώβρη, να συμμετάσχει στη διαδικασία μαζικά και με σαφή επιλογή ρήξης με τη μίζερη αντίληψη του μικρομεσαίου κόμματος και στήριξης της ελπίδας για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που αναζητά μια μεγάλη παράταξη ικανή να την εκφράσει, να κυβερνήσει και να ξαναλλάξει τις ζωές μας».
*Ο Στέλιος Μαυρίδης είναι νομικός, επίκουρος καθηγητής του ΑΠΘ