Η πολυδιαφημιζόμενη από συριζαϊκές γραφίδες «κεντρώα στροφή» του κ. Τσίπρα κατέρρευσε μέσα σε είκοσι ημέρες: τόσο άντεξε χωρίς την τοξική και λαϊκίστικη παρουσία του Παύλου Πολάκη.
Ειλικρινά δεν περίμενα από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μια τόσο απότομη κωλοτούμπα. Είχα σχεδόν πιστέψει κι εγώ, όπως αρκετοί άλλοι, ότι ο κ. Τσίπρας είχε καταλάβει επιτέλους τη ζημιά που του προκαλούσε ο βουλευτής Χανίων. Νόμιζα ότι θα αξιοποιούσε την έξωση Πολάκη υπέρ του, ως αδιαμφισβήτητο προεκλογικό ατού, ως άνοιγμα στον μεσαίο χώρο όπου υστερεί δραματικά. Και ότι με τη διαγραφή του θα έβαζε τέλος στην τοξικότητα, τον ρεβανσισμό και τις χυδαίες απειλές, σηματοδοτώντας έτσι μια στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στη μετριοπάθεια και τον κόσμο της λογικής.
Έκανα λάθος. Η παράσταση «στροφή στο Κέντρο» άντεξε είκοσι ημέρες και κατέβασε ρολά. O Πολάκης δείχνει να επιστρέφει αναβαπτισμένος στον ΣΥΡΙΖΑ, ως στυλοβάτης και ψυχή του κόμματος, ως απαραίτητος προεκλογικά. «Σιγά μην τους κάναμε το χατήρι» έγραψε, θριαμβολογώντας, στην πρώτη του ανάρτηση. Τα ίδια κομματικά όργανα που τον έστειλαν στο Πειθαρχικό για διαγραφή αποφάσισαν ομόφωνα την παραμονή του στο ψηφοδέλτιο! Και κανείς δεν έδειξε να διερωτάται στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πώς θα εξηγήσουν στον κόσμο αυτό το πρωτοφανές πισωγύρισμα.
Συμπέρασμα: Ο πολακισμός θριάμβευσε γιατί ο Πολάκης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Πολάκης. Η εξπρές επιστροφή του αυτό σηματοδοτεί: την ήττα της ηγεσίας του κόμματος, που άντεξε μόνο είκοσι ημέρες να περιπλανιέται στον κεντρώο χώρο. Τέλος οι δοκιμές μετριοπάθειας, επιστροφή στη γνώριμη τοξικότητα. Είναι μια απόφαση που θα στοιχίσει εκλογικά στον κ. Τσίπρα, γιατί υπονομεύει την αξιοπιστία του: οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει τη δύναμη ή τη βούληση να αλλάξει το κόμμα του. Στρέφεται για βοήθεια σε ένα τοξικό στέλεχος που απομάκρυνε ο ίδιος ως βαρίδι. Είναι μια μορφή αυτοχειρίας να ανακαλείς έναν ανθρωποδιώκτη, τον οποίο πρόσφατα αποκήρυξες γιατί έχανες όλο το σκεπτόμενο ακροατήριο της κεντροαριστεράς.
Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο κ. Τσίπρας έκανε μια άτεχνη προσπάθεια να φορέσει στον Πολάκη το κοστούμι της μετριοπάθειας. «Δεν χρειάζονται κραυγές και τοξικότητα, αλλά επιχειρήματα και νηφάλιος πολιτικός λόγος», είπε στην ομιλία του. Μα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι Πολάκης και νηφάλιος λόγος είναι δύο ασύμβατες έννοιες. Αυτό που εκφράζει ο βουλευτής Χανίων και σηματοδοτείται από τη φράση «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» παραμένει το κυρίαρχο σύνθημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και όλοι κατάλαβαν ότι για να παίξει τον ρόλο του τοξικού προβοκάτορα τον έφεραν πίσω.
Διαβάστε, για παράδειγμα, την επιστολή μετανοίας που έστειλε ο Πολάκης. Δεν αναιρεί τίποτα από όσα είπε: αντί να ζητήσει συγγνώμη από τα πρόσωπα που απείλησε και στοχοποίησε (δημοσιογράφους, δικαστές, κρατικούς αξιωματούχους κ.λπ.), ζήτησε συγγνώμη μόνον από τον Τσίπρα και τα συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι δεν ήθελε να τους αμφισβητήσει. Δεν άλλαξε, επομένως, τίποτα που να εξηγεί λογικά την επιστροφή του. Μόνον η έξαλλη εξέδρα το θεώρησε φυσικό. Για τους υπόλοιπους κρίνεται ως μια απωθητική απόφαση.
Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για τη μεταστροφή Τσίπρα στο θέμα Πολάκη. Ίσως η μετακίνηση κάποιων ψηφοφόρων στον Βαρουφάκη τον τρόμαξε και επηρέασε την κρίση του. Ίσως να ισχύει η φήμη ότι ο Πολάκης πιεζόταν να κάνει δικό του κόμμα για να κόψει 2-3 μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, μια ερμηνεία εξάγεται σίγουρα από τις δημοσκοπήσεις. Θα πρέπει να ένιωσαν τρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ όταν διαπίστωσαν ότι, ακόμα και μετά την τραγωδία στα Τέμπη, είναι από 3,2 ως 7,4 μονάδες πίσω από τη ΝΔ, παρότι πίστευαν σε κατάρρευση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, και η ΝΔ παραμένει πρώτη, ενώ το ποσοστό των δυσαρεστημένων μετακομίζει στην επικράτεια της αδιευκρίνιστης ψήφου, αλλά δεν προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ. Αυτό επιτρέπει στη ΝΔ να διατηρεί ισχυρές ελπίδες ανάκαμψης, για πολλούς λόγους: οι πολίτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απεύχονται την ακυβερνησία. Μετά από δεκαπέντε χρόνια πολλαπλών κρίσεων επιθυμούν τη σταθερότητα και την ανάπτυξη, απωθούνται από την μπαχαλοποίηση και ζητούν ουσιαστικές αλλαγές. Επίσης, ψηφίζουν συγκριτικά, με την ψήφο τους αποκλείουν το κόμμα που θεωρούν ως χειρότερο. Και όσο η εναλλακτική είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πολάκης, τόσο οι δυσαρεστημένοι θα προσεγγίζουν τη Νέα Δημοκρατία.
Από την άποψη αυτή, η παραμονή του Πολάκη στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ανέλπιστο δώρο στον Μητσοτάκη. Ένα παράθυρο πολιτικής ευκαιρίας ανοίγει για τη ΝΔ, για να ξεκαθαρίσει μια και καλή το τοπίο, να αγκιστρωθεί οριστικά στο Κέντρο, και να πείσει τους πιο δύσπιστους ψηφοφόρους να την εμπιστευθούν ξανά, έργο όχι ακατόρθωτο.