Η πιο πολύπλοκη και πολυεπίπεδη ποιοτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, που συνήθως γίνεται σε πιο ήρεμο πολιτικό κλίμα, δείχνει ότι ο κύριος και κρίσιμος χώρος προς τον οποίο έχασε ψήφους η ΝΔ είναι αυτός του κέντρου.
Βεβαίως και «πλήρωσε» και για τον επίμαχο νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια που ενόχλησε το πλέον συντηρητικό κοινό της, αλλά αναλογικά έχασε περισσότερους από την κεντρο-προοδευτική δεξαμενή που έχει αποκτήσει. Αυτή που ανέδειξε τον Μητσοτάκη πρόεδρο της ΝΔ το 2016, του έδωσε την εξουσία το 2019, τον εμπιστεύθηκε πανηγυρικά δύο φορές το 2023, και στις ευρωεκλογές (και σε μεγάλο βαθμό εκ του ασφαλούς, σε ό,τι αφορά την κανονικότητα της χώρας) του… «έκανε μούτρα», του έβγαλε κίτρινη κάρτα.
Το κοινωνικό «Μέτωπο Λογικής» που έδωσε στη ΝΔ (του Μητσοτάκη) το εκρηκτικό 41% το 2023 πόνταρε ότι η νέα διακυβέρνηση έχει μια καθαρή νέα τετραετία για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του 2019, και που σε πολλές περιπτώσεις καθυστέρησε λόγω απανωτών κρίσεων και απρόβλεπτων διεθνών συγκυριών. Του είπε, μ’ άλλα λόγια, «έλα να τελειώσεις τη δουλειά που δεν τέλειωσε».
Αλλά, στον ένα χρόνο που μεσολάβησε από τις περσινές βουλευτικές εκλογές, σε πολλούς τομείς (υγεία, παιδεία, κατάσταση στο Δημόσιο, ασφάλεια, ακρίβεια, ανάπτυξη…) η κυβέρνηση συνέχισε να επιδεικνύει ακατανόητη ατολμία και… σημειωτόν στις εμβληματικές μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί. Και… τα έδωσε όλα, παρουσιάστηκε αδιαπραγμάτευτη και ανυποχώρητη, επέδειξε αταλάντευτη πυγμή στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Κομβικό ζήτημα στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας, που, πάντως, δεν ήταν πρώτη και πιεστική προτεραιότητα. Και η οποία, εν πάση περιπτώσει, μπορούσε να γίνει παράλληλα και ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες (και υπεσχημένες) ουσιαστικότερες για την καθημερινότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας της «καθημερινής» κοινωνίας. Παρασύρθηκε από μειοψηφίες που… έγραφαν μανιωδώς όλο και περισσότερα ποστ στο διαδίκτυο; Φοβήθηκε συγκρούσεις με… αειθαλή ταξικά, οικονομικά και συνδικαλιστικά κατεστημένα; Εκτίμησε λάθος τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις ενός ευρύτατου φάσματος που… του τα έδωσαν όλα; Συνάντησε τεράστιες πιέσεις από εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις -κόντρα στις οποίες, πάντως, εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ το 2016 όταν ένα ευρύτατο κοινό του είπε να τις αγνοήσει;
Τώρα, το Μαξίμου λέει και δείχνει να «έλαβε το μήνυμα». Και ότι η κυβέρνηση θα στρωθεί στη δουλειά με πείσμα, επιμονή και ταχείς ρυθμούς. Έχει μπροστά της ένα (θεωρητικά) απαλλαγμένο πολιτικών εξάρσεων διάστημα τριών χρόνων, χωρίς να μεσολαβούν εκλογές και τα συναφή… παρελκόμενα. Και για να το πετύχει αυτό, να «κάνει τη δουλειά», ο κ. Μητσοτάκης προχώρησε και σε ανασχηματισμό. Που, όμως, δυσκολεύεσαι πώς να τον χαρακτηρίσεις: «εκ βάθρων», «δομικό», «γενναίο» «επαναστατικό»; Εκ πρώτης όψεως μάλλον σε… ανακύκλωση φέρνει και αμηχανία επειδή… έπρεπε να γίνει!
Όταν το 2019 η νέα διακυβέρνηση εγκαθίστατο στο Μαξίμου, εντυπωσίασε εξ αρχής θετικά με το προ πολλού (και «εν όψει») επεξεργασμένο σχέδιο «Επιτελικού Κράτους», τους περιβόητους «μπλε φακέλους» με το σχέδιο δράσης που ενεχείριζε ο πρωθυπουργός σε κάθε υπουργό. Τώρα; Είναι ικανή συνθήκη η τοποθέτηση νέου υπουργού σε «βόμβες» υπουργεία, όπως λ.χ. το… υπερ-υπουργείο Ανάπτυξης, που θα «δαμάσει» και την καλπάζουσα της καθημερινής ακρίβεια, που (για να μην κοροϊδευόμαστε…) κάθε άλλο παρά «κυρίως εισαγόμενη…» είναι; Όπως και η ενέργεια (με τα πανίσχυρα καρτέλ) της ανά μήνα «λυπητερής» της ΔΕΗ;
Αρκεί η αλλαγή του υπουργού Γεωργικής Ανάπτυξης (ανεξαρτήτως προσόντων και ικανοτήτων), για να κοπεί ο Γόρδιος Δεσμός της επί δεκαετίες ελλείψεως μακροπρόθεσμου, επεξεργασμένου, κοστολογημένου (και περιβαλλοντικά) προγράμματος εκ βάθρων αναδιοργάνωσης της πρωτογενούς παραγωγής στην χώρα.
Ναι. Έχει τον χρόνο η κυβέρνηση να προχωρήσει με βήμα ταχύ σε… διόρθωση ημαρτημένων η κυβέρνηση, να «κάνει την δουλειά». Αρκεί πριν ξεκινήσει, να επεξεργασθεί τις προδιαγραφές της δουλειάς, να βρει τα κατάλληλα εργαλεία, και τέλος να κλείσει και τους κατάλληλους, ικανούς «τεχνίτες»…
Οψόμεθα.