Με ένα νέο άρθρο του στην «Αυγή» ο αρθρογράφος της εφημερίδας Νίκος Τσαγκρής υποστηρίζει ότι διαστρεβλώθηκαν από το iefimerida.gr τα όσα έγραψε την Κυριακή για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τίτλο «Με διαστρέβλωσαν» και υπότιτλο «Συγγνώμη “Αυγή”, συγγνώμη ΣΥΡΙΖΑ, συγγνώμη Πάνο», ο κ. Τσαγκρής σε άρθρο του στην ηλεκτρονική σελίδα της «Αυγής» διαμαρτύρεται επειδή το κυριακάτικο άρθρο του «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αβάσταχτη ελαφρότητα του "Εμείς"» αποδόθηκε από το iefimerida υπό τον τίτλο «Άγρια επίθεση της "Αυγής" στον Πάνο Σκουρλέτη». Οπως διευκρινίζει ο δημοσιογράφος, δεν είναι βασικός αρθρογράφος της «Αυγής», αλλά διατηρεί στήλη όπου εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Σημειώνει δε ότι δεν έκανε «καμιά επίθεση, ούτε άγρια ούτε ήμερη, στον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη -απλώς, σε κάποιο σημείο του συγκεκριμένου άρθρου μου αναφέρομαι κριτικά σε σημεία της ρητορικής του για την εγγραφή νέων μελών».
Το νέο άρθρο του Ν. Τσαγκρή:
Με τη γνωστή, στους αναγνώστες της, σπεκουλαδόρικη αντι-ΣΥΡΙΖΑ εκμετάλλευση κάθε γεγονότος, κάθε είδησης, και κάθε σχετικής με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρθρογραφίας (την κακοήθη διασκευή τους σε fake news), η ηλεκτρονική εφημερίδα “iefimerida” διαστρεβλώνει το ενυπόγραφο άρθρο μου στην κυριακάτικη “Αυγή” της 15.9.2019 υπό τον τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αβάσταχτη ελαφρότητα του ‘Εμείς’» διασκευάζοντάς το σε «Άγρια επίθεση της ‘Αυγής’ στον Πάνο Σκουρλέτη", με σαφή στόχο την υπονόμευση του διεξαγόμενου δημόσιου διαλόγου για τη διεύρυνση και την εν γένει ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν αυτού, είμαι υποχρεωμένος να διευκρινίσω τα εξής:
α. Δεν είμαι βασικός αρθρογράφος της εφημερίδας “Η Αυγή”, (όπως σκοπίμως με βαπτίζουν οι ανώνυμοι συντάκτες του “iefimerida”), απλά διατηρώ σ’ αυτήν την προσωπική στήλη «Σε πρώτο πρόσωπο», στην οποία εκφράζω ελεύθερα τις προσωπικές μου απόψεις.
β. Το συγκεκριμένο άρθρο, με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αβάσταχτη ελαφρότητα του ‘Εμείς’», δεν είναι παρά η προσωπική μου κριτική προσέγγιση στον επιχειρούμενο μετασχηματισμό του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ.
γ. Καμιά επίθεση, ούτε άγρια ούτε ήμερη, στον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη -απλώς, σε κάποιο σημείο του συγκεκριμένου άρθρου μου, αναφέρομαι κριτικά σε σημεία της ρητορικής του για την εγγραφή νέων μελών.
Υ.Γ.: Φαντάζομαι ότι η αναμενόμενη από πολλούς. (μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ) επιστροφή των αντι-ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ σε μια δημοσιογραφική κανονικότητα θα παραμείνει για πάντα μια ουτοπία!... Ή όχι;
Nίκος Τσαγκρής»
Το επίμαχο άρθρο του κ. Τσαγκρή στην «Αυγή»
Υπενθυμίζεται ότι το iefimerida.gr δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να ερμηνεύσει στον τίτλο το άρθρο του κ. Τσαγκρή, το οποίο -μετά από έναν μικρό πρόλογο- δημοσίευσε αυτούσιο.
Δείτε τι έγραφε ο Νίκος Τσαγκρής την Κυριακή στην «Αυγή»:
«Kαθώς καλπάζει ο χρόνος, τα γραπτά μού επιβάλλονται. Έτσι γράφω – έχω την αίσθηση, εάν θέλετε, πως γράφω, πράγματα ανάρμοστα∙ όλο και πιο ανάρμοστα, ακόμα και για πρόσωπα και πράγματα δικά μου, πολιτικούς κυρίως, μα και δημοσιογράφους που υπήρξανε συνάδελφοι ή και φίλοι. Για βασικές αρχές επίσης, και ιδέες και πολιτικές επιλογές που στήριξα και υπερασπίστηκα με αυτοθυσία κάποτε, κι ακόμα τώρα υπερασπίζομαι, στηρίζω…
Εκ των υστέρων, σχεδόν πάντοτε, μετανοώ για κάτι τέτοιες αιχμηρές και..
