Η εξόντωση του στρατιωτικού ηγέτη της Χαμάς αποτελεί, αναμφίβολα, μια υψηλού συμβολισμού επιτυχία του Ισραήλ στον πόλεμο κατά της ισλαμιστικής οργάνωσης. Ο Γιάχια Σινουάρ εκπροσωπούσε την πλέον σκληροπυρηνική πτέρυγα της ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης και ήταν ανυποχώρητος στην άποψη ότι το παλαιστινιακό ζήτημα μπορεί να επιλυθεί μόνο με την ολοκληρωτική εξόντωση του κράτους του Ισραήλ.
Σύμφωνα με ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά, ο Παλαιστίνιος αρχιτρομοκράτης διαπνεόταν από ένα άσβεστο μίσος κατά του Ισραήλ που είχε σφυρηλατηθεί από το γεγονός ότι οι γονείς του εκτοπίστηκαν από την πόλη Αλ-Μαγντάλ (σημερινό Άσκελον) μετά τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 και ο ίδιος γεννήθηκε ως πρόσφυγας στη Χαν Γιούνις της Γάζας. Στα 22 χρόνια που πέρασε σε ισραηλινές φυλακές έμαθε άπταιστα εβραϊκά, θεωρούσε ότι είχε κατανοήσει πλήρως την ισραηλινή στρατιωτική αντίληψη και πίστευε πως έτσι μπορούσε και να τους νικήσει. Η μαζική τρομοκρατική επίθεση κατά του Ισραήλ ήταν δικής του έμπνευσης, όπως και το δόγμα της απαγωγής και κράτησης Ισραηλινών ομήρων. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε απελευθερωθεί από τις ισραηλινές φυλακές κατά τη διαδικασία ανταλλαγής χιλίων Παλαιστινίων κρατουμένων με έναν Ισραηλινό στρατιώτη το 2011.
Παρ' όλη, όμως, τη σημαντική επιχειρησιακή και συμβολική της αξία, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η εξόντωση του Σινουάρ μπορεί νομοτελειακά να οδηγήσει στο τέλος του πολέμου στη Γάζα. Ένας σοβαρός λόγος είναι πως η ηγεσία της Χαμάς θεωρεί πως έχει ακόμη την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων στη Γάζα, οι οποίοι υποστηρίζουν θερμά τον «υπέρ πάντων» αγώνα κατά του Ισραήλ. Υπό αυτό το πρίσμα, η Χαμάς θεωρεί ότι μια συνθηκολόγηση στη Γάζα θα σημάνει ουσιαστικά και το τέλος της οργάνωσης, αφού η διοίκηση του παλαιστινιακού θύλακα θα περάσει είτε στα χέρια της Φατάχ, είτε σε μια «δωσιλογική» διοίκηση υπό τον έλεγχο του Ισραήλ. Ο τρίτος, επίσης, λόγος είναι ότι είναι άγνωστη η τύχη των υπόλοιπων περίπου 101 ομήρων, το πόσοι από αυτούς βρίσκονται εν ζωή, πόσοι κρατούνται από τη Χαμάς και πόσοι από τη φιλοϊρανική Ισλαμική Τζιχάντ. Όπως φάνηκε και από το νικητήριο διάγγελμα του Νετανιάχου, η ισραηλινή κυβέρνηση είναι σχεδόν απίθανο να αποφασίσει τη λήξη του πολέμου στη Γάζα εάν δεν απελευθερωθεί η συντριπτική πλειοψηφία των ομήρων.
Πέρα όμως από τις πιθανές επιπτώσεις της εξόντωσης του Σινουάρ και τις προθέσεις των όποιων διαδόχων του στη Χαμάς, τις τελευταίες ημέρες φάνηκε ξεκάθαρα το πραγματικό σχέδιο γύρω από την υποστήριξη του Ιράν στην επιχείρηση «Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα» της 7ης Οκτωβρίου 2023. Αρκετοί αναλυτές είχαν αναφέρει από τις πρώτες ημέρες μετά την επίθεση της Χαμάς πως απώτερος στόχος ήταν η ακύρωση των «Συμφωνιών του Αβραάμ» και η ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Προφανώς, μια τέτοια εξέλιξη θα έθετε το παλαιστινιακό ζήτημα σε δεύτερη μοίρα στην περιοχή. Μια αναφορά όμως του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Χαμενεΐ, στο εβδομαδιαίο κήρυγμά του στις 4 Οκτωβρίου αποκαλύπτει ένα colpo grosso γεωπολιτικών διαστάσεων γύρω από την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ.
