Στις 25 Ιανουαρίου 2019 η Βουλή ψήφισε την Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτομάτως από τη στιγμή εκείνη κατέστη δεσμευτική για τη χώρα ως μια Διεθνής Σύμβαση.
Η δέσμευση δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους ψήφισαν «ναι» σε αυτήν, αλλά το Ελληνικό Κράτος, έχοντας την υπογραφή της νόμιμης κυβέρνησης. Η κριτική που έγινε για το περιεχόμενο και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν είχαν αξία στην συζήτηση που προηγήθηκε. Εκδηλώθηκαν στην Βουλή, στο δημόσιο διάλογο και στις συγκεντρώσεις που έγιναν σε όλη την χώρα. Πιθανόν και στις κάλπες το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Την επομένη της ψήφισης όμως αυτό που μετράει είναι οι υποχρεώσεις της χώρας έναντι των δεσμεύσεων που ανέλαβε.
Στο συρτάρι του Προέδρου της Βουλής βρίσκονται τα τρία μνημόνια συνεργασίας με την Βόρεια Μακεδονία. Η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τα φέρει προς κύρωση από το κοινοβούλιο ως μία από τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την Συμφωνία των Πρεσπών. Η καθυστέρηση της διαδικασίας μπορεί να αφορά την διαχείριση καταστάσεων εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, αλλά δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην κυβέρνηση. Παρατείνεται μια εκκρεμότητα και η χώρα, όχι η κυβέρνηση, καθυστερεί μια υποχρέωση που απορρέει από Διεθνή Σύμβαση. Όποτε κι αν έρθουν προς κύρωση είναι δεδομένο ότι ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ δεν θα πάνε στη Βουλή να ψηφίσουν. Έχει προεξοφληθεί και δεν θα αλλάξει την ιστορία των πραγμάτων ούτε θα σημάνει αμφισβήτηση του πρωθυπουργού. Άλλωστε, το είχε δηλώσει ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «η συμφωνία είναι επιζήμια, αλλά άπαξ και κυρωθεί δεν αλλάζει μονομερώς». Το θύμισε και στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πανηγυρίσουν μιλώντας για «δικαίωση». Μικρή σημασία έχει. Το κάνουν κάθε φορά που συναντά ο Μητσοτάκης τον Ζάεφ.
Ο πρωθυπουργός μιλά συχνά για την «Ελλάδα της αυτοπεποίθησης». Αυτή η Ελλάδα ήδη φρουρεί τον εναέριο χώρο της Β. Μακεδονίας, οι επιχειρήσεις της κάνουν ήδη επενδύσεις εκεί και στηρίζει την ενταξιακή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων. Όσοι συνεχίζουν να την αποκαλούν μόνο «γειτονική χώρα», έχουν μείνει πίσω από την πραγματικότητα. Αν πιστεύουν ότι στις επόμενες εκλογές θα διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών υποστηρίζοντας ότι δεν είπαν ποτέ (φτου κακά) Β. Μακεδονία, κάτι δεν πάει καλά. Ούτε είναι η στιγμή έλληνες βουλευτές να αμφισβητούν μια Διεθνή Σύμβαση που έχει υπογράψει η χώρα, την ώρα που ο Ερντογάν αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης. Όσο πιο γρήγορα ο Μητσοτάκης τους φέρει προ των ευθυνών τους τόσο πιο γρήγορα θα ξεμπλέξει με αυτή την υπόθεση.