Δεν της κακοπέφτει της κυβέρνησης όλη αυτή η αναταραχή για τους περιβόητους προστατευόμενους μάρτυρες στην εξεταστική για την σκευωρία περί το σκάνδαλο Novartis.
Μια εβδομάδα τώρα, τηλεοράσεις, ενημερωτικά sites, ραδιόφωνα και εφημερίδες, δεν ασχολούνται με κανένα άλλο θέμα. Η αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να ελέγχει την κυβέρνηση και να ασκεί κριτική για τα πεπραγμένα της, ασχολείται αποκλειστικά με το “πραξικόπημα” της Προανακριτικής Επιτροπής να... επιμένει να εξετάσει τους δυο “κουκουλοφόρους” (με τις ψευδείς καταθέσεις των οποίων και μόνο παραπέμφθηκαν 10 πολιτικοί, και οι 7 ήδη απαλλάχθηκαν και ακολουθούν και οι υπόλοιποι...), ενώ οι συγκεκριμένοι ψευδομάρτυρες δεν θέλουν, βρε αδερφέ, να καταθέσουν!
Οι πάντες έχουν καταλάβει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πάση θυσία να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα των κουκουλοφόρων (τυπικά και επίσημα, γιατί όλοι ξέρουν ποια είναι η πραγματική τους ταυτότητα), κάτι που αναπόφευκτα θα γίνει αν καταθέσουν έστω και με “κουκούλα”: γιατί ως μάρτυρες... απροστάτευτοι, έχουν καταθέσει ήδη στην προανακριτική πως δεν ξέρουν το παραμικρό για λαδώματα, τροχήλατες βαλίτζες κ.λ.π., ενώ ως προστατευόμενοι το 2018 είχαν καταθέσει ότι τους είχε ζητηθεί, εκβιαστικά έστω, να καταθέσουν από το κύκλωμα Ρασπούτιν! Κι’ αν πιστοποιηθεί η ταυτοπροσωπία”προστατευόμενων” και “απροστάτευτων”, η σκευωρία αποκαλύπτεται σ’ όλο της το μεγαλείο. Και σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτον και καλύτερο τον κ. Τσίπρα που πήρε πάνω του το όλο θέμα, θα ψάχνει λαγούμια να κρυφτεί...
Άσχημα είναι για την κυβέρνηση; Ν’ ασχολείται η επικαιρότητα με τα λάθη των άλλων, και όχι με τις όποιες δικές της ολιγωρίες. Το ασφαλιστικό πέρασε από την Βουλή χωρίς, κατά βάση, να... πολυσυζητηθεί. Μια κατ’ έθιμο γενική απεργία ταλαιπώρησε τον κόσμο ένα 24ωρο, και πάει καλιά του.
Είδατε τα ΜΜΕ να εγκαλούν την κυβέρνηση επειδή στο συγκεκριμένο νόμο “ξέχασε” μια βασική προεκλογική της δέσμευση,ότι δηλαδή θα θεσμοθετήσει τον “τρίτο πυλώνα” ασφάλισης, τον κεφαλαιοποιητικό, που θα εξασφαλίζει σε όσους θέλουν και μπορούν υψηλότερη σύνταξη; Άλλα πρυτάνευαν στην επικαιρότητα...
Η απεργία αποκάλυψε και μια ακόμη ολιγωρία της κυβέρνησης: μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο, με μια ανάλογη κινητοποίηση του προσωπικού του μετρό, η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει την άμεση νομοθετική ρύθμιση που θα επιβάλλει προσωπικό ασφαλείας όταν απεργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και τι έγινε;Απλώς... μετά το χάος που προκλήθηκε στην τελευταία απεργία των ΜΜΜ, ο αρμόδιος υπουργός... επαναξήγγειλε τον νόμο!
Η ΝΔ προεκλογικά είχε ρίξει μεγάλο βάρος στις δομικές εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις -τα αυτονόητα, δηλαδή, που έπρεπε να έχουν θεσμοθετηθεί πριν δεκαετίες, αλλά...δεν! Και αυτή ακριβώς η μεταρρυθμιστική διάθεση και τόλμη του κ. Μητσοτάκη, ώθησε και μη παραδοσιακούς “δεξιούς” ψηφοφόρους να τον εμπιστευθούν. Τα πρώτα θεαματικά και τολμηρά βήματα που πήρε η κυβέρνηση, πριν καλά -καλά συμπληρώσει μήνα στην εξουσία, ικανοποίησαν και ενέτειναν την εμπιστοσύνη που λογικά εξασφαλίζει μια καινούργια κυβέρνηση. Με το πέρασμα του χρόνου, καλό θα ήταν το “επιτελικό κράτος”, να κάνει κάθε τόσο... απολογισμό πεπραγμένων. Να επισημαίνει ρωγμές, σφάλματα, ολιγωρίες και να επεμβαίνει άμεσα και τολμηρά...
