Δεν πρόλαβε να απογειωθεί από την Αθήνα το αεροπλάνο του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο αέρας κοντεύει να πάρει μαζί του τα ωραία λόγια και τις «εγγυήσεις» που είχε εκπέμψει λίγες ώρες νωρίτερα ο Μάικ Πομπέο, κάνοντας τον ελληνικό Τύπο να εκστασιαστεί και να δει «ομπρέλα» και «ασπίδα» προστασίας για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Διότι ο μεν υπουργός είπε ότι «δεν θα επιτρέψει τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο», αλλά τα πραγματικά όρια τέτοιων διαβεβαιώσεων τα έθεσε, λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, ο ίδιος ο πρόεδρός του, δίνοντας το ελεύθερο στον Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία και να απωθήσει τους Κούρδους-συμμάχους (έως χτες) των ΗΠΑ.
Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Τραμπ έστειλε το χειρότερο (για όλους, πλην Τουρκίας εννοείται) μήνυμα: ότι εγκαταλείπει συμμάχους των ΗΠΑ για χάρη του Ερντογάν, παρά τις απανωτές προκλήσεις του ηγέτη της Τουρκίας, με κορυφαία αυτήν της αγοράς των S400 από την Ρωσία.
Αν και είναι πρόωρο να πει κανείς κάτι περισσότερο, η κίνηση αυτή εμπεριέχει δύο μηνύματα για τα δικά μας:
- Το πρώτο είναι γενικό και περίπου αυτονόητο. Καλά είναι τα λόγια και οι υποσχέσεις, αλλά πρέπει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι. Αυτό το γνωρίζουν καλά- ευτυχώς!- όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Επομένως, τα περί «στρατηγικού εταίρου» (η Ελλάδα των ΗΠΑ), που «αναβαθμίζει» τη δική μας θέση έναντι της Τουρκίας, είναι έπεα πτερόεντα. Οι Αμερικανοί θα κάνουν το παν για να μη χάσουν την Τουρκία, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις ελληνικές και κυπριακές επιδιώξεις.
- Το δεύτερο μήνυμα μπορεί να φανεί στο άμεσο μέλλον. Ο Ερντογάν έχει καταστήσει σαφές ότι θα κάνει το παν ώστε να μη μείνει η Τουρκία έξω από το ενεργειακό παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή δεν θα επιτρέψει όλα τα οικονομικά οφέλη να πάνε μόνο στους ελληνοκυπρίους. Όταν οι Αμερικανοί λένε ότι θα εμποδίσουν τον Ερντογάν να στρατιωτικοποιήσει το θέμα, μπορεί κατά βάθος να εννοούν κάτι άλλο. Να πιέσουν την Ελλάδα και την Κύπρο για μια πολιτική λύση του Κυπριακού προβλήματος (εννοείται με συμφωνία της Τουρκίας), ώστε τα οικονομικά οφέλη να πάνε σε όλο το Νησί. Αν συμβεί αυτό, τότε το «μπαλάκι» θα περάσει στην κυβέρνηση της Κύπρου. Εκ των πραγμάτων και στην Αθήνα. Και τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα και εκεί και εδώ, διότι οι παρενέργειες θα είναι πολλαπλές.
Τα λεγόμενα εθνικά θέματα είναι «βαρετά» και, σύμφωνα με μια παλιά άποψη που επικρατούσε στον ελληνικό Τύπο, «δεν πουλάνε». Μέχρι να φτάσει κάποια στιγμή κορύφωσης, την οποία, δήθεν, «δεν περιμέναμε». Για να μη γίνει έτσι, καλό είναι να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι σε ωραία λόγια και υποσχέσεις. Διότι μπορεί να αποδειχθούν παραπλανητικά και εντέλει επικίνδυνα.
Για να μη συμβεί αυτό, ας έχουμε κατά νου αυτήν την ρήση του Αμερικανού ηθοποιού Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: «Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ώστε να μη μπορούν να χειροτερέψουν»…