ανάρμοστες γραφές, όμως στο τέλος καταλήγω: «ακριβώς αυτές είναι οι αρμόζουσες»!.. Κι έτσι επιτρέπω στα γραπτά να μού επιβάλλονται…
Υπ’ αυτήν τη διάθεση, μου επιβάλλεται να γράψω ότι είναι καιρός να απαλειφθεί από την αριστερή κουλτούρα η αβάσταχτη ελαφρότητα της βεβαιότητας ότι “Εμείς” είμαστε καλύτεροι απ’ τους “Άλλους”: «Εγώ είμαι άραγε Εμείς;», αναρωτιέμαι κάθε φορά που ακούω -από φίλους και συντρόφους, κυρίως όμως από κομματικούς αξιωματούχους- αυτό το αλαζονικό και ναρκισσιστικό «Εμείς».
Και νά που, αίφνης τώρα, καθώς γράφω, μου επιβάλλεται να γράψω ότι αυτό ακριβώς το «Εμείς» (το αλαζονικό, το ναρκισσιστικό) είναι που σφράγισε και τη ρητορική του βουλευτή Επικρατείας και γραμματέα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Πάνου Σκουρλέτη (συγγνώμη, Πάνο), σε μια απ’ τις αναφορές του στον επιθυμητό ΣΥΡΙΖΑ: «Εμείς δεν πιστεύουμε σε ένα κόμμα οπαδών. Δεν θέλουμε followers, θέλουμε μέλη που να έχουν μια ουσιαστική σχέση με την πολιτική, να συνδιαμορφώνουν τα πράγματα»…
Ρητορική που, ενώ σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει σωστή, καθώς κινείται στο πλαίσιο των χρηστών κομματικών ηθών της ανανεωτικής Αριστεράς, αδειάζει ωστόσο, αν όχι το κόμμα του οποίου ο ίδιος ηγείται (τον υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ), τη συντριπτική πλειονότητα των εκατομμυρίων δημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών και ανένταχτων αριστερών κάθε κομματικής προέλευσης που τον ψήφισαν και τον στήριξαν, χαρίζοντάς του αυτό το (ζωογόνο για μια κυβερνώσα Αριστερά) 32%. Και εξακολουθούν να τον στηρίζουν, με την επιθυμία να τον ξαναψηφίσουν…
Κατά το μάλλον ή ήττον, ως οπαδοί, ως ψηφοφόροι ή ως followers!.. Και όχι απαραίτητα ως μέλη «που να έχουν μία πιο ουσιαστική (!) σχέση με την πολιτική» απ’ αυτή που ήδη έχουν… Ούτε να «συνδιαμορφώνουν» (!) τα πράγματα περισσότερο απ’ όσο ήδη τα συνδιαμορφώνουν με την αυτόνομη κοινωνική τους δράση, την κριτική τους, την ψήφο τους.
Τώρα, αν θέλετε τη γνώμη μου για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ (έναν κυβερνητικά βιώσιμο ΣΥΡΙΖΑ – ηγεμονικό πόλο της δημοκρατικής παράταξης, εννοώ), μου επιβάλλεται να γράψω ότι, στις σημερινές εγχώριες και ευρωπαϊκές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογος της, εν λόγω, ρητορικής Σκουρλέτη:
Ένα κόμμα ελεύθερων και ωραίων μελών και οπαδών και followers και απλών ψηφοφόρων, βεβαίως∙ που θα έχουν οποιαδήποτε σχέση επιθυμούν με την πολιτική (σ.σ.: πώς ορίζεται αλήθεια «μια ουσιαστική σχέση με την πολιτική» κι από ποιον;) και θα «συνδιαμορφώνουν» τα πράγματα με τον τρόπο που αυτοί επιλέγουν, είτε ως ενεργά μέλη του κόμματος είτε με την αυτόνομη κοινωνική τους δράση και με την ψήφο τους…
Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα: Υπάρχουν οι φανατικοί ΣΥΡΙΖΑ και οι φανατικοί αντι-ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχουν και οι δημοκρατικοί Έλληνες πολίτες που, είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ είτε αντι-ΣΥΡΙΖΑ, είναι δημοκρατικοί Έλληνες πολίτες∙ και γι’ αυτούς ο πολιτισμός είναι αναπόσπαστος από την πολιτική, η αριστερή – προοδευτική κουλτούρα τους είναι η ζωή τους, και οι τέχνες, οι επιστήμες, η φιλοσοφία και η μεταφυσική, κάθε μορφή πνευματικής ζωής, συνιστούν την κουλτούρα τους.
