Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν στο ευρωκοινοβούλιο και στα ευρωσαλόνια, αν είναι “πολιτικώς ορθόν” το χαρτοφυλάκιο του Έλληνα αντιπροέδρου της Κομμισιόν Μαργαρίτη Σχοινά να ονομάζεται “Προστασίας του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής”, ή αν ο τίτλος αυτός υποδηλοί (και αποτελεί προανάκρουσμα για σχετικά εγκλήματα…) ακροδεξιά, ρατσιστική, αντίθετη με τον σεβασμό ων ανθρώπινων δικαιωμάτων πολιτική προδιάθεση της νέας προέδρου της Επιτροπής κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, που ευαγγελίζεται και ανάλογες πολιτικές!
Γιατί αυτό; Επειδή στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο του νέου αντιπροέδρου, περιλαμβάνονται η μετανάστευση και η ασφάλεια! Υπαρκτά και φλέγοντα προβλήματα από τα οποία δοκιμάζεται συθέμελα η Ενωμένη Ευρώπη, αλλά (προφανώς…) δεν είναι σωστό να τα ονοματίζουμε ή να τα αντιμετωπίζουμε ριζικά, μπας κι χαρακτηρισθούν όλοι οι Ευρωπαίοι… ακροδεξιοί, ρατσιστές, φανατικοί νεοχιτλερικοί…
Βέβαια, σ’ αυτό το ίδιο χαρτοφυλάκιο περιλαμβάνονται ο σεβασμός των ευρωπαϊκών αξιών, η πίστη στις αρχές της δημοκρατίας, η αναπτυξιακή συνεργασία και η διασυνοριακή καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Της οποίας δεκάδες θύματα θρηνεί, τα λίγα τελευταία μόνο χρόνια, η Ευρώπη.
Είναι ή δεν είναι η μετανάστευση η τρομοκρατία και η ασφάλεια (με τις επιπτώσεις της στην δημοκρατία, τις ευρωπαϊκές αξίες και την ανάπτυξη) καίρια προβλήματα που ταλαιπωρούν όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά ολόκληρο τον δυτικό κόσμο; Ποιο το πρόβλημα, λοιπόν, να… παραδεχθούμε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και πρέπει να κάνουμε κάτι συντονισμένα, άμεσα και δραστικά; Και γιατί να ενοχλεί το φιλελεύθερο και δημοκρατικό ευρωπαϊκό φρόνημα του διαφωτισμού, γιατί να προκαλεί φοβίες και αντιδράσεις ο τίτλος “Προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής”; Κάτι που ζηλεύουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο θέλουμε να προστατεύσουμε και εξασφαλίσουμε, όχι… να ξεκάνουμε και να κρεμάσουμε όσους πιστεύουν και ακολουθούν άλλο τρόπο ζωής! Όσοι επισείουν τον κίνδυνο περί του αντιθέτου, απλώς είτε υποκρίνονται είτε εθελοτυφλούν.
Αυτοί που οραματίσθηκαν την “Ενωμένη Ευρώπη”, ήταν σοβαροί πολιτικοί μεγάλου διαμετρήματος που είχαν βιώσει την τραγωδία δύο παγκοσμίων πολέμων (οι οποίοι ξεκίνησαν από την Ευρώπη και τις διαμάχες των κρατών της), και αποφάσισαν το “ποτέ πια ξανά!” από ευχή να προσπαθήσουν να το κάνουν πραγματικότητα…
Η άνδρωση της Ενωμένης Ευρώπης, έγινε σε περιόδους μακράς οικονομικής και κοινωνικής ευρωστίας. Κατά κάποιον τρόπο, “έμαθε” και αφέθηκε να πιστεύει ότι στο διηνεκές έτσι θα είναι οι συνθήκες, άντε το πολύ να δοκιμάζεται από ήσσονος σημασίας κρίσεις. Απέκτησε (και σχεδόν… θεοποίησε) ένα βραδυκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό, οι διαδικασίες και οι διαβουλεύσεις ,με αποτέλεσμα τους αλλεπάλληλους συμβιβασμούς, προτιμήθηκαν από τις άμεσες δράσεις. Ακόμη και οι μηχανισμοί διαχείρισης κρίσεων, το ίδιο ημιτελείς, αργόσυρτοι και διαδικαστικοί. Η μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, το επιβεβαίωσε περίτρανα. Και η Ελλάδα, ήταν η πρώτη που το ένοιωσε τόσο σκληρά και βίαια στο κορμί της…
Όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και στον τομέα του μεταναστευτικού-προσφυγικού, όπου η υστερόβουλη αμηχανία και διστακτικότητα της Ευρώπης, την κατέστησε στην πραγματικότητα “ευρωπαϊκό γκέτο” για να μπορούν οι εκ του ασφαλούς νέο-ελευθεριάζοντες στα ευρωσαλόνια να θεωρητικολογούν περί “ακροδεξιάς απειλής” και αμφισβήτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θέλουν την FRONTEX, αλλά δυσφορούν στην υλοποίηση της αποστολής της που είναι η φύλαξη των συνόρων και η διασυνοριακή καταπολέμηση της εισαγόμενης τρομοκρατίας! Θέλουν μια Ευρώπη…μητέρα Τερέζα, που θα δείχνει ανθρωπιά και κατανόηση στους απόκληρους όλου του κόσμου-αλλά υπό την προϋπόθεση ότι το αναπόφευκτο βάρος (και τους κινδύνους) της παρουσίας τους θα το υφίστανται οι διάφορες περιφερειακές “Μόριες”, όχι οι εύτακτες δικές τους αυλές.
