Ο Τραμπ θεώρησε τον κορωνοϊό «συνωμοσία και fake news» για να πληγεί η αμερικανική οικονομία και να δυσκολέψει η επανεκλογή του τον Νοέμβριο -τώρα τρέχει και δεν σώνει να στοιβάζει πτώματα…
Ο Τζόνσον εκτίμησε ότι προκειμένου να σωθεί η οικονομία, δεν… είναι και μεγάλη ζημιά να πεθάνουν μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανοί, επέλεξε ως λύση την «ανοσία της αγέλης»- και τώρα, στην εντατική ο ίδιος, εισπράττει το ανάθεμα της βρετανικής κοινωνίας…
Ανάλογες «ξέγνοιαστες» πολιτικές αντιμετώπισης της πανδημίας, επέλεξαν αρχικά (με το νου στραμμένο αποκλειστικά στις οικονομικές επιπτώσεις…) κι’ άλλες χώρες, ακόμη και αναπτυγμένες στην Ευρώπη, από την «ψυχρή» Σουηδία του βορρά, μέχρι τις θερμές και χαρίεσσες του μεσογειακού νότου, Ιταλία και Ισπανία…
Η Ελλάδα, ήταν από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη, χώρες της Δύσης, που έσπευσαν να… φοβηθούν έγκαιρα και δημιουργικά, υιοθετώντας με αυστηρότητα (αλλά με σεβασμό της δημοκρατίας) τα μέτρα απομόνωσης που πήρε η Κίνα. Και τα οποία δικαιώθηκαν απόλυτα με την πάροδο του χρόνου. Και η πρωτοπορία της αυτή, αναγνωρίζεται σήμερα από όλους, τόσο στο εσωτερικό της κοινωνίας όσο και διεθνώς…
Σε περιόδους πρωτόγνωρων κρίσεων, αλλαγών και απειλών, «βεβαιότητες» και «απόλυτες αλήθειες» μπορεί ν’ αποδειχθούν σε βάθος χρόνου καταστροφικές. Ιδίως όταν η διάρκεια της κρίσης, η ανθεκτικότητά και οι μεταλλάξεις της είναι ακόμη άγνωστες. Επιβάλλεται επιφυλακτικότητα, υπομονή, μέριμνα ώστε οι «προμήθειες» να βαστήξουν για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα, να περιορισθούν στο ελάχιστο τα θύματα, να παραμείνει όσο γίνεται ακμαίο το ηθικό του κόσμου. Δεν είναι οι στιγμές για στοιχήματα και… κορώνα-γράμματα! Η υπεύθυνη εξουσία… δεν παίζει ζάρια!
Προτεραιότητα του Μητσοτάκη, οι ανθρώπινες ζωές. Και οι στατιστικές, ευτυχώς δικαιώνουν την επιλογή του. Παράλληλα, και με απόλυτη επίγνωση των βαρύτατων συνεπειών της πανδημίας στην οικονομία της χώρα που μόλις άρχισε να βγαίνει από μια πρωτοφανή 10ετή κρίση, η κυβέρνηση πήρε μια σειρά μέτρων στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων, επεδίωξε και πέτυχε να συμπεριληφθεί η χώρα στις ευρωπαϊκές οικονομικές ενισχύσεις λόγω πανδημίας και πανευρωπαϊκής ύφεσης, μερίμνησε για… «επιμελιτειακό απόθεμα» ώστε να είναι δυνατή η περαιτέρω στήριξη εργαζομένων και επιχειρήσεων, αν η κρίση επεκταθεί πέραν του επισφαλούς «προβλεπόμενου». Συντηρητική διαχείριση; Έστω- αλλά προσέχουμε για να έχουμε και για όσο χρειασθεί…
Για την κυβερνητική διαχείριση του υγειονομικού σκέλους της κρίσης, ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ (σ’ αντίθεση με τον βορβορώδη «ανεπίσημο» πλην επώνυμο…) δεν άσκησε την γνωστή του αντιπολιτευτική τακτική. Κατάλαβε ότι θ’ απομονωνόταν από την κοινωνία και το λαϊκό αίσθημα…
Ο κ. Τσίπρας, όμως, έκρινε, ως πρόσφορο και κομματικά συμφέρον, ν’ ασκήσει κριτική για την κυβερνητική διαχείριση του οικονομικού σκέλους της κρίσης. Και στην… λογική ενός ακόμη αριστερό-προοδευτικού «προγράμματος Θεσσαλονίκης» πρότεινε ένα πολύ large σχέδιο οικονομικής στήριξης σ’ αντίθεση με το (νεοφιλελεύθερο και ταξικό…) της κυβέρνησης, συνέστησε δε αυτά τα 26 δις να ριχτούν στην οικονομία «εμπροσθοβαρώς» και όλα μαζί, γιατί με την μετρημένη και σταδιακή οικονομική διαχείριση Μητσοτάκη όχι μόνο δεν θα προκληθούν αποτελέσματα, αλλά «αργότερα» θα απαιτηθούν πολύ περισσότερα κεφάλαια απ’ όσα αν δοθούν τώρα και μαζί… Πόσο «αργότερα», δεν λέει και δεν τον νοιάζει!
Το επιχείρημα Τσίπρα είναι ότι… «λεφτά υπάρχουν», αφού γι’ αυτό φρόντισε η πετυχημένη οικονομική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, που… άφησε ένα «μαξιλάρι» 30τόσων δις, «και τώρα τι θα κάνατε αν δεν υπήρχε;». Πάλι καλά που δεν ισχυρίσθηκε ότι… είχε προβλέψει την πανδημία γι’ αυτό αποταμίευε…
Μπορεί θεωρητικά και σε αποκλειστικά οικονομικό επίπεδο, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να έχει σοβαρά ερείσματα. Αλλά πόσο σοβαρή και υπεύθυνη θα ήταν μια τέτοια επιλογή μιας κυβέρνησης που έχει ν’ αντιμετωπίσει κατ’ αρχήν ένα πανδημικό πρόβλημα ανθρώπινης επιβίωσης, το οποίο μάλιστα ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει πόσο θα διαρκέσει! Κι’ αν ρίξουμε τώρα «όλα τα λεφτά» για (ελπίζοντας…) να σωθεί η οικονομία, και σε κάμποσους μήνες με την πανδημία εν ισχύ δεν θα υπάρχει «σάλιο» για τις επιτακτικές καθημερινές ανάγκες της κοινωνίας;
Για τον κ. Τσίπρα, μάλλον δεν θα υπάρχει πρόβλημα: θα «ξεχάσει» ότι αυτός είχε εισηγηθεί αυτή την «πολιτική σοκ», θα κατηγορήσει τον «νεοφιλελεύθερο, ακροδεξιό, ανίκανο» Μητσοτάκη για ανεπάρκεια και εγκληματικό ερασιτεχνισμό «μ’ αποτέλεσμα ν’ αφήσει απροστάτευτη μια ολόκληρη κοινωνία» και τότε… θα τον καλέσει «να λογαριαστούν», καθώς ονειρεύονται κάποια ιδεοληπτικά απολιθώματα στο κόμμα του.
Μια απορία: εκεί στην Κουμουνδούρου, δεν προβληματίζονται για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, των ψηφοφόρων όλου του φάσματος, εγκρίνουν και εμπιστεύονται τις κυβερνητικές επιλογές σ’ όλα τα επίπεδα των κρίσεων; Εν κενώ και με το νου στραμμένο στην ρεβάνς (των εκλογών του Ιουλίου, της… μεταπολίτευσης, του Εμφυλίου, διαλέγετε και παίρνετε!) πολιτεύονται; Δεν κατάλαβαν τίποτε; Ή έχουν επιθυμήσει την ασφαλή και ανέμελη θαλπωρή του 3% και δεν βλέπουν την ώρα να την ξαναβρούν;