Ο ελληνικός τουρισμός πρέπει και μπορεί να πετύχει. Λίγες ημέρες μάλιστα πριν το επίσημο άνοιγμα, η επιτυχία του αποτελεί εθνικό στοίχημα για όλους μας και πρωτίστως για την ανάκαμψη της εθνικής μας οικονομίας.
Βέβαια, για να είμαστε ρεαλιστές, η έναρξη στις 14 Μάϊου είναι ουτοπική, παρά τους διθυράμβους της κυβέρνησης. Είναι σχήμα λόγου, κενό περιεχομένου. Ο Μάιος μοιάζει να είναι ήδη χαμένος και από ότι όλα δείχνουν δίνουμε μάχη για τον Ιούνιο, ενώ όση αισιοδοξία και αν επιστρατεύσουμε, οι προσδοκίες είναι συγκεκριμένες -και εξόχως χαμηλές- για Ιούλιο-Αύγουστο και Φθινόπωρο.
Και μάλιστα υπό πολλές προϋποθέσεις: ότι θα έχουν προχωρήσει οι μαζικοί εμβολιασμοί, θα λειτουργεί το πιστοποιητικό Covid, δε θα υπάρχουν περιορισμοί καραντίνας και θα γίνεται εκτεταμένο testing. Κυρίως όμως ότι η χώρα δε θα παραμείνει «στο κόκκινο».
Δυστυχώς, όμως, έχουμε χάσει ήδη έναν χρόνο, έχουμε χάσει ένα βασικό κομμάτι του τουρισμού, το επιχειρηματικό, χάσαμε και τις κλαδικές εκθέσεις, ενώ μοιάζει να ανακάμπτει μόνο ο τουρισμός αναψυχής. Με τις κρατήσεις όμως να είναι ελάχιστες και όχι εγγυημένες.
Σε αυτό το πλαίσιο, χαμένοι θα είμαστε αν χάσουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να κερδίσουμε. Κερδισμένοι, αν ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες. Το άνοιγμα, όμως, πρέπει να πετύχει.
Η μόνη βεβαιότητα που έχουμε μπροστά μας είναι η αβεβαιότητα και τούτο σημαίνει ότι χρειάζεται ευελιξία και προσαρμοστικότητα. Το σχέδιο όμως που αναζητούμε για την επανεκκίνηση του τουρισμού, δυστυχώς δεν το έχει η κυβέρνηση. Ούτε για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση των προβλημάτων επιβίωσης του κλάδου και την επανεκκίνηση, ούτε για το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον με πολλαπλές προκλήσεις.
Ενώ όμως οι άνθρωποι του τουρισμού βάζουν τον καλύτερο τους εαυτό, δεν ισχύει το ίδιο για την κυβέρνηση, που έχει αφήσει τον τουρισμό στον αυτόματο πιλότο. Πρόσφατα μάλιστα, η New York Times το αποτύπωσε με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «τζογάρει η Ελλάδα με τον Τουρισμό», με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η οικονομία και η κοινωνία δεν αντέχουν επανάληψη των περσινών λαθών. Σήμερα χρειαζόμαστε επιτακτικά ένα συντεταγμένο σχέδιο, με συγκεκριμένα άμεσα μέτρα - υγειονομικά και οικονομικά - για την ασφαλή και την βιώσιμη επανεκκίνηση του τουρισμού, έτσι ώστε να μην βρεθούμε σε ένα πρόωρο lockdown, όπως το καλοκαίρι του 2020.
Ως προς το υγειονομικό σκέλος, εμείς επιμένουμε στην ενίσχυση του ΕΣΥ, σε αξιόπιστη ιχνηλάτιση και εκτεταμένο testing στους προορισμούς, αλλά και στον εμβολιασμό κατά προτεραιότητα των εργαζόμενων.
Είναι παράδοξο άλλωστε να καλούμε εμβολιασμένους να έρθουν, αλλά να μην έχουμε φροντίσει να εμβολιαστούν όλοι οι εργαζόμενοι, πολλοί εκ των οποίων είναι κάτω των 30.