Πρόβλημα υπάρχει (και θα διογκούται συνεχώς…) για την Ευρώπη και με τις ατέλειωτες ροές των μεταναστών και προσφύγων, και με την ασφάλεια της από την ανεξέλεγκτη παρείσφρηση φανατικών τρομοκρατών (δεν το ζούμε;) αλλά και με την διατήρηση και εξέλιξη του “ευρωπαϊκού τρόπου ζωής”, για τον οποίον αντί να είμαστε περήφανοι, ντρεπόμαστε και απολογούμαστε!
Γιατί εμείς οι Ευρωπαίοι σεβόμαστε και προσαρμοζόμαστε στον, π.χ., ισλαμικό τρόπο ζωής, για να μην προσβάλλουμε και προκαλέσουμε τους ντόπιους και τον τρόπο ζωής τους, όταν για τον οποιοδήποτε λόγο καλούμαστε να ζήσουμε σε τέτοιο περιβάλλον, γιατί οι γυναίκες μας δεν βγαίνουν με… μονικίνι στις πλαζ, γιατί αποφεύγουμε τις ερωτικές διαχύσεις δημόσια, γιατί στερούμαστε το αλκοόλ του οποίου η χρήση απαγορεύεται; Η ευρωπαϊκή μας αντίληψη περί σεβασμού του άλλου, σε πλήρη εφαρμογή. Εκείνοι που έρχονται με παράνομους και ημινόμιμους τρόπους στην Ευρώπη, γιατί δεν δείχνουν τον ίδιο σεβασμό αλλά θέλουν να επιβάλλουν τον “δικό τους” σε βάρος του “δικού μας” τρόπους ζωής;
Να δεχθούμε (υπό όρους και προϋποθέσεις ένταξής τους στην κοινωνία) πρόσφυγες που η κατάσταση στην χώρα τους τους απειλεί. Να δεχθούμε και μετανάστες- όσους μπορούμε ν’ αντέξουμε οικονομικά και υπάρχει αντικειμενικά δυνατότητα να ενταχθούν στην εθνική παραγωγική διαδικασία. Αλλά να τους δεχθούμε ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά κράτη ανάλογα με τις δυνατότητές μας, επωμιζόμενα και το ανάλογο κόστος. Και να καταστήσουμε απόλυτα σαφές σ’ αυτούς, ότι εδώ που ήρθαν πρέπει να σέβονται (όχι να ενστερνίζονται κατ’ ανάγκην) τον “τρόπο ζωής” μας, και να μην αντιδρούν στα δικά μας στάνταρτς για την εξασφάλιση της ασφάλειάς μας. Τόσο απλά…
Αυτό θα έπρεπε να απασχολεί, προς αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να δραστηριοποιούνται δυναμικά οι διάφοροι “δικαιωματιστές” (στα λόγια…) και ούλτρα φιλελεύθεροι δημοκράτες, αντί να δίνουν… μάχες εντυπώσεων για τον τίτλο του χαρτοφυλακίου του κ. Σχοινά.
Μία από τις αιτίες που κατέστρεψαν το Βυζάντιο, ήταν οι ατέρμονες… “θεσμικές” βυζαντινολογίες του. Στην σύγχρονη και δοκιμαζόμενη Ευρώπη, ας δούμε επιτέλους τον στόχο, και όχι μόνο να βλέπουμε και ν’ ασχολούμαστε με το… δάκτυλο που τον δείχνει επιτιμητικά…