Τον είχαμε (και τον είχαν…) υποεκτιμήσει τον Στέφανο Κασσελάκη. Τελικά, πέτυχε αυτό που εξ αρχής ήθελε και μεθόδευε, με τις μικρότερες για τον ίδιον απώλειες: πέτυχε το «βαθύ κλάδεμα» του ΣΥΡΙΖΑ, τυπικά… με ευθύνη και πρωτοβουλία των εσωκομματικών του αντιπάλων! Αυτός, έβαλε το φυτίλι και οι άλλοι το άναψαν!
Ποτέ δεν έκρυψε (ακόμη και όταν μάσαγε τα αριστερά λόγια του) ότι αυτόν τον συγκεκριμένο αγκυλωμένο, ιδεοληπτικό ριζοσπαστικά αριστερό ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ήθελε και σκόπευε να τον αλλάξει, να τον αναμορφώσει. Προς ποια ακριβώς κατεύθυνση, δεν έλεγε (αν υποτεθεί ότι ήξερε…) όπως δεν λέει ακόμη και σήμερα, που κατά τα λεγόμενα του «ξημέρωσε μια καινούργια μέρα για το κόμμα!»
Με λίγα λόγια, ο Κασσελάκης απέκτησε τον πλήρη (προσώρας) έλεγχο ενός κόμματος, το οποίο όμως να το κάνει τι; Ξέρει που θέλει και πώς θα το πάει; Έχει κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία και πολιτικό μπούσουλα, κάποιο επεξεργασμένο πρόγραμμα με τακτικές και στρατηγικές σκοπεύσεις; Αυτή την στιγμή εμφανίζεται πανίσχυρος, και θα είναι ακόμη πιο ...πανίσχυρος αν στο Συνέδριο (ή μέχρις αυτό) έχουν φύγει, όπως φαίνεται, και άλλοι σημαντικοί εσωκομματικοί του αντίπαλοι, οι οποίοι σήμερα δείχνουν για λόγους τακτικής ότι επιμένουν να παραμένουν στο κόμμα και να κάνουν αντάρτικο. Αλλά, στην ουσία, ποιο κόμμα θα έχει απομείνει για να «παίζει» ο κ. Κασσελάκης;
Ποιο θα είναι το σοβαρό, μελετημένο, πολιτικό και τεχνοκρατικό επιτελείο που θα τον περιστοιχίζει; Όχι βέβαια ο Πολάκης και η Τζάκρη- τους οποίους, μην σας μένει η παραμικρή αμφιβολία, δεν θα διστάσει ούτε στιγμή να τους αποκεφαλίσει όταν πλέον δεν θα του προσφέρουν τίποτε. Με ποιο συντεταγμένο κόμμα θα ρίξει τον Μητσοτάκη, όπως γεμάτος οίηση και αυθάδεια διακηρύσσει;
Οι μισοί από όσους επέλεξαν να παραμείνουν, για διάφορους λόγους, είναι αριστεροί ριζοσπάστες, στελέχη που στήριζαν (αν δεν ωθούσαν) τον Αλέξη Τσίπρα στις ακραίες επιλογές τοξικότητας, αδιαλλαξία και διχασμού, άνθρωποι «κολλημένοι» στις πλατείες του 2012 , «ή τους εξαφανίζουμε ή μας εξαφανίζουν», του «δεν μας αρκεί η διακυβέρνηση, θέλουμε έλεγχο των αρμών της εξουσίας!», τους φανατικούς που δεν πήραν το παραμικρό μάθημα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες από την ΝΔ του Μητσοτάκη, που έμειναν να αναπολούν «τα ωραία παλιά χρόνια»!
Έχουμε μπροστά μας σε λίγους μήνες το ορόσημο των ευρωεκλογών που όλοι (και ο κ. Κασσελάκης) θεωρούν κομβικό για την όποια εξελικτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτές τις εκλογές (στις οποίες ο δεύτερος θα είναι δεύτερος, και ο τρίτος δεν θα είναι τίποτε!) με ποιες προγραμματικές, πολιτικές και ιδεολογικές προτάσεις οδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη; Ποιο νέο ξεκίνημα θα σηματοδοτηθεί, είτε με υλικά κατεδάφισης είτε με νεόκοπους φιλόδοξους αλλά άπειρούς (ακόμη- και δεν προφταίνουν να εκπαιδευθούν) γιάπηδες; Κι’ αν το ΠΑΣΟΚ έρθει δεύτερο; Τότε ούτε συνεργασίες ως σωσίβιο δεν θα προσφερθούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια λύση, θα ήταν από την αρχή ν’ αρχίσουνε ξανά, ξεκινώντας από το σεμνό και ταπεινό 3%!
Από όποια πλευρά και αν το προσεγγίσεις πάντως το «φαινόμενο, Κασσελάκη», δεν μπορείς παρά να εντυπωσιασθείς. Έπεσε ως μετεωρίτης σε ένα πούρο πολιτικό χώρο χωρίς την παραμικρή ιδέα περί πολιτικής, συγκίνησε την βάση, προσεταιρίσθηκε κόσμο της κοινωνίας (που επέδρασε με την στάση του και στο κομματικό απαράτ), που τον θεώρησε (ή ελπίζει να αποδειχθεί) «Μεσσίας» που θα κάνει την ριζική ανατροπή και την μεγάλη διαφορά. Απογοήτευση και απελπισία του κόσμου από την «αριστερίλα και την κομματίλα» του ιδεοληπτικού και αναποτελεσματικού ΣΥΡΙΖΑ που στάθηκε ανίκανος να εκσυγχρονισθεί σύμφωνα με τις ανάγκες των καιρών; Προϊόν εργαστηρίου συνωμοσιολογίας; Διαστροφή και πλάκα της ιστορίας; Γητευτής μαζών απογοητευμένων και «αποθανέτω η ψυχή μου»;
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον.