Βρισκόμαστε έξι μήνες (το πολύ οκτώ) πριν από τις εκλογές και η οξύτητα στην αντιπαράθεση αξιωματικής αντιπολίτευσης (κατά κύριο λόγο) με την κυβέρνηση, όλο και ανεβάζει γράδα.
Όλα, από το «είστε το κόμμα των παιδοβιαστών!» και το «όλοι Πάτσηδες, απατεώνες είστε…», μέχρι τις χαλκευμένες ειδήσεις, τις ψευδείς «αποκαλύψεις» των έμμισθων τρόλ της Κουμουνδούρου («η Κεραμέως δεν πληρώνει τα κοινόχρηστα!») και τα διατεταγμένα συκοφαντικά πρωτοσέλιδα κομματικών εντύπων ότι… «ο Μητσοτάκης παρακολουθεί το τηλέφωνο του Δένδια!» (άρα: δεν τον εμπιστεύεται, σε μια τέτοια μάλιστα κρίσιμη περίοδο…), δεν επιτρέπουν ουδεμία αμφιβολία για το τι πρόκειται να ζήσουμε μέχρι τις κάλπες.
Οι εσωκομματικές λεπτές ισορροπίες διαταράσσονται (και αποκαλύπτονται ιδία βουλήσει…) από την διακηρυγμένη στα λόγια επιδίωξη του κ. Τσίπρα να στρέψει το κόμμα προς τα κεντροαριστερά, για να αλιεύσει όπως ελπίζει κεντρώους που έχουν απογοητευθεί από την πολιτική Μητσοτάκη, και την αντίθεση των «σκληρών» ιδεολόγων της εμμονής στην αριστερή-επαναστατική πολιτική.
Λίγους μήνες πάντως πριν από τις εκλογές, αυτό που καταδεικνύουν οι πολιτικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η επιδίωξη της όλο και τοξικότερης αντιπολιτευτικής οξύτητας, οι πρωτοφανείς προσωπικές επιθέσεις του κομματικού απαράτ στον πρωθυπουργό, είναι πως δεν είναι και τόσο αποτελεσματικές. Η δημοσκοπική διαφορά υπέρ της κυβέρνησης παραμένει εντυπωσιακή, οι διαρροές ψηφοφόρων από τον ΣΥΥΡΙΖΑ προς την ΝΔ είναι διπλάσιες από τις αντίθετες, και ο προεκλογικός χρόνος εξαντλείται…
Θα υπέθετε κανείς ότι ο κ. Τσίπρας προ αυτών των δεδομένων, θα άλλαζε πορεία, θα κατόρθωνε να επιβάλλει την στρατηγική του σκέψη στους «σκληρούς», επισείοντας τον κίνδυνο της τέταρτης κατά σειρά εκλογικής ήττας από την ΝΔ, και την… αποδήμηση του ονείρου-στόχου του ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει στην εξουσία. Για να αποτελειώσει ότι… άφησε μισογκρεμισμένο κατά την διακυβέρνηση της «πρώτη φοράς αριστερά»…
Αντ’ αυτής της ρεαλιστικής στροφής, άσχετα με το αποτέλεσμα που θα είχε, βλέπουμε τον κ. Τσίπρα ν’ αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη της τοξικής αντιπολίτευσης «σα να μην υπάρχει αύριο!», υιοθετώντας ακροδεξιές επικίνδυνες τακτικές, τύπου Τράμπ στις ΗΠΑ και Μπολσονάρου στην Βραζιλία, στρώνοντας από τώρα το χαλί αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος!
Μια εβδομάδα πριν, ο κ. Τσίπρας κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό, ρωτώντας τον «να σκοπεύει να οδηγήσει στην χώρα σε εκλογές με ενεργό το κέντρο που διενεργεί τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις» πολιτικών αντιπάλων «δικών» του και δημοσιογράφων. Η ερώτηση, προφανέστατα έχει μια ξεκάθαρη σημειολογία, κάτι υπαινίσσεται…
Και για να μην μένουν …απορίες και λανθασμένες αποκωδικοποιήσεις της ερώτησης αυτής, μόλις πριν λίγες μέρες σε συνέντευξη που έδωσε, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαίτησε από τον πρωθυπουργό να προβεί σε τέσσερις «τουλάχιστον» ενέργειες για αδιάβλητες εκλογές. Να διατάξει τον άμεσο τερματισμό του κακόβουλου λογισμικού (που η κυβέρνηση αρνείται ότι χρησιμοποιεί, και ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της ΕΕ, PEGA, δεν έχει αποδεχθεί κυβερνητική χρήση του), να αντικαταστήσει αμέσως τον διοικητή της ΕΥΠ, καταξιωμένο διπλωμάτη καριέρας, ο διορισμός του πρόσφατα εγκρίθηκε από την Βουλή, να ζητήσει άμεση αντικατάσταση της αρμόδιας για την ΕΥΠ εισαγγελέως (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε για έναν τέτοιον εισαγγελέα, αντί για δύο που προβλεπόταν…) και τέλος να διοριστεί υπηρεσιακός υπουργός Προστασίας του Πολίτη , με διακομματική συναίνεση στην προεκλογική περίοδο, και όχι μόνο ο αρμόδιος για τις εκλογές υπουργός Εσωτερικών, όπως γίνεται πάντα , μαζί με τον αρμόδιο υπουργό Τύπου και ΜΜΕ.
Ο κ. Τσίπρας, απέφυγε (έξυπνα…) να συμπληρώσει τις απαιτήσεις του αυτές με το… λογική και συνήθη κατάληξη που συνοδεύει πάντα ανάλογες απαιτήσεις-τελεσίγραφα, δηλ. το «αλλιώς….»! Κατά την συνωμοτική του κουλτούρα, καλύτερα να αφήσει να Αιωρείται η απειλή. Ποια απειλή; Μα, ότι αν δεν γίνουν όλα αυτά (που κανένας δεν περιμένει ότι θα γίνουν…), θα βγει το βράδυ των εκλογών, αν θα τις έχει χάσει, και θα καταγγείλει ότι δεν ήταν… αδιάβλητες, αλλά τις νόθευσε η σκοτεινή κυβέρνηση της ΝΔ! Όπερ έδει δείξαι…
Και καλά. Η αντιπολιτευτική τοξικότητα, στα όρια εμφυλιοπολεμικού κλίματος, είναι ίδιον ακροδεξιών και αυταρχικών σκοτεινών συστημάτων εξουσίας. Όρα Τράμπ και Μπολσονάρου….
Αλλά πώς «κολλάει» να… Τραμπίζει και Μπολσοναρίζει και ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα; Και δεν προβληματίζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το πώς θα αξιολογηθούν αυτές εξωθεσμικές μεθοδεύσεις του από τον θεσμικό και δημοκρατικό κεντρώο ψηφοφόρο, στον οποίον υποτίθεται ότι θέλει να απευθυνθεί και να τον πείσει να γίνει ψηφοφόρος του;
Μωραίνει Κύριος…