Ανήκω στους τρίτους, φανατικά∙ σ’ αυτούς ανήκει, θαρρώ, και η πλειονότητα του 32% που στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Εξ αυτού μου επιβάλλεται να γράψω ότι, σε έναν κόσμο κυκλωμένο ασφυκτικά από τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, η ιδεολογική επένδυση σε μια δογματική ριζοσπαστική Αριστερά δεν είναι παρά μια μεταμοντέρνα εκδοχή της κομμουνιστικής ουτοπίας:
Κατά τη γνώμη μου, η μόνη Αριστερά που «δουλεύει» σήμερα είναι η Αριστερά του ελληνικού παραδείγματος, (η ευρωπαϊκή Αριστερά της κυβερνητικής τετραετίας του Αλέξη Τσίπρα). Που δεν είναι -δεν μπορεί να είναι- παρά μια χρονισμένη, τίμια σοσιαλδημοκρατική Αριστερά με διακριτό το κοινωνικό της πρόσημο. Και να εκφράζεται εφεξής από ένα κόμμα όπως το «διάβασε» ο Αλέξης Τσίπρας στο εκλογικό αποτέλεσμα: ως εντολή άμεσου μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα…
– το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής (15.9.2019)»
Η απάντηση του iefimerida.gr
1. Ο κ. Τσαγκρής έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επαναδιαμορφώνει τις απόψεις του, ακόμη και αν αδικεί το iefimerida.gr κάνοντας λόγο για «διαστρέβλωση». Ομως, όπως είναι γνωστό από καταβολής δημοσιογραφίας, ένα Μέσο έχει δικαίωμα, όταν δεν ψεύδεται, να επιλέγει τον τίτλο που θεωρεί ότι αποτυπώνει την ουσία.
2. Το iefimerida.gr αναδημοσίευσε ολόκληρο το άρθρο του Ν. Τσαγκρή χωρίς να περικόψει ούτε... κόμμα. Αν αυτά που έγραψε ο κ. Τσαγκρής δεν συνιστούν «άγρια επίθεση» στον Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος αντιδρά φοβικά και δημόσια σε κάθε απόπειρα διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ότι δεν θέλει... οπαδούς followers στο ΣΥΡΙΖΑ, τότε αναμένουμε με αγωνία να δούμε πώς θα είναι μια… άγρια επίθεση και ίσως χρειαστεί να βάλουμε και κράνη! Απλώς μια απορία: Γιατί, άραγε, ο κ. Τσαγκρής στην αρχή του επίμαχου άρθρου του ζητά προκαταβολικά συγγνώμη από τον κ. Σκουρλέτη;
3. Μολονότι συμφωνούμε με πολλές από τις απόψεις του κ. Τσαγκρή, που προστίθενται στη συζήτηση ως προς τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αισθανόμαστε την ανάγκη να τονίσουμε πως η επανίδρυση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από την ήττα των εκλογών δεν αφορά μόνο ένα στενό ακροατήριο αρθρογράφων και κομματικών στελεχών πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου, αλλά ολόκληρη την κοινωνία και κατ’ επέκταση τα media -ακόμη και αν δεν ανήκουν αναγκαστικά στον χώρο που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
4. Το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι το iefimerida.gr διαστρέβλωσε το άρθρο του «με σαφή στόχο την υπονόμευση του διεξαγόμενου δημόσιου διαλόγου για τη διεύρυνση και την εν γένει ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ» ουσιαστικά έρχεται σε αντίφαση, αυτοαναιρεί και, εντέλει, ακυρώνει το σκεπτικό του κ. Τσαγκρή όπως το περιέγραψε στηλιτεύοντας την αλαζονεία κομματικών αξιωματούχων της Κουμουνδούρου που συμπεριφέρονται με το «αλαζονικό και ναρκισσιστικό "Εμείς"».
5. Είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε στον κ. Τσαγκρή ότι ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στις εκλογές ήταν το σκεπτικό «πας μη ων μεθ’ ημών, καθ’ ημών» ή, σε πιο απλά ελληνικά, ότι όσοι δεν είναι μαζί του είναι, αναγκαστικά, απέναντί του.
6. Ελπίζουμε, έστω κι έτσι, να ξεκινήσει ο περίφημος διάλογος στον ΣΥΡΙΖΑ για τον μετασχηματισμό του. Περισσότερο μάλιστα ευελπιστούμε να μην κλείσει πριν καν αρχίσει και -κυρίως- να μη μετατραπεί σε κωμωδία ή υποκρισία.