Ο Κωνσταντίνος Ζούλας είναι έξυπνος άνθρωπος, πολύ καλός δημοσιογράφος, νέος στον τομέα που αποφάσισε ν’ ακολουθήσει αφήνοντας πίσω του μια πολύ επιτυχημένη και με προοπτικές σταδιοδρομία στα ΜΜΕ.
Ξέρει ότι αναλαμβάνοντας το τιμόνι της ΕΡΤ, τα προβλήματα, οι εγγενείς δυσκολίες και οι αγκυλώσεις που θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει, είναι πολύ μεγαλύτερες από τις προκλήσεις για θετικό έργο.
Ξέρει ακόμη, ότι ως προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού για την ηλεκτρική αυτή καρέκλα, και «βεβαρημένος» με την προηγούμενη ιδιότητά του ως διευθυντής του γραφείου Τύπου του Μητσοτάκη θα έχει την «ρετσινιά» του κομματικού γκαουλάιτερ στο πολύπαθο «μαγαζί».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη με την γνωστή υποκρισία, αυθάδεια και την προπέτεια που τον χαρακτηρίζει και ως αντιπολίτευση, έσπευσε να καταγγείλει την επιλογή Ζούλα ως επιβεβαίωση της αντίληψης του πρωθυπουργού «το κράτος στην υπηρεσία της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά που παραπέμπει σε αυταρχικές αντιλήψεις για τον έλεγχο της δημόσιας συχνότητας από το πρωθυπουργικό γραφείο, καταλύοντας κάθε δυνατότητα αντικειμενικής ενημέρωσης…»!
Κοίτα ποιος μιλάει, ο ΣΥΡΙΖΑ της Ακριβοπούλου, του Καψώχα, του Αρβανίτη και… του Τσακνή- για να μην σπαταλιόμαστε και σε αναφορές απλών στρατιωτών της «αριστερής» ΕΡΤ, που υπηρέτησαν ως μισθοφόροι… Ναι, ναι ο ΣΥΡΙΖΑ με την μνήμη χρυσόψαρου!
Αλλά ο Τσίπρας και το επιτελείο του, αυτοί είναι, αυτό (την λασπολογία και τον αποπροσανατολισμό) ξέρουν καλά να κάνουν κι αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και ως αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τις… διαβεβαιώσεις περί προοδευτικού κεντροαριστερού «εκσυγχρονισμού». Δεν μπορούν, παρά να έχουν τα αντανακλαστικά του σκύλου του Παβλόφ…
Δεν είναι αυτοί το θέμα. Το θέμα είναι αν η νέα ηγεσία της ΕΡΤ θα κατορθώσει ν’ αποκαταστήσει το ( βαριά πληγωμένο από το παρελθόν, αν και ποτέ δεν απέπνεε τόση κομματίλα, όσο επί των ημερών Τσίπρα) κύρος της, αν θα μπορέσει (και της επιτρέψουν) ν’ αποκτήσει αξιοπιστία που χαρακτηρίζει όλες τις δημόσιες τηλεοράσεις της Ευρώπης, αν θα πείσει τα εκατομμύρια τηλεθεατών που την εγκατέλειψαν λόγω κομματικής χυδαίας διατεταγμένης υπηρεσίας και στρέβλωσης, να ξαναγυρίσουν σ’ αυτή και να ν’ αρχίσουν σιγά –σιγά να την εμπιστεύονται πάλι.
Ο Μητσοτάκης, κάθε άλλο παρά ανόητος είναι. Γνώριζε ότι η συγκεκριμένη επιλογή του, πολιτικά και σημειολογικά αρνητικά φορτισμένη, θα προκαλούσε αντιδράσεις. Γιατί, λοιπόν, την έκανε; Μα, ακριβώς για να σηματοδοτήσει την επιμονή του ότι η ΕΡΤ πρέπει επιτέλους να γίνει μια… κανονική δημόσια τηλεόραση! Παίρνει ο ίδιος την ευθύνη για την πρόκληση, και ή θα καρπωθεί (προσωπικά αλλά και ως κυβέρνηση) το θετικό αποτέλεσμα, ή θα τον στιγματίσει η αποτυχία μόνιμα.
