Πόσο βολικό θα ήταν αλήθεια για κάποιους, η ουσιαστική πολιτική να ασκείται (και να εξαντλείται…) με την συγγραφή άρθρων και την αναπαραγωγή τσιτάτων και πολιτικών συνθημάτων… Για τον Αλέξη Τσίπρα, σίγουρα. Που με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής», προειδοποιούσε, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου πως «Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς;»
Διάβασα το πόνημα, πριν καλά-καλά πιω τον πρώτο μου κυριακάτικο καφέ. Υποψιαζόμουνα, φυσικά, που… θα το πήγαινε, αλλά ομολογώ ότι είχαν μια φευγαλέα ελπίδα ,μήπως και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε μια υποτυπώδη, έστω, αυτοκριτική για την άγονη αντιπολίτευση που ασκεί το κόμμα του, σηματοδοτούσε μια έναρξη προσπάθειας προσγείωσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πραγματικό κόσμο, που όντως αλλάζει. Φρούδα ελπίδα…
Ο κ. Τσίπρας (που έδωσε οδηγίες στον λογογράφο του να γράψει το άρθρο) επιβεβαιώνει θλιβερά , και στα λόγια και στην πράξη, ότι δεν έχει καμιά πρόθεση, ούτε και ικανότητα να αλλάξει. Όχι… τον κόσμο, ούτε τον ίδιο του τον πολιτικό εαυτό και το κόμμα του…
Λίγες μόνο ώρες πριν δημοσιευτεί το άρθρο του κ. Τσίπρα, το πουλέν του, η κ. Αχτσιόγλου, δήλωνε μιλώντας σε κομματική διαδικτυακή εκδήλωση ότι «η πανδημία είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να δράσει, ώστε οι ρωγμές που δημιουργήθηκαν από την πανδημία να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη πολιτική αλλαγή…»! Έτσι εξηγείται η εξ αρχής υπονόμευση του εμβολιαστικού προγράμματος (« εξαγγέλλουν εμβολιασμούς ενώ δεν υπάρχουν καν εμβόλια…»), τα… χαμόγελα του κ. Τσίπρα όταν μιλούσε για νεκρούς και διασωληνομένους, την άρνηση και σήμερα ακόμη και των στοιχείων για το πόσοι εμβολιασμοί έχουν γίνει! Το είπε καθαρά η κ. Αχτσιόγλου, με ωμό… σοβιετικό ρεαλισμό: « ναι, η πανδημία είναι μια ευκαιρία, η πραγματικότητα, η κανονικότητα, δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά…»!
Ποιος μας καλεί… ν’ αλλάξουμε, κ. Τσίπρας; Που στην πορεία για την Εργατική Πρωτομαγιά (αλήθεια που ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι επιδιώκει με την… «ηγετική» επιστροφή του στο πεζοδρόμιο;) πλαισιωνόταν από ότι το… πιο παλιό και αρτηριοσκληρωτικό ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος; Τον… Φωτόπουλο που κατέβαζε τους διακόπτες της ΔΕΗ, τον Τζουμάκα, τον Σπρίντζη, τον Κουρουπλή και τους άλλους αποτυχημένους πρόσφυγες από το ΠΑΣΟΚ; Φυσικά (και μακάρι!) ν’ αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει ένα σύγχρονο δημοκρατικό κεντροαριστερό κόμμα, αλλά το θέλει; Το μπορεί; Ο ίδιος ο Τσίπρας, δείχνει να μην είναι σε θέση (αν υποτεθεί ότι το θέλει) να εξελιχθεί, ή έστω να εξελιχθεί όσο πρέπει. Μπορεί… να γράφει άρθρα για την ανάγκη «ν’ αλλάξουμε», αλλά ή δεν ξέρει πώς, ή απλώς μας… κογιονάρει, άλλα λέγοντας και άλλα κάνοντας!
Και ο τίτλος του άρθρου του, είναι… παραφρασμένη λογοκλοπή από το σύνθημα του Γιώργου Παπανδρέου «’Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Κι’ εκείνος το είπε αλλά… δεν άλλαξε και βούλιαξε! Τι υπαινίσσεται ο Αλέξης;
Η αλήθεια είναι ότι (και) στην πολιτική, όταν δεν θέλεις ή δεν μπορείς ν’ αλλάξεις, σκουριάζεις, ακινητοποιείσαι, αφανίζεσαι… Ο Τσίπρας (με την Αχτσιόγλου, τον Τζανακόπουλο, τον Ηλιόπουλο και… τ’ άλλα παιδιά «του νέου») μόνη του έγνοια δείχνει να είναι όχι οι πολλοί και οι αγωνίες τους, αλλά το πώς να συγκινήσει και συσπειρώσει μια διαρκώς συρρικνούμενη φανατική εκλογική πελατεία, μπας και καταφέρει να μην κατρακυλήσει σε μονοψήφια ποσοστά. Διατυμπανίζουν, έτσι, ότι ζουν έξω από τις αγωνίες και τους προβληματισμούς της κοινωνίας. Γι’ αυτό και τον φόβο και το άλγος του κόσμου από την πανδημία, τα εκλαμβάνουν ως… «ευκαιρία πολιτικής αλλαγής για την αριστερά…»!
Ε, μ’ όλα αυτά δεδομένα και… καταγεγραμμένα, δες μπορείς στο άρθρο σου να λες… ανέξοδα ότι «η ανθρωπότητα δεν μπορεί να πορεύεται με βάση δείγματα και συνταγές που απέτυχαν…» (μα αυτό κάνεις εσύ!), να ομολογείς (το πρόδηλα αυτονόητο…) πως «η παγκόσμια αγορά εργασίας αλλάζει…», και την ίδια ώρα να αναγγέλλεις την «μητέρα όλων των μαχών!» στα πεζοδρόμια για να ακυρώσεις την προσπάθεια της κυβέρνησης για ένα σύγχρονο, ευέλικτο εργασιακό πλαίσιο, προσαρμοσμένο στις… αλλαγές που παραδέχεσαι ότι έχουν συντελεσθεί λόγω πανδημίας-και όχι μόνο…
Και γιατί όλοι αυτές οι ανακολουθίες και τα… εγκλήματα κατά της λογικής; Για να καταλήξεις στο άρθρο ότι «ο μόνος τρόπος ν’ αλλάξουμε μαζί με τον κόσμο κι’ εμείς, είναι να φύγει η σημερινή και να έρθει μια άλλη προοδευτική κυβέρνηση!
Τουλάχιστον, κ. Τσίπρα, πείτε μας με δικά σας λόγια ( όχι τσιτάρωντας άλλους), αφού οι πράξεις σας δεν μας διευκολύνουν να καταλάβουμε, πώς ορίζετε το «προοδευτικός»;