Μετά την κατεπείγουσα εισαγγελική έρευνα, την οποία διέταξε ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών για το ενδεχόμενο ποινικών ευθυνών, εκτός των "καταληψιών" και των οργάνων διοίκησης των Πανεπιστημίων, για παραλείψεις ενεργειών στην αποτροπή των καταλήψεων, άρχισε η αλληλοεπιρριψη ευθυνών μεταξύ της Κυβέρνησης και των διοικήσεων των ΑΕΙ για την αδιανόητη παράταση αυτής της παρακμιακής κατάστασης.
Πρέπει επιτέλους Κυβέρνηση, πολιτικα κόμματα, πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά και κοινωνία να συνεννοηθούμε για τις βασικές παραμέτρους της αντιμετώπισης των καταλήψεων, έστω και αν διαφωνούμε για τους προσφορότερους τρόπους αντίδρασης.
Η κατάληψη ΑΕΙ/Σχολείων/Δημοσίων υπηρεσιών δεν είναι στη σύγχρονη Δημοκρατία ούτε πολιτικό μέσο αγώνα ή διεκδίκησης ούτε δικαίωμα. Είναι ποινικό αδίκημα, το οποίο προβλέπεται στην παρ. 2 του άρθρου 168 του Ποινικού Κώδικα για τη διακοπή ή σοβαρή διατάραξη της ομαλής λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας και τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή.
Στο ίδιο άρθρο (παρ. 1) ποινικοποιείται η παράνομη είσοδος και παραμονή στους χώρους αυτούς, παρά τη ρητή εναντίωση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί και τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη ή χρηματική ποινή. Επομένως, η κατάληψη είναι παράνομη πράξη, την οποία οφείλουν να αντιμετωπίσουν οι αστυνομικές δυνάμεις, εφόσον υπάρχει η ρητή εναντίωση των ακαδημαϊκών αρχών.
Αυτή η «ρητή εναντίωση», που ορθά προβλέπει ο νόμος, είναι απαραίτητη για να σταματήσει η αλληλοεπιρριψη ευθυνών μεταξύ των διοικήσεων των ΑΕΙ και της Κυβέρνησης. Καμμία διοίκηση δεν έχει το δικαίωμα να «φιλοξενεί» ή να ανέχεται κατάληψη πανεπιστημιακού χώρου. Αντίθετα, οφείλει -η ίδια- να να επιλαμβάνεται και να επιβάλει τις πειθαρχικές κυρώσεις στους καταληψίες που προβλέπονται από το άρθρο 198 του ν. 4957/2022. Η «εναντίωση» επομένως οφείλει να είναι αυτονόητη, ρητή και δημόσια.
Τα «φαιδρά των ημερών», όπου (ελάχιστα ευτυχώς) μέλη διοικήσεων των Πανεπιστημίων συμμετείχαν σε δήθεν εκδηλώσεις «διαλόγου» με καταληψίες φοιτητές για την «ανάγκη των καταλήψεων, ώστε αυτός ο νόμος να πέσει στη φωτιά», εκτός από αδιανόητη και ακατέργαστη γελοιότητα είναι πειθαρχικό παράπτωμα, το οποίο θα πρέπει να ελεγχθεί αρμοδίως. Κατά τα λοιπά,
δεν υπάρχουν περιθώρια για το περίφημο «μπαλάκι των ευθυνών».
Ο καθένας έχει το μερίδιο ευθύνης που του αντιστοιχεί από τη θέση την οποία υπηρετεί: Οι διοικήσεις των ΑΕΙ έχουν ευθύνη για την αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας των Πανεπιστημίων και η αστυνομία-δηλαδή το Κράτος- έχει την ευθύνη για την εμπέδωση της ασφαλείας. Έτσι προβλέπεται και έτσι γίνεται σε όλες τις Δημοκρατίες στην Ευρώπη όπου προστατεύονται οι ακαδημαϊκές ελευθερίες και το Κράτος Δικαίου.
Η παράταση μιας παρακμιακής κατάστασης καταλήψεων, βίας και ανομίας στα ΑΕΙ κλονίζει την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειονότητας των φοιτητών/τριών, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας, που εναντιώνεται στις καταλήψεις, για την ικανότητα του Κράτους και του Πανεπιστημίου να εγγυηθεί το δημόσιο αγαθό της παιδείας και να προστατεύσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μαζί με τη σωματική ακεραιότητα φοιτητων και προσωπικού, όπως όλοι διαπίστωσαν αυτές τις μέρες με τους τραμπουκισμούς στις δήθεν συνελεύσεις ορισμένων επαγγελματιών μπάχαλων.
Η συνεννόηση για τα παραπάνω είναι ζήτημα προστασίας του δημοσίου αγαθού της παιδείας, είναι ζήτημα ελευθερίας και ασφαλείας στα Πανεπιστήμια μας, χωρίς ολιγωρία και μετάθεση ευθυνών, χωρίς παραλυτικές αδράνειες, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, αλλά και χωρίς Ποντίους Πιλάτους.