Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διευρυνόμενη, σε σύγκριση με τα εκλογικά αποτελέσματα της 7ης Ιουλίου, αν και τα δημοσκοπικά ποσοστά και των δύο κομμάτων είναι αισθητά (και λογικά) μικρότερα των εκλογικών τους επιδόσεων.
Καμιά έκπληξη. Η κυβέρνηση, εξακολουθεί ν’ απολαμβάνει την αυτονόητη μετεκλογική περίοδο χάριτος. Στους επτά πρώτους μήνες της στην εξουσία έχει επιτελέσει, με πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα ρυθμούς που αποδεικνύουν σοβαρή προεργασία, πολύ έργο τόσο σε νομοθετικό όσο πρακτικό επίπεδο-ιδίως οικονομικό.
Υλοποίησε τις περισσότερες προεκλογικές «πρώτης προτεραιότητας» δεσμεύσεις της: μείωσε φόρους, ψήφισε κομβικούς νόμους που θεωρεί ότι θα διευκολύνουν την εφαρμογή του κυβερνητικού της προγράμματος (ασφαλιστικό, παιδεία, ψήφος αποδήμων,εκλογικός νόμος χωρίς εκπλήξεις και αναντιστοιχίες με τα όσα διεκήρυσσε προεκλογικά, αναδιοργάνωση της κεντρικής δομής και φιλοσοφίας του μηχανισμού διακυβέρνησης, βελτίωση της αποτελεσματικότητας του Ποινικού Κώδικα που κακοποιήθηκε υστερόβουλα από την προηγούμενη κυβέρνηση κ.λ.π).
Στον τομέα της ασφάλειας και προστασίας του πολίτη, βασική προεκλογική της εξαγγελία, έδρασε άμεσα και με αποφασιστικότητα, με όλα τα… παρελκόμενα που εγκυμονεί η σπουδή σε τέτοια ευαίσθητα προβλήματα. Ίσως είχε υποτιμήσει τις αντιδράσεις και την «εφευρετικότητα» των δυνάμεων του περιθωρίου, αλλά αυτά διορθώνονται. Και το μήνυμα πλήρους εφαρμογής των σχεδίων της που εκπέμπει, είναι σαφές…
Υποτίμησε, γι’ αυτό και φάνηκε ανέτοιμη, το μεταναστευτικό-προσφυγικό μείζον πρόβλημα. Αναγνώρισε το λάθος της και ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της, αλλά η κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερη επίλυση του ζητήματος εξαρτάται από αστάθμητους παράγοντες τόσο εσωτερικής κοινωνικής αποδοχής, όσο και απρόβλεπτους (ή μάλλον εφιαλτικά προβλέψιμους…) εξωτερικούς και γεωπολιτικούς. Η επιθετική και πέραν πάσης έννομης λογικής πολιτική του Ερντογάν σ’ ολόκληρη την περιοχή (και όχι μόνο), ανεβάζει το θερμόμετρο της ανησυχίας και της ανασφάλειας, πολύ περισσότερο που ο διεθνής παράγων εμφανίζεται εξαιρετικά διασπασμένος και διστακτικός, λόγω επιμέρους συμφερόντων, να εκδηλώσει την ενεργό παρουσία του. Μένει στα τζάμπα λόγια, κι’ ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειασθεί και ουσιαστική του παρέμβαση…
Με την συναινετική (για τους όποιους επιμέρους λόγους…) εκλογή της Προέδρου της Δημοκρατίας και την επίσης συναινετική (για τους όποιους λόγους…) ψήφιση του νόμου για τους απόδημους, τα «εύκολα» τελειώνουν για την κυβέρνηση.
