Ένας Τσίπρας από τα παλιά και… τα παλιότερα εμφανίσθηκε στην ΔΕΘ! Σαν να μην πέρασε μια μέρα όχι μόνο από κυβερνητική θητεία του, αλλά ακόμη και από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου…
«Είμαστε εδώ, μετά από 4,5 χρόνια αγώνων και μάχης, για να κρατήσουμε όρθια την Ελλάδα!», βροντοφώναξε, ξεχνώντας τελείως την «λεπτομέρεια» ότι οι πολίτες χθες μόλις αξιολόγησαν και έκριναν τελεσίδικα τις κυβερνητικές επιδόσεις του, και αποφάσισαν να εμπιστευθούν άλλους να κρατήσουν όρθια την χώρα, εκτιμώντας ότι θα καταφέρουν να κάνουν την δουλειά που ο ίδιος δεν μπόρεσε…
Αμήχανος, χωρίς να έχει αποφασίσει, έστω, που θα εστιάσει την αντιπολιτευτική τακτική του, αναλώθηκε σε μια σκληρή κριτική στον «επικίνδυνα νεοφιλελεύθερο ακραία δεξιό» Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή κάνει… όσα θα έκανε και ο ίδιος, αλλά δεν πρόλαβε και θα τα έκανε… χρόνου!
Στηλίτευσε την «ανάπτυξη για όλους» που ευαγγελίζεται και αρχίζει να μεθοδεύει η νέα κυβέρνηση, ως «ταξική και υπέρ των ολίγων και… κληρονόμων», και υποσχέθηκε ότι αυτός είναι έτοιμος και με επεξεργασμένο σχέδιο να εφαρμόσει την δική του «δίκαιη ανάπτυξη» όταν ξανάρθει στην εξουσία. Το μόνο που «ξέχασε», είναι πως… βρισκόταν στην εξουσία για 4,5 χρόνια, αλλά απέτυχε πλήρως ν’ ασκήσει αναπτυξιακή πολιτική.
Γι’ αυτό, ίσως και δεν θέλησε να «καυχηθεί», αναφέροντας απολογιστικά ποιο θεωρεί ότι είναι το κυριότερο έργο που άφησε πίσω του, αυτό για το οποίο θα τον θυμούνται οι πολίτες…
Υποκριτικά θέλησε να κάνει «αυτοκριτική», αναγνωρίζοντας και «λάθη». Μόνο που τα λάθη του αυτά τα… περιόρισε στο ότι δεν έκανε τόσο γρήγορα τα «καλά» που είχε κατά νου (σε 4,5 χρόνια!) και τώρα τα βρήκε έτοιμα και… τα κάνει ο Μητσοτάκης, στο ότι δεν βιάστηκε όσο έπρεπε να «σπάσει τα «εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας και τα παραδικαστικά κυκλώματα» ( βγάζει απ’ έξω την ουρά του για τα φαινόμενα «Ρασπούτιν», που απασχολούν ήδη Δικαιοσύνη και Βουλή;), στο ότι… απέτυχε να «επικοινωνήσει» τα σπουδαία που πέτυχε, και δεν τα κατάλαβε η κοινωνία…
Μια ομιλία σχεδιασμένη μόνο για το «δικό του» ακροατήριο, σ’ αντίθεση με την ομιλία του Μητσοτάκη που απευθύνθηκε προς όλους τους πολίτες άσχετα με το τι ψήφισαν, στην ίδια «φιλοσοφία» του πολωτικού προεκλογικού αλλά και προ του 2015 ΣΥΡΙΖΑ, διαψεύδοντας τις προσδοκίες πολλών ότι στο νέο μετεκλογικό κλίμα, και το οποίο δημοσκοπικά τουλάχιστον καλωσορίζει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, θα εντασσόταν και ο ΣΥΡΙΖΑ που θα προσάρμοζε το «ύφος» του εγκαταλείποντας (κατά το δυνατόν…) τον εγγενή λαϊκισμό του.
«Είμαστε εδώ» (πληθυντικός… σκοπιμότητας, «είμαι εδώ» εννοούσε εσωκομματικά) χωρίς να διευκρινίζει με σαφήνεια σε ποιο εποικοδομητικό ρόλο. Το μόνο… σαφές, είναι ότι πρώτη του προτεραιότητα είναι να… καταπιεί το ΚΙΝ.ΑΛ της κ. Γεννηματά, αφού όπως διευκρίνισε «είμαστε εδώ ως ο ισχυρός δημοκρατικός και προοδευτικός πόλος, ως η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη»!
Μπορεί να ικανοποίησε τους ήδη… προκαταβολικά έτοιμους να ικανοποιηθούν από οτιδήποτε κι’ αν έλεγε αριστερόστροφους οπαδούς του, αλλά την υπόλοιπη κοινωνία δεν την άγγιξε. Την άφησε με την βεβαιότητα ότι (προσώρας, τουλάχιστον) παραμένει αμετανόητος στις ιδεοληψίες, τις αυταπάτες, την «πραγματικότητα» που ο ίδιος έχει φιλοτεχνήσει.
Το εκλογικό 31% που πέτυχε και για το οποίο επαίρεται, ήδη φθίνει όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Γιατί ο κόσμος, ζει στην… πραγματική πραγματικότητα. Και θέλει να ζήσει καλύτερα σε τούτο τον κόσμο, όχι ένα… άλλον που δεν υπάρχει «και είναι εφικτός» μόνο στις ιδεοληψίες και στις… αυταπάτες του κ. Τσίπρα.
Η κοινωνία, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου άλλαξε πίστα. Θέλει άλλο «παιχνίδι», με άλλον ηγέτη. Όσο αργεί να το συνειδητοποιήσει (και να προσαρμοσθεί ανάλογα) ο κ. Τσίπρας, τόσο θα μένει έξω από το νέο παιχνίδι…