Πρέπει να «πρασινίσουμε», για ανοίξουμε ουσιαστικά, ώστε να νιώσουν οι ταξιδιώτες ασφαλείς, για να έρθουν και επίσης να μην έχουν τον φόβο να υποχρεωθούν σε καραντίνα, όταν επιστρέψουν στις χώρες τους. Να ανταποκριθούμε, δηλαδή, στις νέες ανάγκες των ταξιδιωτών για ασφάλεια, ανακτώντας την εμπιστοσύνη τους στον προορισμό.
Ως προς την επιβίωση εργαζόμενων και επιχειρήσεων, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε μια σειρά από κοστολογημένα μέτρα, στο πλαίσιο της παρουσίασης του οικονομικού μας προγράμματος. Διότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη είναι η επιβίωση των μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων και φυσικά των εργαζομένων.
Είναι μείζονος σημασίας να μην αφελληνιστούν οι τουριστικές επιχειρήσεις, μιας και ο τουρισμός είναι βασικός πυλώνας της εθνικής μας οικονομίας.
Στα πιο «τεχνικά» ζητήματα της επανεκκίνησης, εκκρεμεί η εκπόνηση ορθολογικών πρωτοκόλλων, καθώς δεν υπάρχουν για μια σειρά από δραστηριότητες, ενώ πολλά από τα περσινά αποδείχθηκαν ανεδαφικά και ανεφάρμοστα. Πρέπει, επίσης, να υλοποιηθεί και να προβλεφθεί ένα πακέτο κινήτρων για τον τουρισμό ως αντιστάθμισμα για το κόστος των τεστ, όπως για παράδειγμα με αντάλλαγμα την είσοδο σε αρχαιολογικούς χώρους.
Μέρος της λύσης αποτελεί ένα γενναίο πρόγραμμα εσωτερικού τουρισμού. Σε στρατηγικό επίπεδο, μπορεί να αξιοποιηθεί για την κάλυψη της αβεβαιότητας των επιχειρήσεων, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν από αλλοδαπούς τουρίστες.
Ωστόσο η κρίση δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίσει από τους μακροπρόθεσμους στόχους. Αντίθετα, κάνει τα επίδικα της προηγούμενης εποχής ακόμη πιο επιτακτικά. Για αυτό χρειάζεται να σκεφτούμε μακροπρόθεσμα και αυτό σημαίνει ένα ιεραρχημένο σχέδιο για υποδομές-υπηρεσίες και μεταφορές, με την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εργαλείων.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι, όχι απλά πρέπει να μιλήσουμε για επιμήκυνση τις τουριστικής περιόδου, αλλά να στοχεύσουμε σε όλες εκείνες τις μορφές τουρισμού, που θα κάνουν πράξη το «365 μέρες το χρόνο». Όπως και σε νέες κατηγορίες ταξιδιωτών που αποτελούν και αυτές ένας στόχος. Από τον τουρισμό για ιατρικούς λόγους, έως τους ψηφιακούς νομάδες. Όμως δεν αρκεί ο προορισμός, χρειάζονται και οι κατάλληλες υποδομές, που θα υποστηριχθούν από μια συγκροτημένη στρατηγική προώθησης και προβολής και όχι με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.
Είναι η ώρα να θωρακίσουμε τον ελληνικό τουρισμό. Να μεταβούμε από ένα μαζικό, αδιαφοροποίητο, μονοθεματικό και χαμηλής οικονομικής απόδοσης τουρισμό σε ένα ποιοτικό, διαφοροποιημένο, πολυθεματικό και οικονομικά αποδοτικότερο τουρισμό.
Είναι η ώρα να οικοδομήσουμε τον τουρισμό του μέλλοντος μέσα από την βιώσιμη ανάπτυξη και αυτό προϋποθέτει μια νέα κοινωνική συμφωνία.
Πιστευτούμε στον ελληνικό τουρισμό, στην ικανότητα των ανθρώπων του, στην δυναμική των προορισμών. Ο ελληνικός τουρισμός θα τα καταφέρει.