Ο κ. Ζούλας, ξεκινάει από ένα πολύ αβανταδόρικο σημείο: οτιδήποτε κι’ αν καταφέρει να φτιάξει στην ΕΡΤ, θα θεωρηθεί… μεγάλη επιτυχία την οποία και θα πιστωθεί. Είναι τέτοια και τόσα τα χάλια της ΕΡΤ, ώστε ο πήχης για τον νέο πρόεδρό της, είναι πολύ χαμηλά. Σχεδόν στο επίπεδο του εδάφους. Αυτό, θα του προσφέρει χρόνο, ανοχή και αναγνώριση, πολύ χρήσιμα όλα για να επιχειρήσει το τιτάνιο και εκ βάθρων έργο ανασυγκρότησης της ΕΡΤ. Για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, τα δύσκολα έρχονται σε βάθος χρόνου, ακολουθούν τις όποιες αναγκαίες (και εντυπωσιακές, για τον κόσμο) αυτονόητες πρώτες κινήσεις.
Η νέα ηγεσία της ΕΡΤ, θα κριθεί σε βάθος χρόνου και σε πολλά επίπεδα, πέρα του πρώτου και εύκολου στόχου της αντικειμενικής ενημέρωσης. Στον ρόλο που υποχρεούται να διαδραματίσει στον πολιτιστικό τομέα, τον εκπαιδευτικό, τον ψυχαγωγικό- τομείς που τα ιδιωτικά κανάλια ή αδιαφορούν ή βρίσκουν ασύμφορους από πλευράς (εύκολου και γρήγορου) κέρδους. Θα λέγαμε ακόμη και στο infotainment, (πρωινάδικα, μεσημεριανά, νυχτερινά) πεδίο όπου τα περισσότερα ιδιωτικά διακρίνονται για χυδαιότητα, ευτέλεια, και ντροπή.
Ο ρόλος και η αποστολή της δημόσιας τηλεόρασης την οποία πληρώνει υποχρεωτικά ακόμη και όποιος… δεν διαθέτει τηλεοπτικό δέκτη είναι πολύ πια απαιτητικός. Και η τηλεόραση, δημόσια ή ιδιωτική είναι… ακριβό σπορ. Που πάει να πει κεφάλαια που θα εξασφαλισθούν (πέραν του «τέλους ΕΡΤ») από διαφημίσεις, υγιή ανταγωνισμό με τα δεδομένα ποιοτικά στάνταρτς που οφείλει να έχει η δημόσια τηλεόραση, χρηστή οικονομική διαχείριση, έλεγχο της σπατάλης και των προκλητικών συνδικαλιστικών αξιώσεων (στην ουσία, την ΕΡΤ την… διοικούν οι συνδικαλιστές!). Κι’ όλα αυτά, παράλληλα με τον αναγκαίο τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της ΕΡΤ, που… εκκρεμεί σχεδόν επί 15 χρόνια!
Πολύ φιλόδοξοι και δύσκολοι στόχοι. Που δεν θα «ξεχαστούν» λόγω απαραίτητου (όσο και σχετικά εύκολου) άμεσου ενημερωτικού εκδημοκρατισμού. Από όλα αυτά, και σε βάθος αμείλικτου χρόνου, θα εξαρτηθεί και θα κριθεί η επιτυχία, ή το «μια από τα ίδια» της νέας διοίκησης της ΕΡΤ.
Ο κ. Ζούλας, δεν «βολεύτηκε» με την τοποθέτησή του. Θα ισχυριζόμασταν το εντελώς αντίθετο. Ούτε θέλει ν’ αποδειχθεί «ένας ακόμη…» πρόεδρος της ΕΡΤ. Ξέρει που τον… έριξε ο «κολλητός» του (κατά τον κ. Τσίπρα…) πρωθυπουργός, που και αυτός με το «στοίχημα» της ΕΡΤ, ρισκάρει. Κι έκανε τις επιλογές (όπως και με την κυβέρνησή του) που περιμένει να τον δικαιώσουν. Ιδού η Ρόδος.
Υ.Γ: Η τηλεθέαση και η ακροαματικότητα της ΕΡΤ και της ΕΡΑ, θα «τσιμπήσουν» αμέσως τα πρώτα ποσοστά… επανάκαμψης τηλεακροατών, αν η νέα διοίκηση βρει τον τρόπο να γκρεμίσει αυτή την προκλητική προτομή- αηδία που έστησε στην είσοδο του ραδιομεγάρου (ύστερα από απαίτηση των συνδικαλιστών…), εις μνήμην «των νεκρών της ΕΡΤ», ο αλήστου μνήμης Τσακνής…