Οι βεβαιότητες συχνά αποδεικνύονται σφαλερές στην πολιτική, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αναδειχθεί νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από τις δεύτερες κάλπες του ΚΙΝΑΛ την άλλη Κυριακή.
Μεγάλος χαμένος, ο Γιώργος Παπανδρέου, που ήρθε δεύτερος με διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων από τον πρώτο. Αυτός, ο φορέας του ιστορικού ονόματος, ο πρώην πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός. Και είναι ν’ απορεί κανείς πώς και δεν είχε την τόλμη, περίσσευμα κομματικής ευαισθησίας, πολιτικής γενναιοδωρίας να παραιτηθεί του επαναληπτικού γύρου, επιδεικνύοντας μια μεγαλόψυχη διάθεση για την κομματική ενότητα και την δημιουργία του ανανεωμένου «νέου ΠΑΣΟΚ».
Κάποιοι εχέφρονες τού το εισηγήθηκαν. Αλλά ο ίδιος προτίμησε (και δεν είναι η πρώτη φορά…) να ακούσει τους κολαούζους που τον περιβάλλουν και οι οποίοι επενδύουν σε μελλοντικά «ανταλλάγματα», που του λένε «δεν έχει τελειώσει ο ιστορικός πολιτικός σου ρόλος», «ο τόπος σε χρειάζεται…». Κι’ αν προσεγγίσει κανείς τ’ αποτελέσματα με ανατρεπτική ματιά, θα βγάλει το συμπέρασμα ότι αν ο Αντρέας Λοβέρδος δεν το είχε «παίξει» τόσο… δεξιό-κεντροδεξιός και «αλλοιθωρίζων» σε μια πιθανή συνεργασία με την ΝΔ, θα μπορούσε να είχε ρίξει τον Παπανδρέου στην τρίτη θέση…
Γιατί, αν κάτι δείχνει η πολύ μεγάλη προσέλευση στις κάλπες (270.000, όταν στις εκλογές του 2019 ψήφισαν ΚΙΝ.ΑΛ 480.000, δηλαδή πάνω από το 60%!), είναι ότι στην κοινωνία υπάρχει μια απογοήτευση τόσο για τις επιδόσεις της κυβέρνησης, όσο όμως και για την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει υπεύθυνη, εποικοδομητική και παραγωγική αντιπολίτευση. Μια πολύ σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος, ψάχνει για κάτι «νέο», μια ενδιάμεση ρεαλιστική πρόταση που θα «συνετίσει» την κυβέρνηση από την όποια αυταρέσκεια και βεβαιότητά της ότι «δεν απειλείται», αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει στους ιδεοληπτικούς ριζοσπαστισμούς και τον «αντιμνημονιακό θυμό» της περιόδου 2010-2012, και αδυνατεί να εκφέρει πολιτικό λόγο και πρόταση συμβατή με τις εξελίξεις των καιρών…
Αυτή η εντυπωσιακά αθρόα προσέλευση (παρά πάσα εκτίμηση) στις κάλπες, αποτυπώνει μια δυναμική δυσαρέσκειας για τους δύο «πρωταγωνιστές» της πολιτικής σκηνής, και ταυτόχρονα μια μεγάλη προσδοκία για ανάταξη του πολιτικού σκηνικού και των ισορροπιών του, την διαμόρφωση νέου συσχετισμού δυνάμεων, ιδίως εν όψει των πρώτων εκλογών που θα γίνουν με την απλή αναλογική.
Ένα ΠΑΣΟΚ με αισθητή παρουσία, αποτελεί κίνδυνο κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ (που ανδρώθηκε με στελέχη και ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ…), αλλά και για την ΝΔ, που το 2019 προσήλκυσε (προσωπικά ο εκσυγχρονιστής κεντροδεξιός Μητσοτάκης…) τους μη αριστερόστροφους «ΠΑΣΟΚους», κάποιοι εκ των οποίων όμως αισθάνονται σήμερα «παγιδευμένοι», αγκιστρωμένοι, και δυσφορούν όταν θεωρούνται από την κυβέρνηση «δεδομένοι»…
Αυτή, όμως, η «προσδοκία» για ανάταξη του πολιτικού σκηνικού και το «καμπανάκι» στα δυο μεγάλα κόμματα, που αποτυπώθηκε πριν καν αναδειχθεί η νέα «κεφαλή» του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να ικανοποιηθεί μετά την επόμενη Κυριακή! Είναι… καταδικασμένος ο νέος αρχηγός, με τις ιδέες, τα προγράμματα και την αναδιοργάνωση του κόμματος, να αποδείξει και να πείσει ότι και θέλει και μπορεί να αναγεννήσει τον χώρο. Όχι απλώς να κάνει ένα… face-lifting στην πάλαι ποτέ ηγέτιδα της κεντροαριστεράς, αλλά να διεκδικήσει με σχέδιο και προτάσεις την αμφίπλευρη δυσαρέσκεια.
Οι αναλύσεις των τελευταίων δημοσκοπήσεων (που εμφανίζουν το ΚΙΝ.ΑΛ να «τσιμπάει»), δείχνουν ότι την μεγαλύτερη χασούρα θα την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την ΝΔ. Φυσικά, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις επιδόσεις, την σοβαρότητα και την αποφασιστικότητα της νέας ηγεσίας. Γιατί ακόμη και αν στις επόμενες δημοσκοπήσεις η δύναμη του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝ.ΑΛ εκτοξευθεί από το 8% στο 12% (ή και ακόμη παραπάνω, λόγω… κεκτημένης από τις εσωκομματικές εκλογές), αυτό δεν αρκεί για να γίνει σε προοπτική η «μεγάλη ανατροπή» και να απειληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από δεύτερο κόμμα.
Θα πρέπει μέσο-μακροπρόθεσμα το «νέο ΠΑΣΟΚ», να πολιτευθεί και να παγιωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος του «ρυθμιστή», στις οψέποτε βουλευτικές εκλογές (με απλή…), στις οποίες με ένα ισχυρό «τρίτο πόλο» το 38% ίσως δεν αρκεί στην (κατά πάσα πιθανότητα…) «πρώτη» ΝΔ να σχηματίσει κυβέρνηση.
Πολλές «προϋποθέσεις», «αστερίσκοι», παράμετροι και… τύχη για να ευοδωθούν οι προσδοκίες που εκφράσθηκαν στις χθεσινές κάλπες. Ίδωμεν…