Το φτιασίδωμα της ιστορίας για να ικανοποιεί τις εκάστοτε ανάγκες- εθνικές, κομματικές, ιδεολογικές, ιδεοληπτικές, φανατισμού μερίδας της κοινωνίας- δεν είναι κάτι άγνωστο ή σπάνιο στον κόσμο μας.
Επιχειρείται με συνέπεια και αξιόλογα αποτελέσματα από αρχαιοτάτων χρόνων. Επίμαχες σελίδες της ιστορίας ξαναγράφονται κατά καιρούς, οι σκοπιμότητες αυτού του αναθεωρητισμού επισημαίνονται από τους ειδικούς, το φτιασίδωμα από την μία πλευρά οδηγεί σε ανάλογο φτιασίδωμα και την απέναντι.
Η αλήθεια είναι ότι άπαξ και η ιστορία γράφεται από ανθρώπους, φέρει εκ σπέρματος την αμφιβολία της αντικειμενικότητας. Και κατά το τι συμφέρει ποιους σε κάθε εποχή, αυτό που ισχύει φαίνεται να είναι το «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, τα δυσκόλως εννοούμενα… αγνοούνται- τα υπόλοιπα τα ανακυκλώνουμε κατά το δοκούν…».
Δείτε τις υπερβολές, εν ονόματι της υστερίας του «πολιτικά ορθού», που ξεκίνησαν στις ΗΠΑ αλλά και τον κόσμο ολόκληρο μετά την πρόσφατη έκρηξη ρατσισμού στις Ην. Πολιτείες. Πρώτος λάδι στην φωτιά έριξε για προφανείς προεκλογικούς λόγους ο σαλτιμπάγκος Τράμπ. Το μίσος και η πόλωση νομίζει ότι τον συμφέρουν, θέλει τους «ευσεβείς λευκούς συντηρητικούς» του αμερικανικού ονείρου να φανατίζονται και να φοβούνται τους «άλλους». Με υπερβολές (κι’ ας φαντάζουν «δικαιολογημένες»…) αντέδρασε και η άλλη πλευρά τόσο μέσα στις ΗΠΑ όσο και τον υπόλοιπο κόσμο που το κίνημα «η ζωή των μαύρων μετράει!» βρήκε μεγάλη ανταπόκριση.
Γκρεμίζονται αγάλματα ιστορικών και πολιτικών προσωπικοτήτων που έδρασαν… τους περασμένους αιώνες, όταν το δουλεμπόριο αποτελούσε μια κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Μέχρι και το άγαλμα του Τσόρτσιλ επιχείρησαν να ρίξουν στο Λονδίνο, επειδή κρίθηκε ότι… δεν ήταν όσο εμφατικά αντιρατσιστής θα έπρεπε! Αποσύρθηκε η ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» που γυρίστηκε πρίν…80 χρόνια, επειδή εμφανίζει εξιδανικευμένα τον αμερικανικό Νότο την εποχή του Εμφυλίου. Η πλατφόρμα που την απέσυρε, διευκρίνισε ότι θα είναι πάλι διαθέσιμη, αφού εκπονηθεί κάποιο «συνοδευτικό πρόγραμμα» που θα αναλύει και θα εξηγεί τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε!
Ο στρατευμένος φανατισμός δεν συμβάλλει στην εξεύρεση λύσης. Απλώς επιβαρύνει το πρόβλημα. Κι’ αν γκρεμισθούν όλα τα αγάλματα «επίμαχων» προσωπικοτήτων, θα πάψει ο ρατσισμός και το δουλεμπόριο ν’ αποτελούν μια ιστορικά καταγεγραμμένη πραγματικότητα; Αν δεν αγωνιστεί το πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ να ξεριζώσει από το DNA της… μισής Αμερικής τον γενετικό (και καλλιεργούμενο!) ρατσισμό της, με πολιτικές και μέτρα που σταδιακά θα πείσουν την συντηρητική αμερικανική κοινωνία να λογικευθεί, θα πάψουν να υπάρχουν (και να είναι αποδεκτοί) αστυνομικοί που θα πατάνε στον λαιμό τους «νέγρους», που πρώτα θα… πυροβολούν και μετά θα ρωτάνε;
Το παράδοξο, αλλά ευεξήγητο, είναι ότι στην σημερινή Αμερική που πατάει τους μαύρους στον λαιμό, δοξάζονται και έχουν γίνει είδωλα στην πολιτική, το θέαμα, τις τέχνες, τον αθλητισμό… κατάμαυρες προσωπικότητες! Απλώς, αυτές είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, είναι αυτοί που «ξέφυγαν και πέτυχαν»- και αν κάτι σέβεται η λευκή Αμερική είναι η κοινωνική και (κυρίως…) οικονομική καταξίωση.
Θέλει μεγάλη προσπάθεια και υψηλόφρονα πολιτική ηγεσία η σταδιακή κατάργηση στην πράξη των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ- αλλά ενδεχομένως εν προοπτική και στην Ευρώπη των εκατομμυρίων προσφύγων…
Το να φτιασιδώνεις με ψιμύθια την ιστορία, να αναθεματίζεις καταστάσεις και προσωπικότητες που στο παρελθόν και επί αιώνες συνιστούσαν την «κανονικότητα» του τότε κόσμου, είναι σα να χώνεις το κεφάλι σου στην άμμο, να «χαπακώνεσαι» για ν’ αντέξεις πρόσκαιρα την αλήθεια…