Δεν θα απασχολήσω αυτό το σημείωμα με τη φράση που έριξε προχθές ο Γιώργος Παπανδρέου στη Βουλή, όπου επανέλαβε το περιβόητο «Λεφτά υπάρχουν». Θα αφήσω σε άλλους να ερμηνεύσουν το γιατί κάποιος επιμένει να αναβιώνει ένα λαϊκίστικο σύνθημα που τον «έκαψε» πολιτικά.
Αντ’ αυτού, θα επιχειρήσω να αποκωδικοποιήσω τη σκέψη του πρώην πρωθυπουργού για όσα δήλωσε σε σημερινή συνέντευξή του στο περιοδικό «Πατρινόραμα». Εκεί, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε, εν ολίγοις, ότι η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να αντικατασταθεί με «μια προοδευτική διακυβέρνηση, ριζοσπαστική, οραματική αλλά και ρεαλιστική». Μίλησε για «μεγάλη στροφή που πρέπει να γίνει». Για να υλοποιηθεί αυτή η κυβερνητική ανατροπή «θα πρέπει να συμμαχήσουν προοδευτικές δυνάμεις», είπε.
Μια πρώτη παρατήρηση απλής λογικής: Πώς θα ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη ώστε να υλοποιηθεί ο στόχος του ΓΑΠ; Στις δύο τελευταίες μετρήσεις, της Pulse και της MRB, η κυβέρνηση της ΝΔ κλείνει το 2020 με δημοσκοπικές επιδόσεις ψήφου, αποδοχής και δημοτικότητας πολύ υψηλότερες από εκείνες που είχε το 2019. Κι αυτό παρότι μεσολάβησε τριπλή κρίση -Έβρος, μεταναστευτικό, πανδημία κορωνοϊού και παρελκόμενη οικονομική δυσπραγία. Η ΝΔ έχει προβάδισμα 15-16 μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Μητσοτάκης προηγείται με 14,5-20 μονάδες έναντι του Τσίπρα και διαθέτει συντριπτική υπεροχή σε όλα τα ποιοτικά στοιχεία έναντι της αντιπολίτευσης. Αυτό σημαίνει ότι, παρά τα λάθη, η σκεπτόμενη πλειοψηφία φαίνεται να αποδέχεται τους χειρισμούς της κυβέρνησης και εξακολουθεί να θεωρεί αξιόπιστο τον πρωθυπουργό. Παράλληλα, όσο απαξιώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο το ΚΙΝΑΛ δυσκολεύεται να βρει αντιπολιτευτικό βηματισμό και κινείται στα όρια του 6%-6,5%. Σημειώνω, παρεμπιπτόντως, ότι η παραπαίουσα Κεντροαριστερά, και αυτό είναι κοινό μυστικό, θα αναζητήσει αργά ή γρήγορα νέα πνοή και αφήγημα. Όλοι ακούμε τις συζητήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο!