Ιδιαίτερο βάρος είχε ρίξει προσωπικά ο σημερινός πρωθυπουργός στο μέτρο της αξιολόγησης προσωπικού και δομών- ιδιαίτερα, μάλιστα, στον πολύπαθο επί ΣΥΡΙΖΑ τομέα της δημόσιας παιδείας. Κι’ όταν πριν λίγες μέρες ήρθε στην Βουλή και ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την αναβάθμιση της Παιδείας. Τα περί αξιολόγησης των δασκάλων και καθηγητών, ως δια μαγείας είχαν... εξαφανισθεί! Η κ. Κεραμέως αγνόησε τις πρωθυπουργικές- επιτελικές κατευθύνσεις κι’ έκανε του κεφαλιού της, γράδαρε μακροπρόθεσμα κέρδη από την αξιολόγηση και βραχυπρόθεσμες ζημιές από την αντίδραση των συνδικαλιστών του κλάδου κι’ έκρινε (μόνη της;) “άστο γι’ αργότερα”; Ας το εξηγήσουν στην μεγάλη μερίδα των λογικά σκεπτόμενων πολιτών αλλά και των ψηφοφόρων τους, γιατί δημιουργούνται αρνητικ εντυπώσεις...
Σωστά αναγνώρισε τις λάθος εκτιμήσεις της με το μεταναστευτικό. Επανασύστησε το υπουργείο που κακώς κατήργησε και μετά...κόλλησε. Δεν μένουμε στα πρόσωπα και τις ικανότητές τους, αλλά στην εικόνα που εκπέμπει η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση ενός μείζονος εθνικού προβλήματος, που μόνο επιδείνωση έχει μπροστά του. Εξαγγέλλει διασπορά των μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα (δύσκολη, αλλά κομβική κίνηση) πριν τρεις μήνες και αφήνει το σχέδιο στην ρουτίνα του. Εξαγγέλλει την δημιουργία “κλειστών κέντρων” (απαραίτητη λύση για την εξασφάλιση της τάξης και της ασφάλειας στα εν βρασμώ νησιά), κι’ αρχίζει μια βραδυφλεγή διαδικασία διαπραγματεύσεων με τοπικές αρχές και κοινωνίες που δικαίως μεν ανησυχούν, αλλά είναι ευθύνη του κράτους να προβλέψει τα χειρότερα. Στο αδιέξοδο, αναγκάζεται να προχωρήσει στην αναγκαστική επίταξη των χώρων στους οποίους θα στηθούν τα κέντρα, κι’ όταν ξεσηκώνεται... ένας Περιφερειάρχης, ο υπουργός μιλάει για “πάγωμα των επιτάξεων”! Ενδεχομένως άλλα ήθελε να πει, άλλα είπε, ίσως και να’ χει προβλήματα με την γλώσσα...
Ανθρώπινο είναι όταν γενικά τα πας καλά, όταν δεν ακούς κριτική και γκρίνια γι’ αυτά που κάνεις, να χαλαρώνεις. Στην πολιτική, αυτό αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυβέρνηση! Μ’ έναν ΣΥΡΙΖΑ που πασχίζει να βρει αντιπολιτευτική περπατησιά, που αγωνιά για το αν και πώς θα κρατήσει η εσωτερική συνοχή του κι’ αν θα ευοδωθεί το ύστατο ρεσάλτο του στην κεντροαριστερά, μια αξιωματική αντιπολίτευση που ασκεί τα καθήκοντά της... σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2012 και μόνο της πολιτικό σύνθημα είναι το “όταν ξανάρθουμε θα τα κάνουμε αλλιώς, πήραμε το μάθημά μας!” και εξαγγέλλει...κατάληψη των αρμών της εξουσίας, απολύτως φυσιολογικό είναι η κυβέρνηση να αισθάνεται ασφαλής και πως δεν απειλείται από κανέναν...
Μπορεί προσώρας να έχουν έτσι τα πράγματα. Αλλά ο εφησυχασμός είναι ολέθριος. Γιατί αύριο η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει και να σε πιάσει “αραχτό”, γιατί δεν αποκλείεται ο “οργανισμός” να μάθει στην νωθρότητα και να του είναι μελλοντικά δύσκολο ν’ ανεβάσει ρυθμούς. Γιατί στην κοινωνία υπάρχουν πολίτες που κρίνουν και αξιολογούν (και τελικά ψηφίζουν...) έξω από τα κουτάκια της πολιτικής και κομματικής κουλτούρας...
Και γιατί μια κυβέρνηση που έδωσε ελπίδα και προοπτική σ’ ένα λαό σε 10ετή δοκιμασία, οφείλει να αυτοπροσδιορίζεται από το πρόγραμμα και τις πολιτικές της. Όχι να ετεροπροσδιορίζεται από τις ελλείψεις και τα λάθη του αντιπάλου της, να επαναπαύεται στην ανικανότητά του...