«Μια ζωή κερδισμένη είναι σημαντικότερη από οποιοδήποτε “πολιτικό κόστος”…» διάβασα σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο για τον Κουφοντίνα. Συμφωνώ απόλυτα και την προσυπογράφω…
Η ανάρτηση είναι του φίλου και προσωπικού γιατρού του Δημήτρη Κουφοντίνα, κ. Θ. Σδούκου, αμέσως μετά την επίσκεψη που του έκανε στο νοσοκομείο όπου κρατείται, σε ΜΕΘ, λόγω της σοβαρότατης κατάστασης της υγείας του μετά από 50 μέρες απεργίας πείνας και δίψας, τα τελευταία 24ωρα. Ο γιατρός εκτιμά ότι ελάχιστες μέρες ζωής απομένουν στον βαρυποινίτη, και απευθύνει έκκληση στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, τα κόμματα να παρέμβουν άμεσα και να ικανοποιήσουν το αίτημα του Κουφοντίνα, για να σταματήσει την απεργία που τον οδηγεί στον θάνατο…
Συμφωνώ απολύτως ότι ο βαρυποινίτης πολυδολοφόνος δεν πρέπει να αφεθεί να πεθάνει. Μια πολιτεία δικαίου είναι αδιανόητο να επιτρέψει ένα τέτοιο τερματισμό της ζωής ενός φυλακισμένου που βρίσκεται υπό την εποπτεία και την ευθύνη της, και μάλιστα μέσα σε νοσοκομείο υπό την (αμήχανη) παρακολούθηση γιατρών με «δεμένα χέρια». Είναι απάνθρωπο, αδιανόητο…
Ο Κουφοντίνας εκβιάζει -τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Θέλει να επιλέγει αυτός σε ποια φυλακή θα εκτίσει την ποινή του, θέλει πανηγυρικά και δημόσια να αποτελεί εξαίρεση από όλους τους άλλους βαρυποινίτες δολοφόνους, επειδή θεωρεί (και έχει και «αυλή» από μέσα από την ίδιαν τη Βουλή, μέχρι σκοτεινά γκρουπούσκουλα εξτρεμιστών βομβιστών και μπαχαλάκηδων και «στρατευμένων» ΜΜΕ…) ότι αυτός διαφέρει! Είναι κάτι «ανώτερο» και αποστολικό, επειδή εκτέλεσε εν ψυχρώ 11 ανθρώπους για… ιδεολογικοπολιτικούς λόγους! Για μια δικαιότερη κοινωνία…
Δεν ξέρω αν θα το τραβήξει μέχρι τέλους ή θα αναδιπλωθεί στο παρά πέντε. Έτσι κι αλλιώς σε 2 άντε 2,5 το πολύ χρόνια θα αποφυλακισθεί. Εκτός εάν έχει αποφασίσει (και βρήκε πρόσχημα τη μεταγωγή του) να θυσιασθεί «για τον αγώνα», να «ηρωοποιηθεί» και ν’ αποτελέσει αγωνιστικό σύμβολο για τους μελλοντικούς… κοινωνικούς δολοφόνους. Ή ακόμη (μια καχύποπτη σκέψη κάνω…) μπορεί να ξέρει ότι είναι βαριά άρρωστος από κάποια ανίατη ασθένεια, και αποφάσισε να φύγει «ηρωικά», στιγματίζοντας ταυτόχρονα και την πολιτεία την οποία τόσο μίσησε και πολέμησε -άσχετο τώρα με το αν από αυτή την πολιτεία με τους «σάπιους θεσμούς» ζητάει… προνομιακή μεταχείριση και εφαρμογή (κατά την άποψή του…) του κράτους δικαίου.
Όχι, παρ' όλα αυτά, η ελληνική πολιτεία δεν έχει το δικαίωμα να επιτρέψει τον θάνατο ενός ανθρώπου που βρίσκεται υπό την εποπτεία και τη φύλαξή της. Είναι απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό, προκλητικό και ανατριχιαστικό. Ο Κουφοντίνας πρέπει να εκτίσει την ποινή του, υγιής, όπως έδειχνε να είναι πριν την απεργία, να βγει στην κοινωνία, η οποία στη συντριπτική της πλειοψηφία τον έχει καταδικάσει και θεωρεί αποσυνάγωγο, και να τραβήξει τον Γολγοθά του.
Από την άλλη, πάλι, όσο σωστό και επιβεβλημένο είναι η πολιτεία δικαίου να μην επιτρέψει να κατηγορηθεί ότι «σκότωσε εν ψυχρώ έναν άνθρωπο» (μεγάλες κουβέντες, και εκ του πονηρού, από τους γνωστούς κύκλους και τους φανατικούς που τους ακολουθούν…), άλλο τόσο, αν όχι περισσότερο, σωστό και επιβεβλημένο είναι αυτή η πολιτεία να μην υποχωρήσει, να μην ενδώσει σε εκβιασμούς, γιατί τότε… αυτοκαταργείται, στέλνει το καταστροφικό και επικίνδυνο μήνυμα «αν με πιέσετε, θα κάνω πίσω…»! Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβουμε πού μια τέτοια «ανθρωπιστική», «ευαίσθητη» συμπεριφορά θα οδηγήσει…
Στα πιο χύδην και πεζά της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας, την αντιπολίτευση, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ (πίσω από τον οποίον σέρνονται με πιο «κυριλέ» τρόπο ΚΙΝ.ΑΛ και λοιποί…), τον βολεύει μια χαρά να «φύγει» ως ήρωας ο Κουφοντίνας, να βρει ένα ακόμη πάτημα να ασκήσει τη λαϊκίστικη αντιπολίτευσή του στην κυβέρνηση (αμφιβάλλει κανείς, ιδίως μετά τα χυδαία και απαράδεκτα που είδαμε με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη;), να συσπειρώσει τους εναπομείναντες φανατικούς ιδεοληπτικούς που ζουν στο παρελθόν και αποτελούν τον δυναμικό πυρήνα του, να πυροδοτήσει υπόγεια αλλά και ευθέως αναταραχές και επικίνδυνα επεισόδια στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, να ξανα-καταγγείλει την κυβέρνηση ως ακροδεξιά, ανάλγητη, νοσταλγό της… χούντας και οπαδό της αστυνομοκρατίας!
Έχω να προτείνω κάτι, σε αυτό το μπέρδεμα; Νομίζω, ναι... Η πολιτεία να χορηγήσει τροφή και νερό στον Κουφοντίνα, αγνοώντας την άρνησή του και τα επιχειρήματα κάποιων αγνών «δικαιωματιστών» (αλλά και πίσω τους κρυπτόμενων πολιτικών καιροσκόπων…) ότι η παρά τη θέληση του απεργού χορήγηση τροφής, νερού, ζωής εν τέλει, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σαχλαμάρες, και προφάσεις… Κατ’ αρχήν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αποφανθεί ότι δεν παραβιάζεται «ασκόπως» κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Κάτι πιο έγκυρο ξέρει…
Κι έπειτα, εγώ θα ενώσω τη φωνή μου με αυτήν την αποστροφή του φίλου και προσωπικού γιατρού του Κουφοντίνα -παρότι αυτός την είπε… προς την αντίθετη κατεύθυνση: «Μια ζωή κερδισμένη είναι σημαντικότερη από οποιοδήποτε “πολιτικό κόστος”…».