Υπάρχει ένα κλίμα αισιοδοξίας για την οικονομία, δείκτες και επιτόκια είναι ενθαρρυντικά, αλλά απαιτείται μεγάλος χρόνος επώασης ώστε αυτά τα θετικά να αποτυπωθούν στην πραγματική οικονομία και να τα απολαύσει ο πολίτης. Οι επενδύσεις ελπίζεται να έρθουν ( αν και η γεωστρατηγική ένταση στην περιοχή δεν συνηγορεί), κάποια στιγμή οι περιβόητες… μπουλντόζες θα εισβάλλουν στο Ελληνικό, αλλά ακόμη κι’ αν όλα αυτά συνεργήσουν τα’ αποτελέσματά τους θα φανούν με σημαντική χρονοκαθυστέρηση. Νομοτελειακά… Και η όποια ευφορία διακατέχει την κοινωνία από τις μικρές, αλλά επιτέλους ήρθαν, φοροελαφρύνσεις και ελάχιστες αυξήσεις του εισοδήματός της, θα «αφομοιωθεί» με την πάροδο του χρόνου. Και από ικανοποίηση, θα μετατραπεί σε εφαλτήριο νέων διεκδικήσεων, η ικανοποίηση των οποίων ίσως δεν θα είναι και τόσο εύκολες, παρά τις αισιόδοξες θεωρητικές προβλέψεις εντυπωσιακής ανάκαμψης και ανάπτυξης της οικονομίας που θα δημιουργήσει το «καύσιμο»…
Ακόμη κι’ αν δεν επισυμβεί, όπως ελπίζεται, κάποια μεγάλη «στραβή» στα εθνικά θέματα αλλά και το μεταναστευτικό, είναι λογικό η κυβέρνηση προϊόντος του χρόνου να υποστεί την φυσιολογική φθορά της εξουσίας.
Η απλή αναλογική με την οποία θα διεξαχθούν, κατ’ ανάγκην πλέον, οι επόμενες(και μετά βεβαιότητας άκαρπες, με όρους κυβερνησιμότητας) εκλογές, σε συνδυασμό με την φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης από τον χρόνο, λογικό είναι να συμβάλλον στην εκπόνηση σεναρίων σχετικά πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, όσο η κυβέρνηση κρατάει υψηλά ποσοστά. Να «καεί» η απλή αναλογική, και να υπάρξουν άμεσα νέες εκλογές με τον νέο εκλογικό νόμο, στις οποίες η ΝΔ έχει βάσιμες ελπίδες να κερδίσει και με αυτοδυναμία…
Ο κ. Μητσοτάκης και όλο το επιτελείο του διαψεύδουν ότι υπάρχουν σκέψεις καν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Προβάλλει την άνετη κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, και επιδεικνύει πίστη και αισιοδοξία στα θετικά αποτελέσματα που θα προκύψουν από το κυβερνητικό του πρόγραμμα.
Ο κ. Τσίπρας «καταγγέλλει» τέτοια σχέδια αιφνιδιασμού από πλευράς Μαξίμου- πιο πολύ για να συσπειρώσει το ανήσυχο εσωτερικό του κόμματός του λόγω επικείμενου συνέδριου από το οποίο θα προκύψει νέα ηγεσία, και λιγότερο για να τα… ξορκίσει. Άλλωστε, αν τελικά ο κ. Μητσοτάκης προτιμήσει πρόωρες εκλογές, θα μπορεί να τον κατηγορήσει για ανακολουθία και φόβο.
Η κ. Γεννηματά, «προειδοποιεί» τον πρωθυπουργό ότι απατάται αν πιστεύει ότι οι επόμενες εκλογές με απλή αναλογική θα είναι «τζούφιες»- και είναι η μόνο που όντως θέλει πρόωρες εκλογές, ποντάροντας στο ενδεχόμενο με την «απλή» να επαναπατρίσει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ που… λοξοδρόμησαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ν’ αναδεχθεί σε υπολογίσιμο εναλλακτικό «παίκτη»…
Οι πρόωρες εκλογές, δεν προαναγγέλλονται. Αποτελούν, όμως, «προϊόν» στοιχημάτων. Με μεγάλο ρίσκο, αφού ή «1» θα παίξεις, ή «2». «Χ», δεν υπάρχει εν προκειμένω…