Στην ελληνική πολιτική σκηνή δύο πράγματα είναι σίγουρα. Πρώτον, την επομένη κάθε εκλογικής αναμέτρησης η αντιπολίτευση ζητεί νέες εκλογές. Το έκανε ο Μητσοτάκης μόλις εξελέγη αρχηγός το 2016, ελπίζουμε να μην τον μιμηθεί ο Τσίπρας σήμερα. Και, δεύτερον, κυκλοφορούν δημοσκοπήσεις που λένε ότι o (εκάστοτε) νέος πρωθυπουργός και οι υπουργοί του σκίζουν…
Κάτι τέτοιο γίνεται-σιγά που δεν θα γινόταν!- και τώρα. Η πρώτη δημοσκόπηση δείχνει τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να σαρώνουν παντού.
Φοβερό; Όχι και τόσο. Απλώς συνηθισμένο. Με όλες τις κυβερνήσεις έτσι συνέβαινε. Θυμίζω το τελευταίο, ανάλογο, παράδειγμα. Τον Φεβρουάριο του 2015, σχεδόν δύο μήνες από τις εκλογές που είχαν προηγηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείτο της ΝΔ με 19 μονάδες και ο Τσίπρας του Μητσοτάκη με 30 μονάδες. Δηλαδή, με ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά με τα οποία «νικάει» σήμερα η ΝΔ και ο Μητσοτάκης. Η συνέχεια είναι γνωστή. Μόλις πέρασε το πρώτο κύμα ενθουσιασμού και η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά στα δύσκολα, όλα άλλαξαν.
Επιπλέον, παρατηρούμε ότι και οι υπουργοί «σκίζουν» σε δημοτικότητα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα ακόμα, εκτός από το «να δίνουν συνεντεύξεις», όπως εύστοχα επισημαίνει ακόμα και ο φιλικός τους Τύπος (πχ κύριο άρθρο της «Καθημερινής»).
Εχουμε επισημάνει ότι η σημερινή κυβέρνηση παίζει με την επικοινωνία πολύ περισσότερο από όλες τις προηγούμενες. Αναζητεί συνεχώς «νίκες» και αυτό την οδηγεί σε λάθη και γκάφες. Αλλά η πολιτική δεν είναι δρόμος ταχύτητας, είναι μαραθώνιος. Ακόμα κι αν η αντιπολίτευση εμφανίζεται αμήχανη, τίποτα δεν θα κριθεί από μερικές εντυπωσιακές κινήσεις. Οι πολίτες, που μπορεί να εντυπωσιάζονται σήμερα, αύριο θα αλλάξουν γνώμη, όταν θα δουν ότι στα δύσκολα είναι αλλιώς. Και τα δύσκολα έρχονται, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες.
Ένα απλό παράδειγμα είναι το προσφυγικό, το οποίο δεν προσφέρεται για κομματική και προπαγανδιστική εκμετάλλευση, όπως έκανε η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Ολοι θυμόμαστε πόσο διαστρεβλώθηκε η δήλωση Τσίπρα ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τι βάρκες με τους ανθρώπους που έρχονται.
Αλήθεια, τι θα κάνει σήμερα η ΝΔ; θα προτάξει φρεγάτες και αντιτορπιλικά , για να ανακόψει την πορεία των βαρκών αυτών προς τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα;
Αστειότητες. Όπως ήταν αστειότητες οι τότε ισχυρισμοί της ΝΔ ότι οι πρόσφυγες έρχονταν, επειδή τους «κάλεσε» η Τασία Χριστοδουλοπούλου με κάποια δήλωσή της. Σήμερα ο αρμόδιος υπουργός Γ. Κουμουτσάκος αναγνωρίζει το αυτονόητο: ότι η αύξηση των μεταναστευτικών ροών οφείλεται σε γεωπολιτικούς λόγους. Και, επομένως, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να τις ανακόψει με μέτρα στα θαλάσσια σύνορα.
Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα, που θα κρίνει πολλά. Στο επίπεδο της πραγματικότητας και όχι της προπαγάνδας. Ηδη τα προβλήματα συσσωρεύονται. Και θα δούμε πόσο καλύτερα θα τα καταφέρει η νέα κυβέρνηση, όταν μάλιστα θα έχει να αντιμετωπίσει και τις αντιδράσεις των δικών της τοπικών παραγόντων κάθε φορά που θα επιχειρεί να μεταφέρει αλλού πρόσφυγες από τα νησιά.
Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι μόνο ένα παράδειγμα για τις δυσκολίες που θα έρθουν. Μέχρι τώρα ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του κάνουν φιγούρα με μέτρα που είχε προετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία παρέδωσε και θηριώδες πλεόνασμα. Μόνο οι αφελείς πιστεύουν ότι, μέσα σε δυο μήνες, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να… περπατήσει πάνω στο νερό, όπως ο Ιησούς.
Είμαστε ακόμα στην αρχή. Μόλις αρχίσει να «χειμωνιάζει»(όχι μόνο ημερολογιακά), δηλαδή μόλις περάσουν τα εύκολα, θα δούμε πώς θα τελειώσουν οι «νίκες». Καλό είναι ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ να έχουν κατά νου αυτό που λέει μια αγγλική παροιμία: «Οσα εύκολα έρχονται, εύκολα χάνονται».