Όπως ανέφερε ο Χαμενεΐ στο κήρυγμά του, «η επιχείρηση "Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα" κατάφερε να ακυρώσει τα σχέδια για τον μεγάλο εμπορικό και ενεργειακό διάδρομο India - Middle East - Europe Economic Corridor (IMEC), ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ινδία, στα Εμιράτα, στη Σαουδική Αραβία, στην Ιορδανία και στο Ισραήλ. Πράγματι, έναν μήνα πριν από την 7η Οκτωβρίου 2023 υπογράφηκε στο Νέο Δελχί το μνημόνιο συνεργασίας για τη δημιουργία του IMEC. Πρόκειται για ένα τεράστιας σημασίας γεωπολιτικό project, στο οποίο η Ελλάδα έχει αποφασιστεί να διαδραματίσει κομβικό ρόλο μέσω των λιμένων του Πειραιά, της Αλεξανδρούπολης και του Ηρακλείου. Στον δε ενεργειακό τομέα, φυσικό αέριο και πράσινη ενέργεια από την Ανατολική Μεσόγειο, το Ισραήλ, την Κύπρο, και τις χώρες του Κόλπου θα μπορεί να εξαχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ινδία, αποκόβοντας σε μεγάλο βαθμό τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν από τους ενεργειακούς και εμπορικούς δρόμους της ευρύτερης περιοχής.
Όπως εξήγησε σε αναλυτικό άρθρο της η ιρανική εφημερίδα Kayhan, η οποία αποτελεί απευθείας επικοινωνιακό όργανο του Χαμενεΐ, η δημιουργία του IMEC θα πλήξει τα ζωτικά γεωπολιτικά συμφέροντα του Ιράν, καθώς θα αναβαθμίσει τη γεωπολιτική σημασία του «σιωνιστικού καθεστώτος», αλλά και θα υπονομεύσει τον γνωστό κινεζικό διάδρομο Belt and Road (BRI) και τον ρωσικών συμφερόντων διάδρομο International North-South Transport Corridor (INSTC) που φιλοδοξεί να συνδέσει την Ινδία με τη Ρωσία, μέσω Ιράν και Κεντρικής Ασίας. Όπως αναφέρει η Kayhan, οι Ινδοί προωθούν τον IMEC «διότι θα μειώσει τον χρόνο μεταφοράς προϊόντων από το Μουμπάι στον Πειραιά κατά 40%».
Τη σημασία του IMEC για την Ελλάδα είχε αναδείξει με ξεκάθαρο τρόπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την επίσκεψή του στην Ινδία τον περασμένο Φεβρουάριο και τη συνάντησή του με τον Ινδό Πρόεδρο Ναρέντρα Μόντι. Είχε δηλώσει, μάλιστα, τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός πως «χάρη στον οικονομικό διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης το μέλλον είναι λαμπρότερο» και πως «αρκεί να δει τον χάρτη κανείς για να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα είναι η πύλη της Ινδίας στην Ευρώπη». «Βεβαίως, για να πετύχουμε αυτά, πρέπει να επιτευχθεί ειρήνη και σταθερότητα στη Μέση Ανατολή», ανέφερε με νόημα ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Πρόκειται λοιπόν για ένα project τεράστιας γεωπολιτικής, εμπορικής και ενεργειακής σημασίας, με το οποίο θα αναβαθμιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η θέση της Ελλάδας, θα μετακινήσει γεωπολιτικά την Ινδία από τον εμπορικό και ενεργειακό εναγκαλισμό της Ρωσίας και θα συνδέσει οικονομικά και ενεργειακά τις αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου με το Ισραήλ, την Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Ελλάδας.
Δεν είναι, δε, καθόλου τυχαίο ότι κατηγορηματικά αντίθετος με τη δημιουργία του IMEC φάνηκε από την πρώτη στιγμή ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε την ίδια ημέρα υπογραφής του μνημονίου για τον IMEC πως «δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός διάδρομος χωρίς την Τουρκία» και πως η Τουρκία έχει το δικό της σχέδιο ενεργειακού διαδρόμου μέσω Ιράκ, με την ονομασία «Development Road Project».
Οι αποκαλυπτικές δηλώσεις του Ιρανού ηγέτη και το «ενημερωτικό σημείωμα» της εφημερίδας του καταδεικνύουν ότι η αιμοσταγής επιχείρηση «Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα» δεν ήταν απλώς μια «τακτική κίνηση των καταπιεσμένων Παλαιστινίων στον δρόμο για την αυτοδιάθεσή τους», αλλά ένα κυνικό εργαλείο για την προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων του Ιράν, και εμμέσως και της Τουρκίας, της Κίνας και της Ρωσίας, εις βάρος των συμφερόντων των αραβικών χωρών του Περσικού Κόλπου, του Ισραήλ και βεβαίως της Ινδίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προεξάρχουσα την Ελλάδα.
Πρόκειται για την αποκάλυψη της μεγάλης εικόνας για το πού βρίσκονται τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας ως προς τον πόλεμο του «Άξονα της Αντίστασης» κατά του Ισραήλ, με πρόφαση τον αγώνα των Παλαιστινίων για την απόκτηση της δικής τους πατρίδας. Οι οποίοι Παλαιστίνιοι αποδεικνύεται ότι χρησιμοποιούνται ως αναλώσιμα πιόνια στο «μεγάλο παίγνιο» του Ιράν, της Τουρκίας, της Ρωσίας και της Κίνας για τη γεωπολιτική επικράτηση στον ευρύτερο χώρο της Ευρασίας και της Μέσης Ανατολής.