Πιθανολογώ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν εννοεί πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποχωρήσει οικειοθελώς από το Μαξίμου, με τα ποσοστά της στο 40%. Μάλλον υπαινίσσεται ότι στις προσεχείς εκλογές -που θα γίνουν με απλή αναλογική- το ΚΙΝΑΛ (και ο ίδιος, φυσικά) έχει μια ευκαιρία να παίξει ρόλο για τον σχηματισμό κυβέρνησης «με τις προοδευτικές δυνάμεις». Και ποιες είναι οι προοδευτικές δυνάμεις στο πολιτικό μας σύστημα που μπορούν, υποτίθεται, να πληρούν τα κριτήρια; Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ με τα νεο-κομμουνιστικά του όνειρα μάλλον αποκλείεται από την εξίσωση, οπότε μας απομένει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πασχίζω να μαντέψω τι εννοεί ο πρώην πρωθυπουργός, πίσω από τα μισόλογα, είναι προφανές. Τα ποσοστά δεν βγαίνουν για τέτοιο σενάριο, αλλά το παρακάμπτω. Αλλά αν αυτή είναι πραγματικά η σκέψη Παπανδρέου (λέω, αν), τότε δημιουργείται ένας ωκεανός ερωτημάτων για το ΚΙΝΑΛ. Θα πρέπει η Φώφη, ο Λοβέρδος, ο Κεγκέρογλου και οι άλλοι να εξηγήσουν αν συμφωνούν με το ενδεχόμενο σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπονοεί ο πρώην πρωθυπουργός. Θα χρειαστεί να διευκρινίσουν στους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ (παπανδρεϊκοί πρώην υπουργοί, στελέχη και ψηφοφόροι βρίσκονται ήδη στην Κουμουνδούρου) αν σχεδιάζουν να μπουν σε συζητήσεις με τον Τσίπρα. Συγκλίνει ο προγραμματικός τους λόγος; Έχουν το ίδιο όραμα για την Ευρώπη, την ανάπτυξη της χώρας, τις μεταρρυθμίσεις, τις νέες προκλήσεις, την κοινωνική συνοχή;
O Παπανδρέου, στην ίδια συνέντευξη στο πατρινό περιοδικό «Πατρινόραμα» εκδηλώνει ξανά την πικρία του για την πτώση της κυβέρνησής του, τo 2012: «Η συντήρηση, ανεξάρτητα τα ρούχα που φοράει, έδωσε τα ρέστα της για να πέσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (…). Θυμηθείτε τι μάχη έδωσαν στις πλατείες του θυμού και του διχασμού για να οικοδομήσουν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες».
Πράγματι, κάποιοι έδωσαν μάχη εναντίον του ΠΑΣΟΚ στις πλατείες του θυμού. Αλλά γιατί ο Παπανδρέου δίνει συγχωροχάρτι στον ΣΥΡΙΖΑ και του απευθύνει πρόσκληση για μια μελλοντική συνεργασία;
Διότι, απ’ όσο ξέρουμε, στις πλατείες του θυμού και του διχασμού δεν πήγαν η ΝΔ, ο Μητσοτάκης, ο Πιερρακάκης και η Μενδώνη. Ο Τσίπρας πρωτοστατούσε, με τον Τσακαλώτο, τον Κατρούγκαλο και τον Καζάζη. Ο ΣΥΡΙΖΑ τραμπούκιζε τα μέλη της κυβέρνησης Παπανδρέου και τους βουλευτές του. Πετούσαν αυγά και πέτρες σε εκδηλώσεις στελεχών, επιδείκνυαν κρεμάλες στο Σύνταγμα, πήγαν να λιντσάρουν υπουργούς. Προδότες ανέβαζαν, γερμανοτσολιάδες κατέβαζαν τα στελέχη του Παπανδρέου. «ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ» έγραφαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, σε όλη την επικράτεια. Είναι νωπά αυτά στη μνήμη όλων, κάποιοι από μας είμαστε αυτόπτες μάρτυρες ή και θύματα.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου βίωσε έναν πρωτοφανή, τραυματικό και ανελέητο τραμπουκισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνες οι πρακτικές γύρισαν την Ελλάδα πίσω σε εποχές διχασμού, είχε καταλυθεί κάθε έννοια διαλόγου και προοδευτικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε τον λαϊκισμό και τον εκφοβισμό για να ανέλθει στην εξουσία, με αφορμή την κρίση. Δεν ήταν μια λαϊκή εξέγερση, μια δίκαιη διεκδίκηση, ήταν μια κατευθυνόμενη και τυφλή επίθεση μιας ομάδας που ήθελε την εξουσία. Απόδειξη ότι μόλις την κατέλαβε υπέγραψε νέο μνημόνιο, φορολόγησε ληστρικά τη μεσαία τάξη, χειρίστηκε πραξικοπηματικά τη Δικαιοσύνη (Novartis) και τα μέσα ενημέρωσης (βοσκοτόπια Καλογρίτσα). Ακόμη και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη και το ευρώ ονειρεύτηκαν το καλοκαίρι του 2015!
Με αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ο Παπανδρέου να σχηματίσει προοδευτικό μέτωπο;