Εκτιμώ ότι από τη διαγραφή Μπογδάνου κανείς δεν θα θυμάται, σε λίγο, για ποια ατάκα πολιτικής αυτοκτονίας εκπαραθυρώθηκε από τη ΝΔ.
Θα μείνει μόνο αυτή η έπαρση, ο ακατανόητος ναρκισσισμός που εξέπεμπε, το φλερτ με τα άκρα. Έκανε μπαμ η αγχωμένη προσπάθεια του νεαρού βουλευτή να χτίσει προφίλ πατριώτη με περικεφαλαία Μεγαλέξανδρου, προς άγραν ψήφων.
Το σόου που έστησε στη Βουλή (στ’ άρματα, στ’ άρματα κατά των κομμουνιστών) έληξε με ρουά ματ από τη ΝΔ. Και δεν πιστεύω ότι τον διέγραψαν γιατί έθιξε το ΚΚΕ ή τον Θανάση Παφίλη. Τον διέγραψαν γιατί σε μια κρίσιμη συζήτηση (ελληνογαλλική συμφωνία) βρήκε για πολλοστή φορά την ευκαιρία να κάνει μια ακροδεξιά παρέλαση, αναμασώντας εμφυλιοπολεμικά τσιτάτα (Γρίβας), χωρίς λόγο. Λένε ότι φοβόταν μήπως δεν εκλεγεί στην Α’ Αθηνών, γι’ αυτό παρατραβούσε το σχοινί. Έβλεπε ότι οι εκπρόσωποι του Κέντρου και της μετριοπάθειας μέσα στη ΝΔ πλήθαιναν υπερβολικά. Το είδε λοιπόν Ίων Δραγούμης σε χρονοκάψουλα.
Με τη διαγραφή του, πιστεύω, η ΝΔ γλίτωσε από έναν καθ’ έξιν καβγατζή που έδινε μπαλιές στον αντίπαλο. Επί τη ευκαιρία, ο Μητσοτάκης έστειλε κι ένα διπλό μήνυμα: πρώτον, ότι η σημερινή Κεντροδεξιά δεν επενδύει στον πρωτόγονο πατριωτισμό, ή στην αναμόχλευση των παθών του εμφυλίου. Σε αντίθεση με τα κόμματα της Αριστεράς που ζουν στο παρελθόν, με το εικόνισμα του Άρη Βελουχιώτη, η κυβέρνηση δείχνει να ποντάρει στην επόμενη μέρα της ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής κανονικότητας. Δεύτερο μήνυμα: η Δεξιά που καταγγέλθηκε ως ουρά του «Ποταμιού» είναι πιο αποτελεσματική από την άλλη Δεξιά, με τον εθνικόφρονα βερμπαλισμό. Η μια παραγγέλνει φρεγάτες και θωρακίζει την Ελλάδα στον Έβρο, η άλλη τρέχει στον Γράμμο ή τσακώνεται για τη Βόρεια Μακεδονία. Πολιτικές επιλογές είναι αυτά, και ο Μπογδάνος επέλεξε.
Ωστόσο, πιο επικίνδυνη από τον επιπόλαιο Μπογδάνο είναι, κατά τη γνώμη μου, η καταψήφιση της αμυντικής συμφωνίας από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25). Η Αριστερά καταψήφισε την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία διότι η ισχυρή Ελλάδα που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης ενισχύει την αστική δημοκρατία. Οριοθετεί το εθνικό συμφέρον σε ένα πλαίσιο με μεταρρυθμίσεις, οικονομική ανάπτυξη, ενίσχυση θεσμών, αμυντικές και διπλωματικές συμφωνίες, ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων και των συνόρων. Αυτά δεν ταιριάζουν με το μοντέλο φτωχοποιημένης οικονομίας που υπερασπίζεται η Αριστερά, ώστε να φέρει ψήφους στην κάλπη της. Η ίδια αυτή αντιπολίτευση, που αρνείται ιδεοληπτικά την αξιολόγηση του Δημοσίου, τα ανοίγματα της οικονομίας, τη βελτίωση των Πανεπιστημίων, το εμβόλιο και τα υγειονομικά μέτρα, αρνήθηκε χθες και τις Belh@rra.